تا هفت‌سال پیش این هواداران بارسلونا و رئال‌مادرید بودند که در بلک‌لیست مدیران پخش صداوسیما قرار داشتند.
کافی است اخبار آرشیوی سایت‌ها در آن روزها را مرور کنید تا به اعتراض‌هایی مانند پخش نشدن مسابقه‌ی اوساسونا و بارسلونا بربخورید که مدیران وقت شبکه‌ی سه پخش خنده‌بازار را به آن ترجیح داده‌اند.
اما هفت‌سال بعد از آن روزها، بارسلونا و رئال‌مادرید، سوگلی‌های مسئولان فعلی صداوسیما و شبکه‌های سه و ورزش شده‌اند؛ مهم نیست یوونتوس - ناپولی برای صدرنشینی سری‌آ به مصاف هم رفته باشند یا منچسترسیتی و لیورپول مهم‌ترین مسابقه‌ی هفته‌ی اروپا را برگزار کنند
همیشه رئال‌مادرید و بارسلونا بر هر مسابقه‌ی حساس دیگری اولویت دارند؛ سلیقه‌ای که صدای اعتراض همه را درآورد و ادمین صفحه‌ی اینستاگرام گزارش ورزشی را مجبور کرد بخش کامنت‌های صفحه‌اش را ببندد.
سوال این است؛ چرا مدیران صداوسیمای ایران، ترجیح می‌دهند مسابقات رئال‌مادرید و بارسلونا را پخش کنند و وقعی به هواداران دیگر لیگ‌ها نمی‌نهند.
ز شبکه‌ی سه فرمول ساده و بی‌دردسری داشت. شبکه‌ی‌سه بدون هرگونه قراردادی، مسابقات فوتبال اروپایی را از شبکه‌ی ورزشی الجزیره‌اسپورت می‌گرفت، لوگوی گوشه‌ی تصویر را با برچسب مي‌پوشاند، آرم شبکه‌ی سه را جای آن قرار می‌داد و پخش می‌کرد
البته این سرقت، به شیوه‌ای مسالمت‌آمیز و دوستانه بین صداوسیما و شبکه‌ی قطری الجزیره‌اسپورت حل شده بود. مدیران صداوسیما مبلغ خیلی کمی بابت این همكاري دوستانه به الجزیره‌ای‌ها پرداخت می‌کردند و الجزیره‌اسپورت هم که فقط جزء شبکه‌های پخش‌کننده بود، به نفعش بود بخشی از پولی را که صرف خرید پکیج گران‌قیمت حق‌پخش فوتبال کرده، برگرداند.
صداوسیما راضی بود، چون با مبلغ ناچیزی کار هواداران فوتبال در ایران را راه می‌انداخت، الجزیره هم راضی بود، چون هر قدر هم کم، بالاخره پول مفتی بابت بخش يواشكي فوتبال‌های زنده گیرش می‌آمد.
صداوسیما با همین شیوه، از دهه‌ی70 و شروع پخش‌زنده‌ی مسابقات بوندسلیگا تا همین چندسال پیش همه‌ی مسابقات مهم فوتبال اروپا را پوشش می‌داد.
- بین‌اسپورت لعنتی
مشکل برای همه‌ی هواداران فوتبال از روزی شروع شد که شبکه‌ی بین‌اسپورت متولد شد. قطری‌ها یکی از بزرگ‌ترین پکیج‌های رسانه‌ای دنیا را افتتاح کردند.
شبکه‌های بین‌اسپورت که برای تبلیغات در چندماه اول پخش از روی شبکه‌های ماهواره‌ای قابل‌دسترس بود، نزدیک 20کانال ورزشی مختلف راه انداخت که هر اتفاق مهمی را که زیر پرچم ورزش در دنیا رخ می‌داد، پخش می‌کردند؛ از لیگ قهرمانان اروپا، تا لیگ هلند و ژاپن.
بین‌اسپورت هر سال حدود 900میلیون دلار برای خرید مسابقات مهمی مانند ان‌بی‌ای، فوتبال اروپا و ان‌اف‌ال هزینه می‌کند، پولی که قطری‌ها برای پخش فوتبال اروپا پرداخت می‌کنند، تقریبا دو‌برابر بودجه‌ی صداوسیماست.
رسانه‌ی ملی ایران امسال حدود 1600میلیارد تومان بودجه خواهد داشت و شبکه‌ی بین‌اسپورت قطر هر سال 3400میلیارد تومان برای خرید حق‌پخش زنده‌ی مسابقات ورزشی هزینه می‌کند.
شبکه‌ی قطری در کنار حق‌پخش بزرگی که می‌پردازد، امکان فروش منطقه‌ای مسابقات فوتبال اروپا را هم در اختیار گرفته است.
یعنی هر کشوری در خاورمیانه، شمال آفریقا، جنوب‌شرق آسیا و قاره‌ی استرالیا بخواهد امکان پخش‌زنده‌ی فوتبال را داشته باشد، باید با بین‌اسپورت مذاکره کند، البته کشورهایی مانند ترکیه و اسپانیا هم جزء امپراتوری بین‌اسپورت به حساب می‌آیند.
در امپراتوری بین‌اسپورت اگر یک‌نفر بخواهد امکان تماشای مسابقات فوتبال را از شبکه‌های قطری را با کارشناسی تیری هانری و آلن شیرر داشته باشد، باید سالانه 360دلار بپردازد.
بین‌اسپورتی‌ها با این اشتراک، هر مسابقه‌ی ورزشی‌ای که در دنیا در حال برگزاری است، پخش می‌کنند و کافی است قیمت آن‌ها را با تلویزیون کابلی بی‌تی‌اسپورت که برای پخش لیگ‌برتر انگلیس سالی 550دلار از مشترکانش می‌گیرد، مقایسه کنید.
مشکل حق‌پخش تلویزیونی
رسانه‌ی ملی ایران حالا با یک مشکل جدی روبه‌رو شده بود؛ مشکلی که در سال‌های پیش با پرداخت مبلغي برای پخش تصاویر ماهواره‌ای فوتبال از الجزیره‌اسپورت حل می‌شد، با ورود بین‌اسپورت به یک بحران تبدیل شد.
بین‌اسپورت با طرح شکایت از ایران، اول جلوی پخش بی‌اجازه‌ی فوتبال از شبکه‌های داخلی ایران را گرفت.
نام ایران در کنار کشورهایی مثل چاد، اتیوپی، سومالی و الجزایر که شبکه‌ی بین‌اسپورت از آن‌ها شکایت کرده بود، قرار گرفته، عجیب این‌که رسانه‌ی ملی ایران در کنار کشورهایی مثل اتیوپی و چاد که به نان شب محتاج بودند، فوتبال‌های زنده را بدون پرداخت حق‌پخش روی آنتن می‌فرستاد.
بحران پخش‌زنده آن‌قدر جدی شد که حتی شائبه‌ی پخش نشدن مسابقات یورو هم پيچيد. اما مي‌گويند داستان مشكلات تبديل دلار و پول‌های بلوکه‌شده، هرقدر برای اقتصاد ایران گران تمام شد، به داد فوتبال رسید.
صداوسیما با مجوز دولت، بخشی از پول‌های بلوکه‌شده‌ی ایران را که امکان برداشت‌شان وجود نداشت، به حساب بانکی بین‌اسپورت قطر منتقل کرد تا خیال هواداران فوتبال را بابت تماشای مسابقات راحت کند.
در حالی که چندماه بعد برجام اتفاق افتاد اما هواداران فوتبال از پیشابرجام نفع‌شان را برده بودند و قرارداد دوساله‌ی بین‌اسپورت و صداوسیما منعقد شد.
مفاد قرارداد هم حق‌پخش زنده‌ی مسابقات فوتبال اروپا - لیگ‌برتر، لالیگا، بوندسلیگا، لیگ فرانسه، لیگ قهرمانان اروپا و لیگ اروپا- به مدت دوسال است.
منبع:همشهري جوان
نظر شما