راز محبوبیت یک شورشی

دستگیری کریستوفر دودوس کوک جامائیکایی، قاچاقچی بین‌المللی و کسی که آمریکا او را بزرگ‌ترین قاچاقچی تاریخ می‌داند، تبدیل به بزرگ‌ترین آرزوی دستگاه‌های امنیتی جامائیکا شده است.

کریستوفر دودوس کوک همان‌قدر که منفور دولت جامائیکاست، محبوب مردم این کشور است؛ آن‌قدر محبوب که مردم کشورش او را رئیس‌جمهوری خود خطاب می‌کنند. وی اگرچه دولتی ندارد اما آن‌قدر به فقرا و مستمندان جامائیکایی کمک کرده است که همین فقرا این روزها که پلیس در هر کوی و برزن به‌دنبال وی است، به یاری‌اش شتافته‌اند و حمام خونی در جامائیکا به راه انداخته‌اند تا دست نیروی‌های امنیتی به کریستوفر دودوس کوک نرسد.

مثل همه جای دنیا، مردم تحلیل‌ها و خبرهای رسانه‌ای درباره دودوس کوک را قبول ندارند. آنها رئیس‌جمهور را فردی می‌دانند که برای آسایش و رفاه‌شان پول خرج می‌کند. منبع درآمدش مهم نیست؛ مهم مردمی هستند که جایی در محاسبات مالی دولت خود ندارند و برای تکه نانی هرکاری می‌کنند. جامائیکایی‌ها می‌گویند کریستوفر دودوس کوک پول را از دهان ثروتمندان و اغنیا گرفته و بر دهان فقرا می‌گذارد.

700سال پس از افسانه رابین هود که در عهد پادشاهی ریچارد اول در انگلستان زندگی می‌کرد، این بار در جامائیکا رابین هود دیگری ظهور کرده است.

رابین هود یک راهزن بود اما به خاطر خوبی‌های او، دید مردم نیز نسبت به او مثبت بود. وی از فقرا دزدی نمی‌کرد و اغلب به آنها کمک نیز می‌کرد. به یارانش دستور داده بود که به زنان آسیب نرسانند و از آنها چیزی سرقت نکنند. وقتی به ضعیف‌ها ستمی می‌شد،  او حق آنها را پس می‌گرفت. رابین هود یاران و اعوانی داشت که وی را در رسیدن به هدفش یاری می‌کردند.

کریستوفر دودوس کوک هم جوانان جامائیکایی را شیفته خود کرده است و گروه‌های بزرگی از جوانان و نوجوانان به عضویت گنگ‌های تحت کنترل وی درآمده و مشغول جنگ با دولت جامائیکا شده‌اند. امنیت مردم را هم همین گروه‌های مسلح در دست گرفته‌اند و عجیب آنکه ضریب امنیت و کاهش ناامنی در این چند وقت بیش از هر زمانی است.

کریستوفر دودوس کوک نه اقتصاددادن است و نه سیاستمدار. اما بهتر از هر سیاستمداری آداب حکومت می‌داند و همین است که مردم فقیر جامائیکا وی را بر سیاستمداران اتوکشیده ترجیح داده‌اند. دودوس کوک اگرچه قاچاقچی بزرگی است و اعمالش غیرقابل‌قبول است اما احترام و نه ترحمش بر مردم، وی را به جایگاهی رسانده که هر سیاستمداری غبطه‌اش را می‌خورد. کاش سیاستمداران دنیا لااقل این یکی را از دودوس کوک یاد می‌گرفتند.