خوشبختانه سرمربی کهنه کار منچستر یونایتد مجبور نیست برای انتقام از همتای هلندی‌‌اش خیلی منتظر بماند. بدین‌ترتیب امشب در بازی برگشت دو تیم نبرد نیمکت‌ها به اندازه بازی درون زمین نفسگیر خواهد بود. فان گال ترکیب ناسازگاری است. او انسان محبوبی نیست. مغرور و از خود راضی است و بازیکنان از اینکه نمی‌توانند با او ارتباط عاطفی برقرار کنند، ناراحتند. او سختگیر و وسواس است. و از سوی دیگر او فوق‌العاده موفق است. پپ گواردیولا (سرمربی بارسا) و ژوزه مورینیو، وقتی او روی نیمکت نیوکمپ می‌نشست از او آموخته‌اند و هر دوی آنها بعد از فرگوسن بزرگ‌ترین مانع بر سر راه این تئوریسین هلندی برای قهرمانی با بایرن در اروپا محسوب می‌شوند.
15 سال پیش، وقتی او فاتح این جام شد، فان درسار دروازه‌بان جوان آژاکس بود. او با یادآوری آن دوران می‌گوید: او مربی بسیار باتجربه‌ای است. وقتی 23 ساله بودم، او مرا درون دروازه آژاکس قرار داد. او مربی بسیار بزرگی است و حالا مقابل ما قرار دارد. ولی فکر می‌کنم فرگوسن هم او را خوب می‌شناسد و در بازی بعدی بهتر بازی می‌کنیم. فان گال یکی از غول‌های فوتبال اروپاست و غرور و روحیه مبارزه جویی فرگوسن او را تحریک می‌کند که امشب تیمش را به بهترین شکل به زمین بفرستد.
فرگوسن تصدیق کرد که تیمش در بازی رفت یکنواخت بازی می‌کرد و بایرن توانست آنها را غافلگیر کند؛ «آنها خیلی با انگیزه بودند. باید از مربی‌شان تمجید کرد. او آنها را به خوبی آماده کرده بود. ولی این بار همه چیز متفاوت خواهد بود. این‌بار ما انگیزه زیادی داریم.» او جمله آخر را با خشم گفت. به‌نظر می‌رسید که گل زودهنگام منچستر به زیان این تیم تمام شد، چرا که آنها به امید ضدحمله عقب نشستند و پس از آن بی‌اثر بودند، به‌طوری که در نیمه دوم تنها یک ضربه درون چارچوب داشتند. فرگوسن اضافه کرد: «نمایش بدی داشتیم.
نتوانستیم توپ را حفظ کنیم و آن را بچرخانیم. پل اسکولز تنها بازیکنی بود که در اندازه خودش بازی کرد. در 10 دقیقه اول خوب بودیم، ولی پس از گل سریع‌مان به این فکر می‌کردیم که آیا می‌توانیم این برتری را حفظ کنیم؟ آنها تهدیدی دائمی نبودند که بخواهیم بگوییم دفاع ما را شکافتند، ولی ما را برای زمان زیادی در محوطه جریمه‌مان حبس کردند. ما هرگز نتوانستیم از این وضعیت خارج شویم.»
بایرن نقطه ضعف‌هایی هم دارد که فرگوسن تلاش می‌کند امشب در اولدترافورد از آن استفاده کند. خط دفاع آنها به اندازه کافی سریع نیست؛ دانیل فان بویتن و مارتین دی میکلیس، مدافعان میانی آنها در جابه‌جایی‌ها کند هستند. هولگر بادشتوبر، دفاع چپ آنها در اصل یک دفاع میانی است و تحرکش در کنار خط با فیلیپ لام، مدافع راست این تیم قابل مقایسه نیست. اگر باستین شواین اشتاینگر در هافبک میانی زوج فان بومل باشد، بایرن به معنای واقعی تیمی کند خواهد بود.
فرگوسن تلاش خواهد کرد برای امشب عناصر سریع و پرتحرکی به ترکیب تیمش اضافه کند تا از این ضعف بهره ببرد. این می‌تواند به حضور والنسیا در بال راست و انتقال نانی به بال چپ منجر شود. رایان گیگز هم با تحرک و هوشش می‌تواند یکی از 3هافبک میانی باشد.
مایکل کریک و پارک احتمالا از ترکیب کنار گذاشته می‌شوند. کریک به‌نظر می‌رسید که خیلی روی یارگیری با توماس مولر تمرکز کرده بود و نتوانست در توپ‌گیری چندان مؤثر باشد. پارک هم در سمت چپ وظیفه داشت مراقب نفوذ‌های فیلیپ لام باشد، ولی نتوانست در جریان بازی قرار بگیرد. در نحوه توپ‌هایی که به خط حمله می‌رسد هم تغییر جزیی وجود خواهد داشت، چرا که برباتف جانشین رونی مصدوم می‌شود.
به هر حال فرگوسن هر تغییری در تیمش به‌وجود آورد، جانب احتیاط هم باید در بازی این تیم در نظر گرفته شود، به‌ویژه اگر آرین روبن آماده باشد. با توجه به نتیجه 2 بر یک بازی رفت، منچستر باید کنترل بازی را از بایرن بگیرد، ولی هنگام از دست دادن توپ به آنها فضای ضدحمله ندهد. این همان حالتی است که روبن در آن تبحر دارد و با داشتن فرانک ریبری دریبل زن و ایویکا اولیچ، فان گال قطعا برنامه اش را روی ضد‌حملات متمرکز می‌کند.
فرگوسن هم با این نظر موافق است؛ «با داشتن بازیکنانی مثل روبن و ریبری، این تنها راهی است که آنها می‌توانند به ما ضربه بزنند. این‌طور نیست؟ آنها تلاش می‌کنند توپ را به این دو نفر برسانند تا آنها از یار مستقیم‌شان عبور کنند، چیزی که در آن تبحر دارند. ما قبلا هم این تجربه را داشته‌ایم و در این شرایط قرار گرفته‌ایم. در چند سال اخیر، وقتی در شرایط سخت بوده‌ایم، در خانه عملکرد خوبی داشته‌ایم.»
منبع: روزنامه ایندپندنت