همشهری آنلاین: اخیراً، مایک پنس معاون رییس جمهور آمریکا در سخنان خود، چین را برای "ارائه صدها میلیارد وام توسعه زیرساخت در مناطق مختلف آسیا، آفریقا، اروپا و آمریکای لاتین"، به گذاشتن "دام بدهی" برای کشورهای در حال توسعه متهم کرد

trade war

او گفت آمریکا گزینه‎هایی دیگر را به جای چین به این کشورها ارائه خواهد داد.

در حالی که اصطکاک تجاری چین و آمریکا شدت گرفته، به نظر می‎رسد این سخنان پنس با تاکید بر موضوعات تکراری و هدف بی‌اعتبار کردن چین مطرح می‎شود. آیا چین در حال گستردن "دام بدهی"برای کشورهای در حال توسعه است؟ بگذارید برای رسیدن به پاسخ این پرسش با هم برخی واقعیت‎ها را مرور کنیم.

کشورهایی چون سریلانکا، پاکستان، فیلیپین، ونزوئلا، جیبوتی، پاپوآ گینه نو و دیگر کشورهایی که به گفته غربی‎ها در "دام بدهی" چین گرفتار شده‎اند، همگی یک ویژگی مشترک دارند و برای مشارکت در پیشنهاد یک کمربند و یک جاده چین اعلام آمادگی کرده‎اند.

برای نمونه، کریدور اقتصادی چین و پاکستان که به عنوان یکی از پروژه‎های در قالب پیشنهاد یک کمربند و یک جاده شهرت گرفته است. اسد عمر وزیر دارایی پاکستان اخیرا با ارائه آمار این پروژه به مجلس پاکستان گفت، وام‎های چین تنها 12 درصد از بدهی‎های خارجی این کشور را تشکیل می‎دهد. از میان 22 پروژه مربوط به کریدور اقتصادی چین و پاکستان، 18 پروژه با سرمایه‎گذاری مستقیم و یا کمک‎های چین انجام می‎شوند و تنها 4 مورد قرار است از طریق وام‎های اختصاصی چین اجرا شوند که در عین حال بهره 2 درصدی آن از وام های کشورهای غربی بسیار پایین‎تر است. طی سال‎های گذشته، کریدور اقتصادی چین و پاکستان سالانه 1 تا 2 درصد به رشد اقتصادی پاکستان کمک کرده و باعث ایجاد 70 هزار فرصت شغلی در پاکستان شده است. دولت پاکستان گفته‎های کشورهای غربی درباره اینکه پاکستان در دام وام‎های چین گرفتار شده را تحریف واقعیت می‎داند و می‎گوید، کسانی که این اظهارات را بیان می‎کنند یا از کریدور اقتصادی چین و پاکستان اطلاعی ندارند و یا هدفی دیگر را دنبال می‎کنند که این هدف یا ناشی از حسادت نسبت به همکاری چین و کشورهای

در حال توسعه بر اساس منافع متقابل است و یا تلاش می‎کند با ایجاد رعب و وحشت، روند اجرای پیشنهاد کمربند و جاده را کند و یا از آن جلوگیری کند.

در حقیقت، براساس روحیه مشورت، اجرا و بهره‎برداری مشترک، تمام پروژه‎های همکاری چین و کشورهای در حال رشد، نوعی شیرینی توسعه هستند. تا ماه سپتامبر سال جاری، چین با 105 کشور و 29 سازمان بین‎المللی در مسیر کمربند و جاده، 149 سند همکاری امضا کرده است. از سال 2013 تا 2017 میلادی، ارزش کل واردات و صادرات چین با کشورهای مسیر کمربند و جاده به 33 هزار و200 میلیارد یوان رسید که رشد سالانه 4 درصدی را نشان می‎دهد.

مایک پنس در سخنرانی خود اعلام کرد که آمریکا می‎تواند برای برخی از این کشورها گزینه‎هایی بی‎طرف و شفاف را فراهم کند. شایان ذکر است که دولت آمریکا در پشت "دروغ‎های واقع‎نمایانه" خود، سلطه‎جویی بر جهان را دنبال می‎کند. تعجبی ندارد که رئیس بانک بین‌المللی جاده ابریشم جیبوتی می‎گوید " آمریکا قبل از چین وارد جیبوتی شده اما تاکنون برای جیبوتی چه کرده است؟ هیچ!"

با نگاهی به روند همکاری چین و آمریکا با کشورهای دیگر متوجه می‎شویم که کمک‌های چین به کشورهای در حال توسعه بر اساس همان " اصول پنج‎گانه" است که در نشست سران مجمع همکاری چین و آفریقا توسط شی جین‎پینگ مطرح شد. در عین حال به این نکته پی خواهیم برد که چین هرگز در انتخاب مسیر توسعه کشورهای آفریقایی با توجه به اوضاع این کشورها و از امور داخلی آفریقا دخالت نکرده است؛ هرگز خواسته‎های خود را بر دیگران تحمیل نکرده است، برای کمک به آفریقا شرط سیاسی نگذاشته و در سرمایه‌گذاری در کشورهای آفریقا به دنبال منافع سیاسی نیست.

رویکرد چین در برخورد با همه کشورها به همین صورت است

کد خبر 418942

برچسب‌ها

دیدگاه خوانندگان امروز

پر بیننده‌ترین خبر امروز

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha