اما یک سال بعد یعنی در سال 2005 میلادی و 1384 هجری شمسی در این سوی جهان، در ایران در یک روز 68 خبرنگار، عکاس و تصویربردار ایرانی جان خود را از دست دادند تا «روز سیاه خبرنگاران ایرانی» را در تاریخ ثبت کنند. مجامع بین‌المللی روزنامه‌نگاری حادثه سقوط هواپیمای سی 130 حامل خبرنگاران را بدترین فاجعه‌ای که تاکنون برای رسانه‌ها پیش آمده توصیف کرده‌اند و 15 آذر سال 1384 (ششم دسامبر 2005) را روز اندوه و استیصال روزنامه‌نگاران نامیده‌اند.
رئیس کمیته دفاعی مجلس در مورد علل سقوط هواپیمای خبرنگاران از احتمالات مختلف سخن گفت از جمله اینکه این هواپیما نقص فنی داشته و به همین دلیل پرواز آن با 6 ساعت تأخیر انجام شده و همچنین ابهاماتی در مورد چگونگی هدایت هواپیما از جانب برج مراقبت و امکان فرود اضطراری آن در خارج از باند فرودگاه. او وعده داد که مجلس با سرعت و دقت و بدون هیچ‌گونه ملاحظه‌ای علل و ابعاد حادثه را بررسی و اعلام می‌کند.
کمیته تحقیق مجلس پس از چند ماه بررسی گزارش خود را آماده می‌کند اما علیرغم وعده قبلی از مطرح شدن نتیجه تحقیقات این کمیته در صحن علنی جلوگیری می‌شود. این مسأله اعتراض خانواده قربانیان را موجب می‌شود تا جایی که با انتشار نامه سرگشاده از رئیس مجلس می‌خواهند ضمن انتشار نتیجه تحقیقات مجلس برای روشن سازی افکار عمومی نسبت به ارسال گزارش تحقیقات کمیته دفاعی مجلس به دستگاه قضایی تسریع به عمل آورد. بالاخره سازمان قضایی نیروهای مسلح در 24 خرداد سال 1385 با صدور اطلاعیه‌ای نتایج تحقیقات خود در مورد علل سقوط هواپیمای سی 130 خبرنگاران را اعلام می‌کند.
براساس این گزارش انحراف هواپیما از مسیر خود در هنگام فرود ناشی از اهمال و سهل‌انگاری کارکنان پایگاه هوایی مهرآباد در تعویض سیستم ناوبری هواپیما بوده و فرماندهان مربوطه نیز بر عملکرد آنان نظارت صحیحی نداشته‌اند.
همچنین مأموران کنترل رادار و برج مراقبت و مسئولان اداره مراقبت پرواز فرودگاه مهرآباد نیز به سهل‌انگاری مرتکب شده‌اند، چرا که وظیفه داشته‌اند هواپیمای دارای نقص فنی را که در حین فرود اضطراری بوده تا زمان نشستن بر باند فرودگاه تحت نظارت و مراقبت دقیق قرار دهند و هرگونه انحرافی را به خلبان تذکر دهند اما این افراد به وظایف قانونی خود به درستی عمل نکرده‌اند و مسئولان اداره مراقبت پرواز نیز مدیریت صحیحی بر کارکنان این اداره نداشته‌اند.
براساس این گزارش، دادسرای نظامی تهران 4 نفر از مسئولان و کارکنان ترابری و 4 نفر از مسئولان و کارکنان بخش مراقبت پرواز فرودگاه مهرآباد را در وقوع حادثه مقصر دانسته و آنان را به قتل غیرعمد و ایراد صدمه بدنی متهم می‌کند. 11 ماه بعد از حادثه دادگاه تشکیل و احکام متهمین اعلام می‌شود.
بدین ترتیب پرونده سقوط هواپیمای خبرنگاران بسته می‌شود اما آیا پرونده سهل‌انگاری و بی‌مبالاتی نیز بسته خواهد شد؟ آیا پرونده هدر دادن جان سرمایه‌های فرهنگی و ملی نیز برای همیشه بسته خواهد شد؟