همشهری آنلاین-لیلا شریف: محمد قضاتلو پسر جوانی است که از ۵ سال پیش دلش را با اهالی فراموش شده شهر گره زد و بدون دلهره از بیماری‌ها و خطرهایی که شاید پیش پایش قرار بگیرد، هنوز هم پاتوق کارتن خواب‌ها و معتادها گز می‌کند. این جوان با کوتاهی موی کارتن خواب‌ها و نشستن پای درد و دلشان تلاش کرد تا برای لحظاتی هم که شده است به آنها نشان دهد، هنوز می‌توان روی معرفت مردم شهر حساب کرد.
وقتی بچه پایین شهر دست به کار شد
از ۵ سال پیش که اولین قدم‌ها را برای این کار خیر برداشت تا به همین امروز؛ قرارش را با مشتری‌های خیابانی‌اش فراموش نکرده است. قضاتلو که خودش اهل یکی از محله‌های پایین شهر تهران بود، خوب می‌دانست که کمک به مردم فراموش شده چه حال و هوایی دارد.
او در مورد ایده آرایشگری می‌گوید: «همان روزها، با دیدن یک کلیپ کوتاه از یک فرد آمریکایی در شبکه اجتماعی، توجهم به این کار جلب شد؛ او آرایشگر معروفی بود که موی افراد بی‌خانمان شهر را کوتاه می‌کرد. اولش کارم جنبه ماجراجویی و شاید هم کار ثواب برایم داشت اما کم‌کم به این فکر کردم که واقعا به‌جز پول، چیزهای دیگری هم هست که می‌تواند حالم را خوب کند.»
در جستجوی گمشده‌ها
صفحه اینستاگرام قضاتلو پر است از تصاویر افرادی که روزگاری خانواده‌ای داشتند و از بد روزگار کارشان به خیابان‌های سرد و اعتیاد کشیده شده است. در کنار کار خیر قضاتلو، تصاویر منتشر شده در صفحه او هم توانست بعضی از کارتن‌خواب‌ها را پیش خانواده‌هایشان بازگرداند.
او در مورد یکی از این کارتن‌خواب‌ها در اینستاگرامش نوشت:«چند وقت پیش موهای یکی رو کوتاه و ویدئوش رو پست کردم. خانواده‌اش که ویدئو رو دیدن بهم پیام دادن و قرار شد دنبالش بگردیم تا بفرستیمش کمپ. هواشو داشته باشیم تا برگرده پیش زن و بچه‌اش. کوله‌ام رو برداشتم تا هم برم مو کوتاه کنم، هم اونجایی که موهاشو زده بودم، دنبالش بگردم. پیداش نکردم اما وقتی برگشتم دیدم که برادرش پیام داده که سمت دروازه غار پیداش کرده، برده خونه دوش بگیره و به خواست خودش بره کمپ.»
بدون روتوش با خیابان خواب‌ها
هر پست از صفحه قضاتلو در اینستاگرام که با نام «آرایشگرد» معروف است، روایت نابی از مردانی دارد که شاید کمتر عابری برای ایستادن در کنارشان، لحظه‌ای مکث کند.
آخرین ویدئو روایت معتادی است که در گوشه‌ای از خیابان‌های جنوب شهر روی صندلی آرایشگاه سیار نشست تا آرایشگر جوان دستی به سر و صورتش بکشد. پیرمرد که خطوط روی چهره‌اش وام گرفته از مواد مخدر و تنهایی است، با خاطر جمع رو به آرایشگر می‌گوید:«همه آدما می‌دونن یه روزی باید بمیرن، غیر از اینه آقا؟ چرا باید حال هم رو بد کنیم. شما که موهای من رو می‌زنی، داری حال من رو خوب می‌کنی، به من کمک می‌کنی.»
رادیو آرایشگرد
آن سال‌ها که هنوز شهرت محمد قضاتلو مانند این روزها بر سر زبان‌ها نیفتاده بود و کمتر کسی می‌دانست یک جوان ایرانی بدون هیچ چشمداشتی پای ثابت حال خوب خیابان خواب‌ها شده است، یک برنامه رادیویی از قضاتلو با نام شبگرد پخش می‌شد. او تلاش می‌کرد تا در آن برنامه رادیویی روایت هر کار خیر خود را شرح دهد و بگوید که گاهی با هزینه حداقلی اما معرفت زیاد می‌توان برای یکدیگر قدمی برداشت.
یکی از این برنامه‌ها با صدا و نویسندگی قضاتلو اینگونه روایت شده بود:«بعضی موقع‌ها کوله پشتیم رو برمی‌دارم و راهی خیابون‌ها می‌شم. هفته‌ای ۲ تا سه روز همه چیز رو کنار می‌ذارم، کلید مغازه‌ام رو، تفریح با دوستام، مهمونی‌های خانوادگی رو. میرم کنار این آدمای شهر و نفس به نفس آدمایی می‌شم که خیلی هم غریبه نیستند.»
نظر شما