همیشه به فرزندانمان در مورد غریبه‌ها هشدار داده‌ایم. مایلیم توجه شما پدران و مادران و مراقبانی که بر کودکان نظارت دارید و به آنها درس زندگی می‌دهید را به این نکته جلب کنیم که برخی از واژه‌ها و جملات همیشه هم برای محافظت از فرزندان کافی نیستند. اولین چیزی که به کودک می‌گوییم آن است که با غریبه‌ها حرف نزن و دنبال آنها نرو. این هشدار خوبی است اما اگر به این نکته توجه کنیم که بچه‌ها همان دیدی که ما نسبت به یک غریبه داریم را ندارند.
در حقیقت کودک معمولا یک غریبه را به‌طور بالقوه خطرناک می‌بیند. اما زمانیکه این غریبه مهربان باشد، گرم و صمیمی برخورد کند و لبخند بر لب داشته باشد، دیگر خطر را درک نمی‌کند. وقتی یک‌بار با فردی که هرگز ندیده‌اند صحبت کنند، بار دوم که او را ببینند، دیگر او را به چشم یک غریبه نگاه نمی‌کنند. از آن گذشته به راحتی نمی‌توان خصوصیات یک فرد را در نخستین برخورد تشخیص داد و بزرگ‌ترها اغلب نخستین کسانی هستند که خود قانون صحبت نکردن با غریبه‌ها را زیرپا می‌گذارند؛ مثلا زمانی که برای خرید بیرون می‌روند یا به هنگام تماشای فوتبال در استادیوم سر صحبت را با افراد غریبه باز می‌کنند.
اما از طرفی نباید در این زمینه زیاده‌روی کنید و به فرزندتان این احساس را بدهید که دنیای بیرون ترسناک است. بهتر است برای آنکه به آنها اطمینان دهید، توجه آنها را به سمت قواعد رفتاری ساده‌ای معطوف کنید زیرا ترس ممکن است موجب فلج شدن کودکان در زندگی شود؛ مثلا اگر فرزندتان داخل خیابان، مغازه یا حتی پارک گم شود، مهم است خونسردی‌‌اش را حفظ کند و دست و پایش را گم نکند. به او بگویید در چنین شرایطی:تحت هیچ شرایطی نباید از محلی که برای آخرین بار شما را دیده است، تکان بخورد. اگر سر جایش بماند، احتمال اینکه بتوانید به سرعت او را پیدا کنید خیلی زیاد خواهد بود. به او یاد دهید به اطرافش نگاه کند و افرادی که مایلند به او کمک کنند را شناسایی کند. به‌دنبال افرادی باشد که یونیفورم پوشیده‌اند مثل پلیس یا افراد امنیتی. چنانچه پلیس در آن نزدیکی‌ها نباشد همواره می‌تواند به مادری که همراه فرزندانش است نزدیک شود.
فرزندان 7 تا 11ساله‌تان را نیز از یاد نبرید زیرا آنها نیز از خطرات مصون نیستند. مایلید به آنها آزادی بیشتری بدهید اما باید مطمئن باشید که اصول و قواعد را رعایت می‌کنند و آنها را مهم می‌دانند.
زمانی که با فرزندتان صحبت می‌کنید با آرامش قواعد را به آنها گوشزد کنید، لزومی ندارد آنها را بترسانید. به او نشان دهید که صحبت در مورد مسائل امنیتی خارج از خانه شما را ناراحت نمی‌کند و رک و واضح با او صحبت کنید و خود را فردی روشنفکر نشان دهید. بدین ترتیب زمانیکه خارج از خانه دچار مشکلی شوند، راحت‌تر با شما در مورد آن صحبت خواهند کرد. فرزندان همواره باید به شما یا به فرد قابل اعتمادی بگویند کجا می‌روند. آنها نباید هیچ‌چیزی را در خارج از خانه از کسی قبول کنند و نباید سوار هیچ اتومبیلی بشوند. این امر حتی در مورد فرزندان بزرگ‌تر نیز صدق می‌کند.
زمانیکه کودکان برای بازی یا انجام کاری از خانه خارج می‌شوند همواره باید فردی همراه آنان باشد. به آنها بگویید که می‌توانند «نه» بگویند. چنانچه فردی به آنها نزدیک شود و چنانچه به آنها احساس ترس و ناخوشایندی دست دهد مهم است «نه» گفتن را یاد بگیرند و هر چه زودتر خود را از آن موقعیت دور کنند و بی‌درنگ در مورد آن با شما یا فرد قابل اعتمادی صحبت کنند. به فرزندتان بگویید که همواره فردی هست که به او کمک کند.
به او بگویید: به افرادی که می‌خواهند چیزهای زیادی در مورد آنان بدانند اعتماد نکنند و هیچ اطلاعاتی در مورد خود و خانواده‌شان (نام، شماره تلفن، آدرس منزل و مدرسه) به آنها ندهند. همچنین به آنهایاد دهید: «چنانچه چیزی دیدی که باعث ناراحتی تو شد، نباید سعی کنی خودت به تنهایی از آن سر دربیاوری. خودت را از آن دور کن و در مورد آن با پدر و مادرت صحبت کن، آنها می‌دانند چه باید بکنند». «ای‌میل افرادی که نمی‌شناسی یا به آنها اعتماد نداری را بدون آنکه باز کنی و ببینی، پاک کن».
Alerte-enlevement. gouv. fr
ترجمه: سپیده حسینعلی عراقی
