به گزارش ساینس الرت، دیتمار مولر استاد دانشکده زمین‌شناسی دانشگاه سیدنی بر این باور است شیوه جدیدی که وی ارائه کرده می‌تواند با استفاده از کنار هم قرار دادن داده‌های بسیاری از مناطق مستعد وقوع زمین‌لرزه‌های قدرتمند طی دوره‌های طولانی مدت، از جمله مناطقی که بیش از 100 سال است در آنها زمین‌لرزه بزرگی رخ نداده، می‌تواند در نقشه‌های بلند‌مدت مناطق پرخطر زمین‌لرزه‌ای بهبود قابل توجهی ایجاد کند.
مناطق شکست پوسته زمین درست مانند مسیر راه‌آهن بر روی بستر دریاها تاریخچه حرکات پوسته زمین را مشخص ساخته و معمولا با توده‌هایی از پوسته اقیانوس که تا سه کیلومتر از سطح اطراف خود بالاتر رفته‌اند گره‌خورده‌اند.
به گفته محققان دانشگاه سیدنی، 87 درصد از 15 زمین‌لرزه قدرتمند (با قدرت 8.6 ریشتر یا بالاتر) و نیمی از 50 زمین‌لرزه بزرگ (8.4 ریشتر یا بالاتر) طی قرن گذشته با نقاط تقابل میان مناطق شکست پوسته اقیانوسی و مناطق فرورانشی در ارتباط بوده‌اند.
بر اساس این مطالعه جدید، سواحل جنوب شیلی و پرو، جزایر سوماترا در اندونزی و چندین منطقه دیگر در مسیر خط ساحلی اورپا-آسیای شرقی از جمله مناطقی هستند که در معرض بروز زمین لرزه‌های قدرتمند قرار دارند.
در این مطالعه بیش از هزار و 500 زمین‌لرزه مورد بررسی قرار گرفته و در آن از داده‌های ژئوفیزیکی، نقشه‌برداری از مناطق شکست پوسته اقیانوسی و مناطق فرورانشی و همچنین داده‌های زمین‌لرزه‌های مهم قبل از سال 1900 مورد استفاده قرار گرفته است. این داده‌ها با استفاده از تکنیکی که تا پیش از این برای تطبیق دادن کاربران اینترنتی با مصرف‌کنندگان کالاها مورد استفاده قرار می‌گرفت، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته‌اند.
