همشهری آنلاین- سمیرا باباجانپور: علی‌اکبر چشمانش را باز می کند تا دل مادر آرام شود. محله بریانک شهید کم ندارد. همچون سایر محله های تهران، بریانک هم شیرمردان بی‌شماری را برای دفاع از جان و مال مردم راهی جبهه های حق علیه باطل کرده است.
بریانک بیش از ۳۰۰ شهید نثارانقلاب کرد. حمید رضا پوریعقوبی، از اهالی محله بریانک، یاد و خاطره شهدا را زنده می دارد و می گوید: «خاطره شهید علی‌اکبر صادقی در ذهن و جان اهالی بریانک حک شده است. شهید صادقی از همان کودکی در محله بریانک زندگی می کرد. در جوانی به عنوان یکی از فرماندهان بسیج حوزه ۲۲۷ بریانک فعال بود. علی اکبر ۹ خردادماه ۱۳۶۳ در منطقه مریوان و در عملیات والفجر ۴ به مقام شهادت نائل شد. زمانی که قرار بود پیکرش را به آغوش خاک بسپارند سرش بر دامان مادر بود. مادر صورت پسر را می بوید و می بوسد و زمزمه می کند: «خدایا تو رو به علی‌اکبر امام حسین (ع) قسمت می دهم که یک بار دیگه چشمان علی اکبرم را ببینم. همان زمان مادر می‌بیند که پسرش از گوشه چشم او را نگاه می کند. مادر روایت این دلدادگی را برای کسی تعریف نمی کند، اما عکس هایی که از آن لحظه ثبت شد گواه این عاشقی است.»
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
شهید توحید رزمجومین نیز از شهدای محله بریانک و جزو ۷۲ تنی بود که در فاجعه هفت تیر ۱۳۶۰ به شهادت رسید.
پوریعقوبی می گوید: «توحید در سال ۱۳۳۰ در یک خانواده کم درآمد به دنیا آمد و به دبستان رفت و به علت فقر مالی ترک تحصیل کرد و سپس توسط یکی از آشنایان که پی به هوش سرشار وی برده بود به مدرسه مروی هدایت شد. در آنجا فعالیت مذهبی سیاسی خود را آغاز کرد. او مهندس صنایع بود و در کنار درس و تعلیم، مبارزات انقلابی خود را دنبال می کرد. زمانی که در کارخانه ساراول مشغول به کار شد در سال ۵۸ بنا به درخواست کارگران شرکت ساراول به عنوان مدیر داخلی دعوت شد و با کوشش فراوان این شرکت را از دست سرمایه‌داران بیرون آورد. او در بمب گذاری ۷ تیرماه ۱۳۶۰ به همراه دیگر یارانش در دفتر حزب جمهوری اسلامی به شهادت رسید.»
نظر شما