به گزارش ایسنا، احمد نادعلیان هنرمند محیطی درباره این کارگاه هنری و نمایشگاه توضیحاتی ارائه داده است.
نادعلیان می‌گوید: «این نمایشگاه شامل نمونه‌هایی از نقاشی زنان جزیره از جمله «کنیز» خواهد بود. در این هفته همه روزه زنان و دختران هرمزگانی با خاکهای جزیره هرمز نقاشی خواهند کشید.
در بخش نمایشگاه آثاری از فرانه جلالی و معصومه ذاکری دو نفر از هنرمندان هرمزگانی ارائه خواهد شد.
آنها علاوه بر مشارکت در کارگاه نقاشی با خاک در روزهای 6، 11 و 12 آبان هنر اجرا ارائه خواهند داشت. کلیه آثار روایتگر زندگی و سیمای زنان جزیره هرمز هرمز خواهد بود.
در این نمایشگاه سعی می‌شود تجربه استفاده از هنر برای ارتقاء فرهنگ و معیشت زندگی به نمایش در آید».
آن‌طور که نادعلیان می‌گوید: «حمیده پورشمال و فاطمه سلامتی از زنان ساکن جزیره هرمز همه روزه در نمایشگاه نقاشی خواهند کشید».
به گفته این هنرمند محیطی، هنرمند سرا محیطی بوده است که زمینه اشتغال زنان بسیاری را فراهم کرده است.
اما دخالت‌های مسئول میراث فرهنگی جزیره «هرمز» منجر به متوقف شدن فعالیت‌های هنرمندسرا شد و حالا فقط به عنوان نگارخانه به کار خود ادامه می‌دهد.
البته بخشدار و مسئولان شورای شهر هرمز همواره حامی مرکز پردیس بوده‌اند. حالا بخشی از فعالیت‌ها را به تهران منتقل کرده‌ایم و ساختمان پردیس در تهران میزبان هنرمندان و زنان هرمزگانی خواهد بود.
همه روزه در این کارگاه حضور خواهم داشت و مدیریت آن به عهده من خواهد بود. برگزاری این هفته به پیشنهاد کوروش گلناری بود که در سال گذشته به دفعات از جزیره بازدید داشت».
نادعلیان در توضیح دلایل حضور زنان در این هفته هنر آورده است: « دلیل انتخاب هفته‌ای برای زنان جزیره هرمز بالابودن درصد بیکاری، فقر و اعتیاد در جزیره هرمز است. در جامعه‌ای که شغل کافی وجود نداشته باشد، زنان و کودکان آسیب بیشتری می‌بینند.
جزیره هرمز با تمام زیبائی‌هایش و عظمت تاریخی آن رنج می‌برد. به گفته پزشک جزیره بیش از 50 درصد مردان به خصوص جوانان اعتیاد را به روش‌های گوناگون لمس کرده‌اند. مصرف مشروبات الکلی و داروهای روان‌گردان در میان جوانان شایع است».
این هنرمند همچینین در بخشی دیگر یادآور شده است: «پس از نمایشگاه هفته زنان جزیره هرمز به آنجا باز خواهم گشت و در خانه‌ام زندگی می‌کنم.
ترک هر خانه عرصه را برای بزهکاران بیشتر می‌نماید. شواهد موجود نشان می‌دهد که قبل از اینکه این خانه را من بخرم، پاتوق افراد معتاد و بزهکار بوده است.
قبل از آن خانواده زندگی می‌کردند و شواهدی که از عمق خانه بدست آمده نشان می‌دهد که هرمز زمانی رونق اقتصادی داشته است».
نادعلیان درباره دلایل انتخاب هرمز هم آورده است: «هرمز را تاریخ می‌شناسد. نام آن تداعی کننده نام مقدس خداوند به زبان باستانی ایران است.
برای بسیاری از مردم دنیا نام هرمز در خلیج فارس قرینه تنگه‌ای است که گلوگاه عمده نفت دنیاست. اما من فکر می‌کنم علی رغم پیشینه تاریخی و جذابیت‌هائی که دارد این جزیره ناشناخته بوده و هست.
مفهوم هرمز برای من متفاوت است. هرمز جزیره‌ای است با مقیاس انسانی. برای یک دوستدار طبیعت اگر راه برود در یک روز می‌تواند به دورترین نقطه آن برود و شب به خانه بازگردد بدون اینکه به ماشین نیاز داشته باشد.
جزیره‌ای نه آنقدر کوچک که در آن جای نگیری و نه آنقدر بزرگ که در آن گم شوی.
جزیره هرمز جائی است در کمترین مقیاس بیشترین تنوع رنگ و بافت را در طبیعت آن می‌بینی. من که به گوشه و کنار دنیا سفر کرده‌ام حق دارم که بگویم این جزیره یکی از زیباترین نقاط دنیاست.
در سالهای اولی که در هرمز زندگی می‌کردم مجذوب طبیعت آن بودم. آنجا را مکانی مناسب تشخیص دادم و زمینه حضور بسیاری از هنرمندان محیطی را بار انجام هنر محیطی فراهم نمودم.
به تدریج اختلاف فاحشی بین ریبائی و ظرفیت‌های طبیعت آنجا و کیفیت رندگی مردم عادی احساس کردم. نبود اشتغال در هرمز عاملی است برای فقر و اعتیاد شدید!».
نادعلیان مطرح کرد:« استباط من از محیط و هنر محیطی فقط هنری نیست که به طبیعت و موجوداتی توجه نماید که در طبیعت زندگی می‌کند. انسان نیز یکی از موجودات زنده است و توجه به او و معیشت او می‌تواند در جهتی بهبودی محیط زیست موثر باشد.
از این رو به عنوان مدیر هنری جشنواره‌هائی که در آنجا برگزار می‌کنم علاوه بر مسائل محیط زیست به جامعه نیز توجه نمایند.
برای ایجاد اشتغال راهکار من این بود که بتوانم بدون کمک نهادهای دولتی به زنان بی بضاعت که با استفاده از مواد طبیعی مثل خاکهای رنگی و کانیها نقاشی کردن را یاد بدهم.
سعی من بر این بوده است که فاصله زیبائی‌های طبیعت و دشواری های زندگی را کم نمایم. در کشور من ایران اگر به عنوان نهاد غیر دولتی کار کنی راه دشواری است.
مشکلات بسیاری در پیش روی من بوده است. عمده آن بازدارنده است. بسیاری من و فعالیت‌هایم را پذیرفته‌اند.
در قلمرو هنر ما راه‌های طی نشده را هموار می‌نمائیم و نه تنها به دیگران می‌قبولانیم بلکه آنها نیز مروج آن خواهند شد.
در دنیائی که ما زندگی می‌کنیم کافیست ارتباطمان را با جزیره‌ای که در آن زندگی می‌کنم بهبود بخشیم. اگر بتوانیم همه چیز درست می‌شود».
هفته هنر زنان جزیره هرمز بین ساعات 16 الی 20 در خانه هنرمندان ایران برگزار می‌شود.
