به‌طوری‌که نه‌تنها در حصار جغرافیا و نژاد محصور نمانده بلکه به‌دلیل مخاطب قرار دادن فطرت آدمی همه حق‌جویان و کسانی را که خوبی‌ها را جست‌وجو می‌نمایند و از ظلمت می‌گریزند مورد خطاب و منادا قرار می‌دهد.
با این وصف، می‌توان گفت انقلاب اسلامی و رهبر کبیرش یعنی حضرت امام(ره) و مقام معظم رهبری وکاروان شهدای انقلاب، الگوها و نمادهایی هستند که تا زمانی که منش و خوی و اهداف ایشان جاری و ساری باشد انقلاب همچنان ادامه دارد.
برخلاف تئوری‌های رایج که تأکید دارد انقلاب‌ها پس از گذشت زمان رنگ و بوی تأسیس ، نظام‌مندی ، قاعده و سرانجام استحاله ارزش‌های رایج را می‌گیرند، انقلاب اسلامی نه‌تنها از این مشی پیروی نکرده بلکه به‌واسطه ماهیت دینی آن،که به‌صورت مشخص در عنصر شیعی ایرانیان مصرح است، امری پایدار و دائمی است.
این پویایی موجب شده تا کسانی‌که بر اثر گذشت زمان و رخوت و سستی‌هایی که دنیا به‌صورت عموم بر انسان‌های ناهوشیار عارض می‌کند از قافله انقلاب و ماهیت آن جا بمانند و در زمره« ریزش»ها قرار گیرند و از طرفی به دلیل تیزبینی و درک و بصیرت زمانه عده‌ای دیگر نیز که از قضا در گذشته نقشی نداشتند بتوانند با مسیر پویای انقلاب همراه شوند که به‌صورت غالب،« رویش»های انقلاب نام بگیرند.
در برابر حرکت انقلاب ابهامات و تیرگی‌هایی نیز در مقاطعی به‌وجود آمده است که به‌صورت مشخص می‌توان دوران اصلاحات را نام برد که به‌واسطه تئوری‌های رنگارنگ از منظر خویش به ختم انقلاب می‌اندیشید تا به‌زعم خود دوران عقلانیت! مدرن را طی نماید. حقانیت انقلاب و پیام آزادی‌بخش انقلاب آنقدر توانمند بود تا بتواند ابهام پیش آمده را کنار بگذا رد.
در مقطع فعلی که دوران فتنه نام گرفته است و به‌واسطه رفتار «ریزش»های انقلاب و سکوت «خواص» دشمنان بیش از هر زمانی به توقف انقلاب امیدوار شده‌اند، حرکت انقلاب ناب‌تر و زلال‌تر شده است و به‌رغم تخاصمات و دشمنی‌های پیچیده هنوز نتوانسته‌اند در مسیر انقلاب سدی ایجاد کنند، بنابراین می‌کوشند تا وحدت را که مهم‌ترین مؤلفه انقلاب اسلامی هم در پیدایش و هم در ادامه آن می‌باشد مورد هدف قرار دهند؛
به همین خاطر دشمنان سعی فراوانی دارند تا مانورهای حضور میلیونی را با صحنه‌های ناخوشایندی روبه‌رو نمایند تا با بهره‌گیری تبلیغاتی صید مطلوب خود را به‌دست آورند. بنابراین حضور پرشور مردم و پافشاری به عهدی که در بهمن 57 با امام(ره) و شهدا بستند، رسالتی است که در راهپیمایی حماسه ساز 22بهمن به وقوع می‌پیوندد.
پس تقویت خط تشویش، آشوب، شعار و رنگ متفاوت با خیل عظیم ایرانیان حرکتی وحدت‌شکن محسوب می‌شود و حتما چون گذشته زلال جاری انقلاب، تیرگی‌ها را با مانور ملی خود به شفافیت و روشنی بدل خواهد کرد.