نه حالا، سال‌های سال است که کارشناسان شهری و ترافیکی می‌گویند که مشکل زیست محیطی و ترافیکی تهران را فقط حمل و نقل عمومی مناسب می‌تواند حل کند و این درد را هیچ دوایی جز این نیست.
تهرانی‌ها هم نشان داده‌اند که اگر حمل و نقل عمومی خوب و مناسبی باشد، ترجیح می‌دهند که خودروهای‌شان را در پارکینگ خانه غلاف و با اتوبوس، مترو و یا تاکسی در شهر تردد کنند.
شهرداری تهران هم در سال‌های اخیر تلاش کرده که این نیاز مردم را بیشتر پاسخگو باشد و با توسعه خطوط حمل و نقل عمومی مرهمی باشد بر اعصاب‌های تقلیل رفته آنها در ترافیک‌های چند ساعته و طولانی.
ایجاد سامانه اتوبوس‌های تندرو مرسوم به (BRT) نیز یکی از همین مرهم‌هاست که اتفاقا شهروندان تهرانی استقبال خوبی از آن دارند و این را می‌شود از ایستگاه‌های شلوغ و اتوبوس‌های مملو از انسان در همه خطوط دید.
سامانه اتوبوس‌های تندرو که سنگ بنای احداث آن در سال 1385 و با احداث خط یک یعنی مسیر چهارراه تهرانپارس تا میدان آزادی گذاشته شد، حالا دارای 10 خط در سراسر شهر است که از ساعت‌های آغازین صبح تا پاسی از شب به جا به جایی مسافران درون شهری می‌پردازد. البته برخی از خطوط اصلی همچون خط یک، هفت،دو و برخی دیگر در طول شبانه روز خدمت رسانی می‌کنند و توقفی ندارد.
آن طور که شرکت واحد اتوبوسرانی هم اعلام کرده هم اکنون شهروندان تهرانی با فاصله 300 متر از خانه‌شان به اتوبوس دسترسی دارند و می‌توانند در این خطوط به شبکه مترو یا تاکسی هم دسترسی پیدا کنند.
طبق اعلام این شرکت در سال 91 یک میلیارد و 300 میلیون نفر با اتوبوس‌های شهری سفر کرده‌اند که روزانه حدود 4 میلیون و 200 هزار نفر می‌شود.
ویژگی‌های مثبت
سامانه اتوبوس‌های تندرو موجب از بین رفتن خطوط ریزدانه اتوبوسرانی در تهران و تبدیل آن به خطوط کلان و منظم شد. بدین معنا که اگر به طور مثال در گذشته فردی از میدان راه آهن قصد رفتن به میدان تجریش را داشت. باید حداقل سه خط اتوبوس عوض می‌کرد. ابتدا از راه آهن به میدان ولیعصر(عج) و از آنجا با اتوبوس دیگری به میدان ونک و با تغییر یک اتوبوس دیگر به میدان تجریش می‌آمد. یا مثلا اگر کسی قصد داشت از تهرانپارس به میدان آزادی برود هم همین طور. باید ابتدا تا میدان امام حسین (ع)، سپس به میدان انقلاب و بعد با اتوبوس دیگری به میدان آزادی می‌آمد. این مسیر طاقت‌فرسا را به اضافه زمانی که باید منتظر اتوبوس هر خط بمانید، کنید، تا ببینید که چه فاجعه ای در گذشته رخ می‌داد.
احترام به شهروندان
جدا از اینها خطوط اتوبوسرانی قدیمی در تهران که هنوز هم آثار آن در شهر وجود دارد، منجر به بی‌احترامی به شهروندان می‌شد چرا که جای مشخصی برای توقف اتوبوس‌ها و پیاده یا سوار شدن مسافران وجود نداشت. بنابراین مسافران همواره دنبال اتوبوس ها می‌دویدند ولی هم‌اکنون اتوبوس‌های تندرو جایگاه ویژه‌ای را دارند که مشخصا و تنها مسافران در آن نقطه پیاده یا سوار می‌شوند.
همچنین یکی‌دیگر از ویژگی‌های این سامانه سرفاصله رسیدن اتوبوس‌هاست. یعنی در کمتر از دو دقیقه اتوبوس‌های تندرو در ایستگاه هستند و شما با خیال راحت و زمان بندی مناسب می‌توانید به مقصدتان برسید.
نقاط ضعف
البته این را هم بگویم که این سامانه مانند بسیاری از سیستم‌های طراحی شده دیگر بی عیب و نقص هم نیست، طولانی شدن صف اتوبوس‌ها در چراغ‌های قرمز برخی خیابان‌ها یا ازدحام جمعیت در بعضی از ساعت‌های روز و یا سیستم خراب تهویه برخی از اتوبوس‌ها از عیب‌هایی است که وجود دارد و باید برطرف شود.
و اما مجله اتوبوس‌های تندرو
و اما در مجله خطوط اتوبوس‌های تندرو تهران تلاش کردیم تمام خطوط اتوبوس‌های تندرو را به تفکیک ایستگاه‌ها، ارتباط‌شان با یکدیگر، ارتباط‌شان با خطوط متروی تهران و همچنین خیابان‌ها و میادین اصلی شهر معرفی کنیم تا شما شهروندان تهرانی راحت‌تر بتوانید مسیر خود را انتخاب کنید و سفر خوب و راحتی را در تهران داشته باشید.
