هميشه در اين ايام ترافيك تهران به اوج خود مي‌رسد. به هر حال موعد شب عيد است و مردم در تدارك روزهاي نوروز بيشتر از بقيه ايام به خيابان‌ها مي‌آيند. كاش در اين روزها كه خيابان‌ها از شدت شلوغي به مرز انفجار مي‌رسند با هم مهربان‌تر باشيم و بيشتر مراعات حال يكديگر را بكنيم.
بعضي‌وقت‌ها با يك خودخواهي به ظاهر ساده، گره ترافيك را كورتر مي‌كنيم. با پذيرش اين نكته كه تردد در خيابان‌هاي شلوغ تهران، فرسايش بيشتر اعصاب و روان را در پي دارد، هم نمي‌شود برخي رفتارهاي شهروندان را توجيه كرد. بعضي‌وقت‌ها آن‌قدر به خودمان حق مي‌دهيم كه انگار فقط ما هستيم كه كار داريم و بايد زودتر به مقصدمان برسيم؛
جوري كه ديگر همشهريان خودمان را نمي‌بينيم. با تمام ايرادهايي كه نسبت به وضعيت شهر و كليت شرايط اجتماعي وارد مي‌دانيم، بد نيست كمي هم به خودمان نگاه كنيم. چقدر به هم اعتماد داريم؟ چقدر به يكديگر رحم مي‌كنيم؟ چقدر حاضريم به نفع ديگران گذشت داشته باشيم؟ در اين روزهاي پاياني سال كمي فقط كمي با يكديگر مهربان‌تر از اينكه هستيم باشيم. دست هم را بگيريم و همراه و كنار يكديگر به استقبال بهار برويم. در آخرين روزهاي زمستان، كينه و عداوت‌ها را دور بريزيم و با صميميت و صفا آمدن بهار را جشن بگيريم.
- بازيگر سينما و تلويزيون
نظر شما