به گزارش همشهری آنلاین، سینمای مسعود کیمیایی در دوران اوج در دهه ۵۰ شمسی و سالهای پس از پیروزی انقلاب اسلامی تا امروز دوستداران و مخالفان بسیار داشته است. از این منظر، کیمیایی صاحب موقعیتی ویژه و منحصر به فرد است. در ۴۰ سال اخیر رویارویی منتقدان و ستایشگران او معمولا به این منجر شده که فیلمهایش زمان اکران، آنگونه که شایسته است تحلیل نشوند. ارزشهای بصری اغلب فیلمهایش نادیده گرفته شده، بازیهای به یادماندنی بازیگرانش دیده نشده و بیشتر بیمهری دیده است.
خبر نمایش نسخه بازسازیشده «گوزنها» در جشنواره روتردام هلند دوباره نام یکی از محبوبترین آثار کلاسیک سینمای ایران را سر زبان انداخت. فیلم بحثانگیز کیمیایی که به گمان بسیاری بهترین فیلم کارنامه او و یکی از بهترینهای سینمای ایران در ۵۰ سال اخیر است، داستانی جذاب دارد و روایت جامعهای است به سوی فروپاشی. جامعهای درگیر فقر و بیعدالتی که صدای فروریختنش به گوش میرسد. «گوزنها» زمان اکران دچار ممیزی شد، پایان آن تغییر کرد و شخصیت قدرت (فرامرز قریبیان) تعدیل شد تا جنبه ضدحکومتی آن کمرنگ شود اما در همان نسخه اصلاحشده که از بند ممیزی سفت و سخت رژیم پهلوی رها شده بود میشد بوی اعتراض و انتقاد به وضعیت اجتماعی را دید.
«گوزنها» به عنوان نمایندهای شایسته از سینمای ایران به جشنواره فیلم روتردام هلند میرود. جشنوارهها پیش از اصغر فرهادی با سینمای اجتماعی ایران و سینماگران شاخص آن کمتر آشنا بودند، سینمای ضد قصه و سینماگران آماتور ایرانی که هر از گاهی کشف میشدند، نماینده همه سینمای ایران و بضاعتش نبودند اما جشنوارهها اغلب ترجیح میدادند به دنبال تصویر مطلوبشان از جامعه درگیر فقر و بدویت ایران باشند. با ظهور فرهادی از دل سینمای ایران، نگاهها به سینمایی که با عباس کیارستمی، جعفر پناهی، بهمن قبادی و... شناخته شده بود، تغییر کرد و سینمای حرفهای، بازیگران حرفهای و فیلمهایی که آیینه جامعه بود، به جهان معرفی شد.
کشف دوباره «گوزنها» پس از بیش از ۴۰ سال از زمان ساخت آن، ادای دین به بخشی از سینمای ایران است که کمتر فرصت درخشش در آن سوی آبها را به دست آورد، گرچه طرازی جهانی داشت. «گوزنها» امسال در کنار فیلم «جنایت بیدقت» (شهرام مکری) میتواند عیار سینمای ایران را در دو شاخه مختلف به نمایش بگذارد؛ یکی در دل سینمای حرفهای و برآمده از هنر و ذوق سینماگری خودآموخته و غریزی که حدود نیم قرن پس از ساخت و اکران، به ویترین جهانی راه یافته و دیگری محصول سینماگری نوجو و محبوب رویدادهای بینالمللی.
سینمای ایران با همه فرازها و فرودهایش هنوز زنده است.
نظر شما