خدماتي كه هرچه باشد قطعا بخشي از وظايف مسئولان بوده و اين را هم بايد گفت كه اداي دين به جانبازان سرفراز دفاع مقدس به‌سادگي ميسر نيست. براي كسي كه سلامتي‌اش را براي دفاع از كشور و نظام از دست داده جز تكريم و احترام و حمايت مادي و معنوي چه مي‌شود كرد؟
عزيزاني كه با خدا معامله كرده‌اند و طلبي از بنده‌هاي خدا ندارند و برخي‌شان در آسايشگاه‌ها واقعا روزگار سختي را سپري مي‌كنند. جانبازان يادگارهاي زنده و خاطرات ملموس و عيني حماسه 8 سال دفاع مقدس هستند، آنها را فراموش نكنيم. ما با جانبازان عزيز و خانواده‌هاي محترم و دردكشيده‌شان چه كرديم؟
واقعيت اين است كه ما امانتداران خوبي نبوده‌ايم. قديم اگر فردي مثلا قصد سفر حج مي‌كرد، خانواده‌اش را به دوست و آشنايي مي‌سپرد، به جوانمردي كه خانواده و ناموس فرد سفر كرده را مثل خانواده خودش مي‌دانست و امانتداري مي‌كرد. حالا ما چگونه از بهترين فرزندان اين سرزمين و خانواده‌هايشان امانتداري كرده‌ايم؟
چقدر زود و چه راحت فراموش كرديم امنيتي كه امروز داريم را مديون شهدا، رزمندگان و جانبازان هستيم كه اگر آنها نبودند و جانشان را كف دستشان نگرفته بودند، شايد امروز اصلا مملكتي در كار نبود كه عده‌اي در آن پا روي خون شهدا و گُرده جانبازان بگذارند. در كشورهايي كه برخلاف ما اصلا هم ادعاي دينداري ندارند، قهرمانان جنگ مورد تكريم و حمايت واقعي قرار دارند. واقعا كي و كجا حاضر شده‌ايم يك لحظه خودمان را جاي اين جانبازان و خانواده‌هايشان بگذاريم؟ به‌خصوص جانبازان اعصاب و روان كه دچار مظلوميت مضاعف هستند و در لحظاتي كه اسير موج‌هاي عصبي مي‌شوند خدا مي‌داند كه چه بر آنها و خانواده‌هايشان مي‌گذرد. فكر آنها باشيم.
- نويسنده و كارگردان سينما
نظر شما