با این حال باید گفت اگرچه عقب‌ماندگی کشور در این عرصه از برنامه‌های مصوب توسعه مورد تأکید کارشناسان و مسئولان قرار گرفته اما باید برای پیشبرد اهداف مورد نظر، همیشه نیمه پر لیوان را دید؛ هر چند متضرر نهایی «مشترک مورد نظر» باشد.
ر‌کورد‌دار قطعی اینترنت و پیامک
با توجه به قطعی‌های پی در پی شبکه اینترنت و اختلال شدید در آن و نیز قطعی‌ها و اختلال‌های مشابه در شبکه تلفن همراه در ایران، می‌توان گفت ایران در رتبه اول دنیا قرار دارد و بعید به‌نظر می‌رسد که به این زودی‌ها کشوری بتواند این رکورد را بشکند.
نغز‌ترین نکته این ماجرا آنجا بود که برخی مسئولان مربوطه مانند مسئولان شرکت مخابرات ایران و بانک ملی ایران اعلام کردند که در خدمات الکترونیک آنها طی این مدت نه‌تنها خللی وارد نشده بلکه این خدمات رشد هم داشته است.
اینترنت لاک‌پشتی
با آمدن وزیر جدید ارتباطات در دولت دهم گمان می‌رفت که وضعیت اینترنت در ایران بهبود یابد. به‌خصوص برنامه‌های اعلام شده وزیر جدید در مجلس به هنگام رأی اعتماد این گمانه‌زنی را در محافل رسانه‌ای تقویت کرد که در این سال شاهد حذف محدودیت سرعت اینترنت در ایران خواهیم بود.
اما وزیر چندی بعد از استقرار بر کرسی وزارت، آب پاکی را روی دست همه ریخت و همان سخنان سلیمانی مبنی بر کافی بودن سرعت128کیلوبیت بر ثانیه برای کاربران خانگی را تکرار کرد. بدین‌ترتیب باز هم آرزوی اینترنت پر سرعت بر دل جوانان ماند. البته از قدیم‌و‌ندیم گفته‌اند آرزو بر جوانان عیب نیست !
اجی مجی، وایمکس
بالاخره بعد از چندین سال انتظار و کلی حرف و حدیث در باره برندگان مزایده وایمکس و شرایط راه‌اندازی آنها، این سرویس نوین به مناسبت سی و یکمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی و آغاز دهه مبارک فجر، برای نخستین بار در ایران با پهنای باندهایی بین 64کیلوبیت بر ثانیه تا 2مگابیت بر ثانیه، در شهرهای اصفهان، اهواز، تبریز، تهران، شیراز، کرج و مشهد مقدس راه‌اندازی و عرضه آن آغاز شد.
برای استفاده از وایمکس، نیازی به نزدیکی و یا دید مستقیم نسبت به آنتن ارسال‌کننده نیست و با بهره‌گیری از انواع مودم‌های وایمکس، امکان دسترسی به این سرویس چه در داخل ساختمان و چه در فضای باز فراهم خواهد بود.
هزینه اندک توسعه و نگه‌داری، مودم کوچک و قابل حمل، عدم‌تداخل امواج، امنیت بالای شبکه، یکپارچگی مودم، ایجاد زیرساخت‌های لازم جهت گسترش شبکه انتقال داده، توسعه ظرفیت تجارت الکترونیک و عدم‌نیاز به کابل‌کشی و خطوط تلفن از جمله مزایا و برتری‌های فناوری وایمکس به شمار می‌روند؛
هر‌چند تکنولوژی مذکور تنها برای استفاده ثابت از وایمکس کاربرد دارد و برای سیستم‌های در حال حرکت، استفاده از این فناوری امکان‌پذیر نیست.
خصوصی‌سازی مخابرات
سال88 را باید سال سرنوشت‌ساز برای مخابرات دانست؛ سالی که سرانجام این شرکت وارد بورس شد و به بخش خصوصی واگذار شد. سابقه این ماجرا به 6سال پیش باز می‌گردد.
در سال١٣٨٢ خصوصی‌سازی مخابرات در دستور کار مقامات وزارت ارتباطات قرار گرفت و کمیسیون خصوصی‌سازی مخابرات در شرکت مخابرات مادر، تشکیل شد. یکی از بحث‌های جدی در این ماجرا سرنوشت ودیعه‌های مشترکان مخابرات بود. حجم ودایع موجود نزد مخابرات، رقمی در حدود 8هزار میلیارد تومان است.
قرار بر این شد که این ودایع به سهام تبدیل شود و هرکس مایل نیست برود و در دفاتر مخابرات فرم پر کند و خط‌اش را پس بدهد.در سال88، درست از زمانی که در آخرین لحظه آغاز عرضه بلوکی شرکت مخابرات، خبر اعلام انصراف شرکت پیشگامان کویر یزد در مزایده منتشر و سپس اعلام شد که این شرکت از نظر امنیتی تأیید صلاحیت نشده است و سپس در روز مزایده، کنسرسیوم توسعه اعتماد مبین وابسته به تعاون سپاه، برنده بلوک مدیریتی مخابرات اعلام شد،
بحث‌های مختلفی از سوی کارشناسان و برخی نمایندگان مجلس مبنی بر نادرست و غیررقابتی بودن واگذاری این شرکت حساس و واگذاری به ارگان‌های شبه دولتی مطرح شد؛ به‌طوری که سازمان بازرسی و کمیسیون ویژه اصل44 مجلس اعلام کرد که شرایط واگذاری این شرکت را بررسی و گزارش آن را منتشر می‌کند. در آخرین روزهای این سال شورای رقابت سرانجام صحیح بودن واگذاری مخابرات را تأیید کرد.
الکامپ جدا، تلکامپ جدا
خب به سلامتی بر خلاف رویه سال‌های قبل 2 نمایشگاه اصلی فناوری اطلاعات و مخابرات در ایران به‌طور جداگانه برگزار شد و هیچ‌کس هم در جریان برگزاری این نمایشگاه‌ها زخمی نشد! با این حال به‌نظر می‌رسد که هنوز این نمایشگاه‌ها ارائه‌دهنده تمام ظرفیت‌های فناوری اطلاعات در ایران نیستند. راجع به قهر و آشتی‌های نهادهای صنفی هم ما اصلا خبری نشنیدیم؛ شما هم نشنیده بگیرید.
رسانه‌های دیجیتال؛ سال سال دریغ از پارسال
سومین نمایشگاه رسانه‌های دیجیتال و نرم افزارهای چندرسانه‌ای امسال در محل مصلای تهران برگزار شد. آمارها حکایت از افزایش کمی تعداد شرکت کنندگان، تعداد نشست‌ها و کارگاه‌ها و تعداد بازدید‌کنندگان دارد.
اما ظاهرا نابسامانی، انجام کارها در دقیقه 92، اطلاع نرسانی حرفه‌ای و به‌هم‌ریختگی برنامه‌ها وجه مشخصه نمایشگاه‌های ایرانی شده است وباید این شیوه نمایشگاه داری را به نام خود ثبت کنیم.
صادرات نرم افزار در مدار صفر درجه
برخی می‌گویند 100میلیون دلار، برخی دیگر می‌گویند 40میلیون دلار و برخی از صاحبان این صنعت نیز می‌گویند یک میلیارد دلار صادرات نرم افزار داریم. ما هم نادیده قبول داریم. اما یکی نیست چند تا عدد و رقم و اسم اعلام کند که کدام نرم‌افزار‌ها؟ توسط چه کسانی؟ در چه حجمی؟ به چه کشورهایی؟ و با چه هزینه و سودی صادر شده است؟ و اگر وضعیت تولید و صادرات نرم افزار در ایران اینقدر خوب است چرا به گفته فعالان رسمی این صنف، 60درصد شرکت‌های فعال در عرصه فناوری اطلاعات در ایران ورشکسته شده‌اند؟