جدا از شهرت جهانی سینمای ایران و این‌که بسیاری از کشورهای همسایه اصلاً سینما ندارند و فیلمی تولید نمی‌کنند، ایران سال‌ها در برپایی جشنواره‌های سینمایی بی‌رقیب بوده است؛ چه در دهه50 شمسی که جشنواره فیلم تهران عملاً معتبرترین رویداد سینمایی قاره آسیا به شمار می‌آمد و چه در سال‌های پس از انقلاب که جشنواره فیلم فجر باعث می‌شد که نبض سینمای منطقه در تهران بتپد.
جشنواره بین‌المللی فجر با تمام ایرادهایی که برآن وارد بوده به خاطر نبودن رقیب در کشورهای همسایه، فستیوالی منحصربه‌فرد در منطقه محسوب شده است.
چند سالی است که عرب‌ها با دلارهای نفتی‌شان می‌کوشند تا پا جای پای ما بگذارند. در سال‌های اخیر 2دوره از جشنواره فیلم دوبی با سروصدا و ریخت‌وپاش فراوان برگزار شده است و به‌زودی سومین دوره این جشنواره نیز آغاز می‌شود.
برخی از خبرگزاری‌ها از جشنواره‌ای که تنها 3سال قدمت دارد، به عنوان رقیب جدی جشنواره فجر که امسال بیست‌وپنجمین دوره‌اش را پشت سر می‌گذارد، یاد می‌کنند.
جالب است که «الیور استون» به عنوان یکی از مدعوین جشنواره دوبی، قصد دارد برای تبلیغ فیلم تازه خود «مرکز تجارت جهانی» به این فستیوال برود. ضمن این‌که قرار است فیلم جنجالی «مرگ یک رئیس جمهور» نیز در این جشنواره به نمایش درآید.
«بابل» ساخته آلخاندرو گونزالس ایناریتو هم برای اولین بار در خاورمیانه، در جشنواره دوبی به نمایش درخواهد آمد.
جدا از اینها، امسال هم مثل دو دوره قبل، قرار است تعداد قابل توجهی از ستارگان هالیوود به دوبی بیایند و روی فرش‌های قرمز این فستیوال هنری راه بروند.
جشنواره فیلم دوبی، آذرماه برگزار می‌شود که به لحاظ تقویمی هم زمان مناسبی است و با هیچ جشنواره سینمایی مهمی تداخل ندارد.
الیوارستون که امسال به عنوان مهمان ویژه به دوبی خواهد رفت، فیلمسازی است که ستاد جشنواره فجر سال‌ها پیش بزرگداشتی هم برایش برپا کرد و آثارش را به نمایش گذاشت؛ آن هم بدون آن که استون به تهران بیاید.
بخشی از ماجرا را می‌توان به حساب دلارهای نفتی و ولخرجی‌های بی‌حساب‌وکتاب عرب‌ها گذاشت ولی داستان، فقط این نیست. اعتبار یک جشنواره فقط با امکانات به دست نمی‌آید و تدبیر و مدیریت، نقش قابل‌توجهی در آن دارد.
این‌که برگزاری یک جشنواره سینمایی نوپا از سوی کشوری که اصلاً سینما ندارد برای جشنواره فجر و سینمای پراعتبار ایران زنگ خطر را به صدا در آورده، نشان می‌دهد که تمام این سال‌ها چنان که باید تدبیر به خرج نداده‌ایم.