همشهری- مائده امینی: یک لوگوی نارنجی درهم گره خورده در بطن استیجی منظم و روشن، با آن خودکار مضطرب در دست‌هایش و صندلی‌ای که ایستادن قسمتش نمی‌شود و در تمامی برنامه مدام می‌چرخد؛ تصویر آشنای دوری برای همه ماست که از دوشنبه‌هایمان دریغ شده است. حالا درحالی‌که دیگر چیزی به سه‌سالگی این فقدان نمانده، دوباره از گوشه‌وکنار زمزمه بازگشت برنامه ۹۰ به قاب‌های کم‌رونق -شاید جادویی- خانه‌ها، برخاسته است. رئیس جدید رسانه ملی در مصاحبه‌ای که حسابی دست به‌دست شده می‌گوید منعی برای بازگشت فردوسی‌پور به تلویزیون وجود ندارد و همین اظهارنظر صریح، سنگ بنای یک خبر تازه را گذاشته که کسی نه آن را رد می‌کند و نه تأیید؛«فردوسی‌پور به تلویزیون برمی‌گردد!» اما گمانه‌زنی‌های همشهری حکایت از آن دارد که بازگشت ۹۰ به دوشنبه‌های تلویویون، به این سادگی‌ها نیست. شرط‌ها و اما و اگرهای احتمالی خود فردوسی‌پور، موازی بودن زمان پخش با برنامه‌ای به نام «فوتبال برتر» به مجری‌گری محمدحسین میثاقی و حضور علی فروغی، مخالف سرسخت فردوسی‌پور در کنار رئیس تازه، موج اعتراض به حذف برنامه ۹۰ در یکی دو سال اخیر در شبکه‌های مجازی و... همه و همه برگشتن این برنامه محبوب به رسانه ملی را سخت می‌کند.
از سوی دیگر در شرایطی که تنها یک هفته به آغاز لیگ برتر مانده و برنامه فوتبال برتر در حال پخش است، اگر قرار باشد تصمیمی برای بازگشت ۹۰ گرفته شود، زمان پخش فوتبال برتر هم احتمالا باید تغییر کند یا از اساس این برنامه حذف شود. منابع آگاه به همشهری می‌گویند که رسانه ملی مشکلی برای حذف فوتبال برتر از گردونه پخش ندارد اما قرار هم نیست که تمام و کمال با عادل فردوسی‌پور همکاری کند. به‌خصوص که اگرچه رئیس صدا و سیما عوض شده اما همچنان نمی‌توان منکر تأثیر علی فروغی بر تصمیم‌های مدیر تازه پیمان جبلی، شد. همه اینها یعنی رؤیای بازگشت عادل به دوشنبه‌های در راه، احتمالا در کوتاه‌مدت تحقق پیدا نخواهد کرد.
پشت پرده یک دعوتنامه غیررسمی
از اسفند ماه سال ۹۷ که به‌طور رسمی بنا شد دوشنبه‌های تلویزیون بدون ۹۰ سپری شود تا همین یک‌ماه پیش، کسی امیدی به دوباره دیدن عادل فردوسی‌پور از رسانه ملی نداشت. اگرچه پیش‌تر گفته شده بود که این مجری سرشناس می‌تواند برای گزارش بازی‌های فوتبال به قاب -شاید جادویی- برگردد اما خود فردوسی‌پور بازگشتش را مشروط به دوشنبه‌های نودی کرده بود. او تأکید کرد که فقط به شرطی برمی‌گردد که با برنامه ۹۰ برگردد و این شرایط را پیچیده‌تر کرد.
در یکی دوماه گذشته که در روزهای آخر ریاست علی عسگری به‌سر می‌بردیم، سیگنال‌های مثبتی به عادل فردوسی‌پور داده شد؛ سینگال‌هایی که بر اساس بررسی‌های همشهری هیچ‌کدام به شکل رسمی به او ابلاغ نشدند اما تا حدی قابل اعتماد و اتکا بودند. شنیده‌ها حاکی از آن است که ابتدا به فردوسی‌پور پیشنهاد داده شده بود که برنامه‌ای که قصد داشت به شکل اینترنتی بسازد و مجوز نگرفت را دوباره زنده کند و مدتی بعد از این پیغام غیررسمی، پیمان جبلی، رئیس تازه صدا و سیمای ملی در مقابل دوربین خبرنگاران تأکید کرد که منعی برای حضور این مجری در تلویزیون وجود ندارد و می‌توان از مجموعه این اتفاقات نتیجه گرفت که به‌نظر می‌رسد ایده‌آل برای مدیریت جدید صدا و سیما بازگشت بدون دردسر عادل به سیمای ملی است اما آیا عادل فردوسی‌پور مایل به برگشتن بعد از هیاهوی ۲سال گذشته است؟ به‌خصوص که در آستانه آغاز لیگ برتر هستیم و دوشنبه‌های نودی حالا تبدیل به دوشنبه‌های میثاقی شده‌اند، اگرچه به روایت مرکز افکارسنجی سیمای ملی آمار بیننده‌های این دوبرنامه با یکدیگر قابل مقایسه نیستند. ۱۸ درصد سهم فوتبال برتر و ۵۲ درصد سهم ۹۰ از بیننده‌های رسانه ملی اعلام شده است.
چه شد کار به اینجا رسید؟
«نه محبوبیت ایشان برای ما پنهان بود و نه تخصص ایشان. اما وقتی می‌بینید یک دروازه‌بان دارد در یک خط دیگر حرکت می‌کند، باید شخص دیگر را درون دروازه بگذارید. در مورد ایشان باید بگویم که کار داشت از مدار خارج می‌شد. بقیه هم داشتند نگاه می‌کردند و با این روش صدا و سیما داشت از هم می‌پاشید.» این بخشی از معروف‌ترین سخنان علی فروغی، مدیر شبکه سه سیما در توضیح علت تعطیلی برنامه ۹۰ بود. از بعد از این اظهارات نام برنامه ۹۰ تا مدت‌ها بر سر زبان‌ها به‌خصوص در شبکه‌های اجتماعی بود. تعطیلی برنامه ۹۰ بعد از بالاگرفتن اختلاف نظر بین مدیر شبکه سه سیما و عادل فردوسی‌پور، قطعی شد و این در حالی بود که در فروردین ۹۸ نتایج نظرسنجی ملی بهارانه مرکز افکارسنجی دانشجویان ایران نشان می‌داد که ۵۱ درصد مردم ایران در سال ۹۷ برنامه ۹۰ را دنبال کرده‌اند. همچنین در سال ۹۲، رکورد پیامک در یک روز تلویزیون با ارسال ۶.۵ میلیون پیامک به برنامه ۹۰، شکسته شد تا جایی که ضرغامی مدیر وقت صدا و سیما از دست‌اندرکاران برنامه ۹۰، تشکر کرد.
روایت روزهای بعد از تعطیلی
بعد از تعطیلی ۹۰ و جایگزین شدن برنامه فوتبال برتر، عادل فردوسی‌پور تصمیم گرفت با برنامه زنده دیگری در بستر اینترنتی به میان مخاطبان خود برگردد. نام این برنامه - که نوزادی بود که مرده به دنیا آمد- هم براساس بعضی روایت‌ها «۳۶۰» انتخاب شد اما با وجود اینکه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای این برنامه مجوز صادر کرده بود، مجوز ندادن «سازمان تنظیم و مقررات صوت و فراگیر» موسوم به «ساترا» که زیرمجموعه‌ای از سازمان صداوسیماست پرونده این برنامه را بست. در واقع در سال ۹۸؛ عادل فردوسی‌پور جدا از آنکه برای پخش این برنامه باید از وزارت ارشاد مجوز می‌گرفت، برای پخش این برنامه نیازمند مجوز ساترا هم بود؛ سازمانی که زیرنظر سازمان صداوسیما هم هست و تمام برنامه‌هایی که قرار است در فضای مجازی پخش شوند هم باید از این سامانه مجوز بگیرند. این سازمان به برنامه عادل فردوسی پور، مجوز پخش نداد و در واقع این بن‌بست شاید برای عادل فردوسی‌پور بن‌بست محکمی بود که به او نشان می‌داد فعلا، احتمالا خبری از برنامه‌سازی نیست. شاید تا روزی که او بتواند یا بخواهد به «مدار» برگردد یا مسیر «مدار»ها عوض شوند.
حالا در آستانه لیگ جدید، که دوباره حرف از بازگشت این مجری محبوب به تلویزیون شده است و معلوم نیست چه اتفاقی می‌افتد شاید بهترین فرصت تفکر برای آنانی که به تازگی گرفته‌اند باشد که برخوردهای سلبی، قهری و سلیقه‌ای شاید در ظاهر کارگر بیفتد اما در نهایت نمی‌تواند محبوبیت افراد را مخدوش یا حافظه و قلب هوادارانشان را از یاد آنها خالی کند.