به گزارش خبرگزاری فرانسه لنست روز 22 ژانویه در یک سرمقاله می‌نویسد: "سازمان‌های بین‌المللی، دولت‌های ملی و سازمان‌های غیردولتی به درستی برای کمک بسیج شدند، اما در عین حال به رقابت برای کسب موقعیت پرداختند،و هر یک از آنها ادعا می‌کردند که بهترین کارها را برای بازماندگان زلزله انجام داده‌اند."
"برخی از سازمان‌ها حتی ادعا کردند "هدایت‌کننده" کمک‌رسانی هستند، در حالیکه ما همچنین به روشنی می‌بینیم که موقعیت در هائیتی آشوب‌زده و تکان‌دهنده است، و کمک‌رسانی‌ها اصلا هماهنگ‌شده نیست."
لنست به نام این سازمان‌ها اشاره نمی‌کند، و در عین حال از "تلاش استثنایی امدادگران در شرایط مشکل" تقدیر می‌کند.
اما این نشریه می‌گوید: "بخش امدادرسانی بدون شک صنعتی مستقل است، و کاوش در انگیزه‌ها و کارکرد آن، گرچه ممکن است ناخوشایند به نظر رسد، موجه است."
لنست می‌نویسد: "سازمان‌های امدادرسانی و کمک‌های انسان‌دوستانه بزرگ اغلب در رقابت شدیدی با یکدیگر قرار دارند."
"سازمان‌های امدادرسانی بزرگ، که به جنگ قدرت درونی و خصوصیات ناشایستی که در بسیاری از شرکت‌های بزرگ دیده می‌شود، آلوده هستند، اشتغال خاطرشان جمع‌آوری پول از طریق تلاش‌های‌شان برای درخواست کمک است."
"پوشش رسانه‌ای پیدا کردن فعالیت‌های این سازمان‌ها در بسیاری از موارد به یک هدف فی‌نفسه بدل می‌شود و بازاریابی و تبلیغ عنوان سازمان مورد توجه آنها قرار می‌گیرد."
"شاید بدتر از همه این است که گاهی تلاش‌های نجات در محال حادثه حالت رقابتی پیدا می‌کند و به همکاری میان سازمان‌ها از جمله با خیریه‌های کوچکتر مردم عادی که ممکن است شبکه‌های بهتری در کشورهای آسیب‌دیده داشته باشند، و موقعیت مناسبی برای ارائه عملیات نجات فوری دارند، توجهی نمی‌شود."