چرا کمتر دختری را می‌بینیم که با چشم‌های قرمز و در حالی‌که موهایش عین برق‌گرفته‌ها سیخ‌سیخی شده تا ساعت3 بعد از نصفه‌شب پای تلویزیون نشسته و مشغول بازی باشد؟ بعضی از کارشناسان و متخصصان به این موضوع فکر کرده و جسته گریخته پاسخ‌هایی به این پرسش داده‌اند که شاید بشود از جمع‌بندی چنین پاسخ‌هایی به این 10 دلیل رسید:
رفیق‌بازی
قبلاً فکر می‌کردند کسانی که بازی رایانه‌ای انجام می‌دهند، آدم‌های تنهایی هستند که نمی‌توانند ارتباط خوبی با بقیه برقرار کنند، اما الان دیگر این‌طوری نیست. حالا بیشتر کنسول‌های بازی به اینترنت وصل می‌شوند و می‌توان اینترنتی و به‌صورت دسته‌جمعی بازی کرد. خوب رفیق‌بازیِ پسرها هم که شهره آفاق است و به‌همین خاطر، به نظر می‌آید یکی از دلایل جذابیت بازی رایانه‌ای برای پسرها، همین حضور در جمع دوستان اهل بازی رایانه‌ای است و وقتی دور هم جمع می‌شوند حرفی جذاب‌تر از مراحل مختلف بازی‌هایی که انجام می‌دهند ندارند.
بزرگ شدن با این بازی‌ها
به‌نظر می‌رسد پسرها بخش عمده‌ای از مهارت‌های زندگی را از طریق بازی‌های رایانه‌ای کسب می‌کنند. آقایانی که الان بین 25 تا 40 سال دارند، باید یادشان باشد که ساعت‌ها و ساعت‌ها پای دستگاه آتاری و سگا می‌نشستند و تلاش می‌کردند مراحل مختلف بازی‌های آن دوره را بگذرانند. در مورد خانم‌ها این اتفاق کمتر می‌افتد، چون کلاً بازی‌هایی که مهارت‌های زندگی خانم‌ها را آموزش بدهد کمتر تولید می‌شود.
کاسبی با سی‌دی‌های بازی
بازار غیر رسمی سی‌دی‌ها و کاست‌های بازی، از همان زمان آتاری و کمودور و آمیگا (اولین کنسول‌های بازی) وجود داشته است. مشارکت در این بازار و کسب درآمد و در اختیار گرفتن بهترین بازی‌های روز، یکی دیگر از انگیزه‌هایی است که باعث می‌شود آقایان بیشتر از خانم‌ها به سمت بازی‌های رایانه‌ای کشیده بشوند.
قوی بودن حس رقابت
پسرها بیشتر سرِ موضوع‌های بیرونی با هم رقابت می‌کنند، حالا فرقی نمی‌کند که رقابت سر این باشد که کی مچِ قوی‌تری دارد یا این‌که چه کسی توانسته آخرین مرحله بازیِ «ندای وظیفه» یا «کال آو دیوتی» را زودتر به پایان برساند. خوب رقابت بین خانم‌ها اصلاً از این جنس نیست. شاید به‌همین خاطر پسرها برای رقابت در بازی‌های رایانه‌ای بیشتر انگیزه دارند.
راه خوب فرار از دیگران
فارغ از این‌که «دارم بازی می‌کنم، مرحله حساسشه»، چه‌قدر می‌تواند جوابی منطقی به مامان آدم باشد که می‌خواهد برویم سر کوچه و دو تا نانِ بربری تازه بگیریم، بازی‌های رایانه‌ای، راه مناسبی برای فرار از مسئولیت‌های اجتماعی یا خودداری از رابطه‌هایی است که پسرها دوست ندارند درگیر آنها شوند.
علاقه به صحنه‌های اکشن
هرچه‌قدر هم بخواهیم انکار کنیم، انگار واقعاً پسرها دوست دارند صحنه‌های بکُش‌بکُش ببینند و چون در دنیای واقعی جز تفنگ اسباب‌بازی دست نگرفته‌اند، این علاقه را توی صحنه‌های جنگی بازی‌های خشن جبران می‌کنند!
آرزوهای برآورده نشده
چند پسر را سراغ دارید که بتوانند جام جهانی فوتبال یا مدال طلای المپیک را به دست بیاورند؟ یا با رشادت‌هایشان بتوانند جان یک انسان را نجات بدهند؟ همه می‌دانیم تعداد چنین کسانی چه‌قدر کم است. ولی در بازی‌های رایانه‌ای، کافی است شما وقت بگذارید و کمی هم پشتکار داشته باشید تا به همه این آرزوهای محال برسید، البته فقط روی صفحه تلویزیون یا رایانه! ظاهراً پسرها بیشتر از دخترها از این آرزوها دارند.
فایده تلویزیون گران و شیک
کیفیت بازی‌ها، به ویژه این اواخر آن‌قدر بالا رفته که دیدنشان توی تلویزیون‌های آخرین مدل، حسابی کیف دارد! و کیست که نداند آقایان، وقتی پای چشم و هم‌چشمی توی وسایل تکنولوژیک به‌میان می‌آید گوی سبقت را از خانم‌ها می‌قاپند! بهترین راه هم برای کور کردن چشم رفقا و نشان دادن کیفیت و توانایی‌های جدیدترین تلویزیون یا آخرین رایانه‌ای که گرفته‌اید، این است که یک بازی سنگین و باکیفیت را روی آن اجرا کنید و می‌دانید آن‌وقت قیافه رفقایتان دیدن دارد!
وقت‌کشی
این چندان نیازی به توضیح ندارد که آقایان خیلی وقت‌ها دوست دارند وقت‌کشی کنند و خوب یک بازی راه می‌ا‌ندازند و ساعت‌ها وقتشان را دود می‌کنند برود هوا!
سرگرم شدن
سرگرم‌کننده بودن بازی‌های رایانه‌ای می‌تواند یک دلیل دیگر باشد که پسرها به سراغ این بازی‌ها می‌روند. شاید این دلیل خیلی هم مهم نباشد، چون همان بازی‌ای که از نظر خیلی از پسرها سرگرم‌کننده است، ممکن است نتواند پنج دقیقه هم یک دختر را سرگرم کند.
