و پس از حضور گسترده مردم در راهپیمایی 22 بهمن، هیلاری کلینتون وزیر امور خارجه ایالات متحده در قطر حضور پیدا کرد و در سخنانی مشابه الفاظ مورد استفاده پترائوس به اتهام افکنی علیه کشورمان پرداخت. چند روز پیش پترائوس پا را از پای وزیر امور خارجه‌شان فراتر گذاشت و با استفاده از واژه‌هایی که به هیچ روی در چارچوب ادبیات دیپلماتیک نمی‌گنجد، ایران را متهم به «اوباش‌سالاری» کرد.
این نوع ادبیات سخیف نه در غرب، نه در آسیا، نه در شرق و نه در هیچ کشور متمدن دنیا پذیرفته نیست؛ به‌خصوص اینکه برای مقامات دیپلماتیک کشورها، فرهیختگی در سخن گفتن و استفاده از ادبیات فاخر بسیار مهم است. به کار بردن این نوع واژه‌ها ضمن آنکه دون شان مقامات – چه نظامی و چه غیرنظامی- کشورهاست، خالی‌بودن چنته آنها را از استدلال‌های منطقی و قابل پذیرش نشان می‌دهد.
سؤال این است که چرا ادبیات آمریکا در مواجهه با ایران اینگونه شکل سخیف گرفته است؟ معمولا در مناسبات روزمره کسانی داد می‌زنند و روی به فحاشی می‌آورند که شکست خورده و ناموفق باشند.
این معادله در مناسبات دیپلماتیک هم حاکم است. اینکه وزیر خارجه آمریکا پس از راهپیمایی گسترده مردم در 22بهمن، ایران را متهم به دیکتاتوری می‌کند یا پترائوس واژه‌هایی سخیف‌تر را به کار می‌گیرد نشان از شکست در اجرای طرح و برنامه‌ای دارد که باعث شده مقامات ایالات متحده استدلال و منطق را به گوشه‌ای وانهند و روی به فحاشی بیاورند
به‌کارگیری الفاظ رکیک، توهین‌آمیز و استفاده از فحاشی، خارج از شئون اخلاقی دیپلمات‌هاست که در عین حالی که ماهیت دولت آمریکا را نشان می‌دهد، رفته‌رفته نفرت عمومی ملت‌ها را نسبت به این دولت برخواهد انگیخت.
* رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس