او نقاش، مجسمه‌ساز، شاعر و نمایش‌نامه‌نویس بود. این هنرمند نگارخانه" هنر جدید" را که اولین نگارخانه ایران و یکی از مراکز فرهنگی مهم زمان خود بود، تاسیس کرد.
ژازه خود نام خویش را "تباتبایی" امضا می‌کرد. وی در ۲۰ بهمن ۱۳۸۶ در سن ۷۷ سالگی در تهران درگذشت.
شهرت امروز او بیشتر برای فیگورهای خلاقانه و مجسمه‌های فلزی است که با جفت‌کاری (اَسِمبلاژ) قطعات فلزی ماشین‌آلات صنعتی و اتومبیل‌ها ساخته‌است.
سبک او به هنر سقاخانه‌ای نزدیک است و شیر-زن و خورشید از موضوعاتی است که اغلب در کارهای وی تکرار می‌شوند.
به همین دلیل از او به همراه تنی چند از نقاشان معاصر ایرانی به عنوان پیشگامان مکتب سقاخانه در ایران یاد می‌شود که در اوایل دهه 40 شکل گرفت و شاید نخستین مکتب نقاشی منسجم ایرانی باشد.
تباتبایی بیش از 40 جلد کتاب شامل داستان‌های فولکلور، رمان، شعر، نقدهای هنری و نمایشنامه منتشر کرده است.
پایه گذاری و مدیریت گالری هنر مدرن ایران یا گالری "هنر جدید" از جمله اقدامات موثر ژازه تباتبایی در عرصه هنرهای تجسمی ایران محسوب می شود.
