هر چند که هنوز 2/2 میلیارد بچه در سراسر جهان با فقر، سوءاستفاده جنسی، اعزام اجباری به سربازی، بهره‌کشی کاری و ایدز دست به گریبان هستند.
به گزارش‌ای پی اس، از 191 کشوری که اطلاعات آنها موجود است، 129 کشور در مسیر تحقق چهارمین هدف از اهداف توسعه هزاره گام برمی‌دارند، یعنی کاهش نرخ مرگ و میر در میان کودکان زیر پنج ساله به میزان تقریباً 70 درصد تا سال 2015. بنا به اعلام یونیسف، تقریباً یک سوم از 50 کشور کمتر توسعه‌یافته جهان از سال 1990 به میزان 40 درصد یا بیشتر از مرگ و میر کودکان کاسته‌اند که این امر نشان می‌دهد اگر اراده سیاسی و راهبردهای درست موجود باشد، پیشرفت در زمینه زندگی کودکان قابل تحقق است.
از جمله این کشورها که فقیرترین کشورهای جهان هستند، می‌توان از مالدیو، تیمور شرقی، بوتان، نپال، لائوس، اریتره، مالاوی، ساموآ، کیپ‌ورد، کومور، موزامبیک، اتیوپی و جزایر سولومون نام برد.
ان ونمن مدیر اجرایی یونیسف مرگ‌و میر کودکان را به‌عنوان دشمن علنی شماره یک این سازمان توصیف کرده است. از سال 2002 تا به حال، هر سال از شمار بچه‌های زیر 5 ساله که می‌میرند، کاسته شده است، شمار بیشتری از کودکان به مدرسه می‌روند و فرصت‌های آموزشی بیشتری به‌طور برابر در اختیار دختران و پسران قرار می‌گیرد.
با این حال، هنوز کارهای بیشتری مورد نیاز است. مثلاٌ هنوز 7/9 میلیون کودک پیش از پنجمین سال تولد خود می‌میرند که غیرقابل‌قبول است، زیرا بیشتر آنان بر اثر عوامل قابل پیشگیری جان خود را از دست می‌دهند.
ونمن خاطرنشان کرد باید تلاش‌های بیشتری برای ریشه‌کنی فقر صورت بگیرد که یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های بقای کودکان و رشد سالم آنهاست. کارشناسان معتقدند تحقق اهداف توسعه هزاره ابزار نیرومندی برای ایجاد جهانی بهتر برای کودکان است.
در خلال این سال‌ها، نسبت کودکان زیر پنج ساله که گرسنه سر به بستر می‌گذارند، تقریباً 70 درصد کاهش یافته است. شمار کودکانی که دبستان را به پایان می‌رسانند، نیز بیشتر شده است.
اکنون از هر 20 کودک در شمال آفریقا و آمریکای لاتین که در سن دبستان هستند، 19 نفر در مدرسه ثبت‌نام کرده‌اند. میلیون‌ها کودک دیگر در مناطق جنوب صحرای آفریقا و جنوب آسیا که سابقاً رنگ کلاس درس را ندیده بودند، اکنون مدرسه می‌روند.
اما به ازای هر گام به جلو، گام‌های مشابهی به عقب برداشته شده است. در کشورهایی که در یک زمینه خاص پیشرفت کرده‌اند، در زمینه دیگر ناکامی نومیدکننده‌ای داشته‌اند. نابرابری و عدم‌انسجام همچنان مانع از پیشرفت در بسیاری از کشورهاست.
در ماه نوامبر سال 1989، مجمع عمومی سازمان ملل معاهده حقوق کودکان را تصویب کرد که حقوق کودکان را به رسمیت می‌شناسد و حافظ آن است.
این پیمان در سپتامبر 1990 صورت اجرایی به‌خود گرفت و عملاً تمام کشورها آن را از تصویب پارلمان گذرانده‌اند، به غیراز ایالات متحده و سومالی - به دلایل عمدتاً سیاسی- در بسیاری از کشورها قوانینی برای محافظت از کودکان در برابر سوءاستفاده جنسی، قاچاق و بهره‌کشی تدوین شده است. اما صرفاٌ قانون کافی نیست و آنچه مورد نیاز است، اجرا و اراده اجراست
