با وجود این‌که معمولا مصرف انسولین برای تنظیم قند خون است، این ماده می‌تواند به عنوان یک آنابولیک عمل کرده و کمک کند تا گلوکز و آمینواسید به سلول‌های ماهیچه‌ای برسند، بدین ترتیب حجم ماهیچه‌ها بیشتر خواهد شد. انسولین می‌تواند از پارگی بافت‌های ماهیچه‌ای جلوگیری کند. امروزه تعداد ورزشکارانی که از انسولین به عنوان ماده‌ای برای بالا بردن کارآیی خود به طور غیرقانونی استفاده می‌کنند زیاد شده است.
به گزارش ایسنا، از سال 1998 کمیته بین‌المللی المپیک استفاده از انسولین را برای ورزشکارانی که دیابت ندارند ممنوع کرده است. مشکل این‌جاست که تستی برای تشخیص سوءاستفاده کنندگان از انسولین وجود ندارد؛ زیرا تست‌های موجود تفاوت بین انسولین سنتتیک و انسولین که خود بدن به طور طبیعی ایجاد می‌کند را نشان نمی‌دهند.
با این وجود، این نگاه با کمک تحقیقاتی که محققان آلمانی در دانشگاه کلن انجام داده‌اند در حال تغییر است.
این محققان ورزشکاران، بیماران دیابتی و افراد سالم را مورد بررسی قرار دادند. آنها متوجه علائم شیمیایی کوچکی در آمینواسیدها شدند که در انسولین طبیعی با انسولین سنتتیک متفاوت بود و سپس به وسیله‌ی تکنیک خاصی به نام طیف‌سنجی جرمی (MS) این علائم را تجزیه و تحلیل کردند.
آژانس جهانی ضد دوپینگ، در حال حاضر به دنبال درست کردن تستی برای دوپینگ انسولین است. البته هنوز مشکلاتی در این زمینه وجود دارد. تحقیقات جدید کار را برای ورزشکاران خاطی سخت‌تر می‌کند.
