آنکارا سفیر خود را برای رایزنی به ترکیه فراخواند و اعلام کرد که ممکن است شریک دیگری در مسائل انرژی پیدا کند. این شریک می‌تواند روسیه باشد.
در سال‌های 1974 و 1985 کنگره آمریکا چنین قطعنامه‌هایی را بررسی کرده‌بود اما تصویب نشدند. در سال 2007 کمیته روابط خارجی مجلس نمایندگان کنگره آمریکا چنین پیش‌نویسی را تأیید کرد.
آنکارا در آن زمان هم شدیدا به این اقدام اعتراض کرده و سفیر خود را از واشنگتن فرا خواند. در آن هنگام جورج‌بوش رئیس‌جمهوری وقت آمریکا با دشواری توانست نمایندگان مجلس را متقاعد سازد که درخصوص این قطعنامه رأی‌گیری صورت نگیرد اما این‌بار وضعیت فرق می‌کند؛ باراک اوباما رئیس‌جمهوری آمریکا در جریان تبلیغات انتخابات ریاست‌جمهوری، قول داد که نسل کشی ارامنه را به رسمیت بشناسد و بسیاری از وی انتظار اقدامات قاطعانه را دارند.
لابی ارمنی در آمریکا از قدیم هم بسیار قوی بوده است؛ اولا، فقط لابی یهودیان قدرت رقابت با آن را دارد که آن هم بعد از سردی روابط میان اسرائیل و ترکیه به‌طور محسوسی از حمایت فعال آنکارا عقب نشینی کرده؛ دوم اینکه در واشنگتن این نگرانی وجود دارد که مقامات ترکیه سیاست مستقل بیش از حدی اتخاذ کرده‌اند و از جمله حتی در جهت تحکیم روابط با ایران گام بر می‌دارند.
در ماه فوریه سال‌جاری زمانی که آمریکا به ترکیه پیشنهاد کرد که رادار سپر ضد‌موشکی را در خاک خود مستقر سازد، دیپلمات‌های آنکارایی از این پیشنهاد امتناع ورزیده و توضیح دادند که ابتدا باید این پروژه از حمایت دیگر کشورهای عضو ناتو برخوردار شود. همچنین ترک‌ها در تصویب پروتکل عادی‌سازی روابط با ارمنستان که آمریکا مدت‌هاست خواستار آن است، نیز عجله‌ای ندارند.
در این میان در آنکارا اشاره شده که آنها می‌توانند به راحتی شریک دیگری در مسائل انرژی پیدا کنند؛ به‌عنوان مثال، روسیه. به گفته منابع آگاه در دولت ترکیه، آنکارا آماده است که درهای خود را برای همکاری جدید با روسیه در این مسئله باز کند و اگر آمریکا در مسئله نسل کشی ارامنه اصرار ورزد این روند تسریع خواهد شد.
احتمال تصویب قطعنامه نسل‌کشی ارامنه توسط کنگره آمریکا هنوز هم ناچیز است. ترکیه از عملیات نظامی آمریکا در افغانستان و عراق حمایت می‌کند و واشنگتن نه تنها به ادامه آن بلکه به تحکیم همکاری‌ها در این زمینه نیز نیاز دارد.
همچنین پایگاه هوایی آمریکا در اینجیرلیک ترکیه نیز بسیار مهم است که بدون آن بسیاری از عملیات نیروهای هوایی آمریکا غیرممکن می‌شود. به غیر از این ترکیه از موقعیت استراتژیکی در راه ترانزیت نفت و گاز از خاور‌نزدیک و کشورهای حوزه دریای‌خزر به کشورهای غربی برخوردار است اما ترکیه می‌تواند با تهدید تحکیم رابطه با روسیه، از غرب امتیاز بگیرد. در این شرایط اما روسیه برنده این کشمکش خواهد بود.