او در زمینه طراحی سرامیک و مجسمه‌سازی ١۵ سال سابقه فعالیت دارد.
فیاضی ٧ سال در انگلستان اقامت داشته است و در سال ١٣۵٩ به ایران بازگشته و هم اکنون در آتلیه‌های تهران به تدریس مشغول است.
بیتا فیاضی از جمله هنرمندان پیشرویی است که بر خلاف معمول از مجموعه‌های خصوصی و محیط‌های شسته رفته موزه‌ها و گالری‌ها پا فرا‌تر می‌گذارد و هنرش را در میان مردم عادی می‌آورد تا به گفته خودش تماشاگرانش را از میان رهگذران، بچه مدرسه ای‌ها، رانندگان، فروشندگان مغازه‌ها، رفتگران خیابانی، ولگردها و آدمهایی از این دست بیابد.
او در هر فرصتی ایده‌ای را در برابر بیننده قرار می‌دهد که اگرچه نمی‌توان آنها را در قاب گرفت و یا خریداری کرد، اما به خوبی می‌توان آنها را در ذهن سپرد.
بیتا فیاضی در سال ٢٠٠۵ یکی از دو زن هنرمندی بود که با نوزادان طلایی و معلقش تحت عنوان "تقدیر" در پنجاه و یکمین بی‌ینال ونیز ایتالیا شرکت کرد.
نوزادانی که از جسم و جوهر واقعی‌شان محروم مانده‌اند و به تکه‌هایی در هم شکسته تبدیل شده‌اند.
مجموعه‌ای که او آن را تحت تأثیر عکسی از طفل کشته شده بوسنیایی و همینطور با الهام از اشعار فروغ فرخزاد ساخته است و معتقد است که آن را از هر جهت و گوشه‌ای می‌توان نگاه کرد، اگرچه برای اوهمچون خط زبان ملی‌اش از راست به چپ معنا می‌یابد.
مجموعه "قسمت" و یا همان "تقدیر"در ٢٠٠٧ - فوریه - به وسیله طراح لباس ایتالیایی، لوسیانو بنتون خریداری شد تا برای همیشه در شهر پونزانو، در ساختمان فابریکا به یادگار بماند، در راهرویی بین ویلای قدیمی نئو پالادیان و بنای جدید تادائو آندو، گذرگاهی نمادین بین شرق و غرب، و گذشته و آینده، که گروه بنتون و صاحب آن همیشه توجه خاصی به آن داشته اند.
او جایزه ویژه ششمین دوسالانه هنرهای سرامیک، موزه هنرهای معاصر تهران و شرکت در چندین نمایشگاه در ایران و خارج از کشور را درکارنامه فعالیت هنری خود دارد.
