در مسابقه هفتم فینال مقابل بوستون سلتیکز در لس‌آنجلس، تماشاگران با بازیکنان بالا پریدند، افسوس خوردند، خشمگین شدند، به خاطر از دست دادن پرتاب‌های آزاد خود را سرزنش کردند و در پایان به همراه آنها جام را بالای سر بردند. لس‌آنجلس شانزدهمین قهرمانی را در ناامیدی کسب کرد و فعلا شهر از این قهرمانی سراپا جشن خواهد بود.
قهرمانی حتی در طول مسابقه در استپلز سنتر دور از دست لیکرز بود. لیکرز از ابتدای فصل هم نمی‌توانست قاطعانه به این قهرمانی فکر کند چون یکی از بدترین شروع‌های تاریخ خود را داشت. در همین فینال هفتم هم وقتی که بوستون 13 امتیاز پیش بود هیچ‌کس حتی تماشاگران خوش‌بینی که در سالن بودند انتظار زیادی از کوبی برایانت و یارانش نداشتند اما یکباره ورق برگشت و این لیکرز بود که شانزدهمین قهرمانی‌اش را با پیروزی 83 بر 79 برابر سلتیکز جشن گرفت.
این قهرمانی به خاطر اینکه سخت‌ترین قهرمانی لیکرز است، قطعا شیرین‌ترین آنها هم به شمار می‌رود و به لطف همین قهرمانی است که کوبی برایانت و درک فیشر پنجمین حلقه قهرمانی (انگشتری که به بازیکنان و مربیان تیم‌های قهرمان ان‌بی‌ای داده می‌شود) را در انگشتان خود خواهند کرد.
در بازی هفتم این سلتیکز بود که در بیشتر دقایق بازی خود را قهرمان می‌دانست اما در پایان قهرمانی به لیکرز رسید.
این سلتیکز بود که در کوارتر سوم بازی با امتیازی 2رقمی از لیکرز پیش بود اما در پایان لیکرز بازی را با 4 اختلاف برد. و این لیکرز بود که فصل ناامیدکننده‌اش را با یک قهرمانی فراموش‌نشدنی به پایان رساند.
لیکرز به لطف درخشش فیشر، کوبی برایانت، پو گاسول و رون آرتست توانست 13 امتیاز عقب‌ماندگی را جبران کند. برای این کار کوبی برایانت در انتهای بازی 2پرتاب آزاد حساس را وارد سبد کرد، پو گاسول بهترین پرتاب‌های آزاد بازی را داشت و نگذاشت توپ‌های سرگردان بالای سبد به بازیکنان سلتیکز برسد و بالاخره رون آرتست آنقدر خوب بازی کرد تا باارزش‌ترین بازیکن میدان (MVP) لقب بگیرد.
آرتست که مدیران لیکرز به خاطر بستن قرارداد با او مورد انتقاد بودند، در بازی هفتم 20 امتیاز گرفت، 5ریباند انجام داد، 5بار توپ بازیکنان حریف را دزدید و تنها بازیکن لیکرز بود که حساسیت بازی روی او هیچ تأثیری نداشت.
و واقعا او وقتی که پس از قهرمانی به همراه 8نفر از اعضای خانواده‌اش در اتاق کنفرانس حاضر شد این حق را داشت که دست‌هایش را بلند کند و فریاد بزند «از من قدردانی کنید!» لس‌آنجلس واقعا باید از بازیکنی که قهرمانی را در این فصل کم‌امید برای آنها هدیه آورده است قدردانی کند.
ستاره دیگر این بازی پو گاسول اسپانیایی بود؛ بازیکنی که در حساس‌ترین بازی فصل لیکرز توانست یک گام جلوتر از کوبی برایانت، رهبری تیم را در زمین بازی به دست بگیرد. 19 امتیاز و 18 ریباند بخشی از کار درخشان او در این بازی بود. او پس از بازی گفت: ما به سختی جنگیدیم. ما ذهن و قلب خود را در بازی نگه داشتیم و خود را به بازی تحمیل کردیم.
اما در پایان در تمامی 7بازی فینال، این کوبی برایانت بود که عنوان باارزش‌ترین بازیکن میدان را از آن خود کرد؛ کسی که 6شوت از 24 شوت او گل شد، دو برابر پاس‌گل‌هایش (2بار)، توپ را لو داد و در بیشتر بازی واقعا افتضاح بود اما در پایان، با 10 امتیازی که در کوارتر چهارم گرفت، جام قهرمانی را از دستان بازیکنان سلتیکز ربود.
فیل جکسون، مربی لیکرز هم که صحبت از جدایی او از این تیم بود، توانست برای یازدهمین بار حلقه قهرمانی را به دست آورد.
این البته پایان کار او با لیکرز نیست چون او تصمیم گرفته است که فصل بعد را هم در لس‌آنجلس بماند. قهرمانی حتی فیشر را هم که امسال قراردادش به پایان می‌رسد متقاعد کرده است که در لیکرز بماند. کوبی برایانت پس از بازی گفت در کوارتر چهارم بازی، این فیشر بود که بازیکنان را جمع کرد و به آنان گفت که می‌توانند بازی را ببرند.
برایانت می‌گوید او به آنها گفته است: بچه‌ها ما 12دقیقه زمان داریم، 12دقیقه برای اینکه به این بازی برگردیم و تنها 12دقیقه وقت داریم تا تمام کارهایی که با هم انجام داده‌ایم را اینجا دوباره تکرار کنیم.و این 12دقیقه، تمامی چیزی بود که لیکرز برای کسب شانزدهمین قهرمانی به آن نیاز داشت.
یک حلقه تا رسیدن به مایکل جردن
بازی هفتم فینال در لس‌آنجلس را همه فرصتی می‌دانستند که می‌شود در آن یکی از بهترین بازی‌های کوبی برایانت را دید؛ فینالی که با بردن آن برایانت یک گام به مجیک جانسون و مایکل جردن نزدیک می‌شد. اما انگار یک جای کار ایراد داشت. به‌نظر می‌رسید برایانت در یک دام اسیر شده است؛ در یک کابوس که نمی‌تواند دست‌کم خیلی معمولی بازی کند. خود او می‌گوید: هر چه بیشتر تلاش می‌کردم، کمتر می‌توانستم کاری بکنم.
همه چیز انگار برای او تمام شده بود و اگر تیم شکست می‌خورد، او هرگز نمی‌توانست خود را به خاطر ازدست‌دادن فرصت نزدیک‌شدن به بهترین‌های بسکتبال ان‌بی‌ای ببخشد. اما همین کوبی برایانت پراشتباه هم مصمم بود که پنجمین حلقه قهرمانی را در انگشتانش داشته باشد. رون آرتست می‌گوید: شما یک کوبی برایانت را در زمین می‌دیدید که مصمم بود برنده باشد. درک فیشر هم درباره او می‌گوید: او یک گام و نیم جلوتر از چیزهایی بود که می‌خواست انجام بدهد. تنها کاری که باید می‌کرد این بود که کمی آرام شود.
و این کاری بود که برایانت انجام داد. آرام شد و به مرد دیگری که لیکرز پیش‌تر ندیده بود تبدیل شد؛ برایانت بالاخره تصمیم گرفت که به هم‌تیمی‌هایش اعتماد کند. آرتست در این باره می‌گوید: در اواخر نیمه دوم او شروع کرد به توپ را چرخاندن و پاس‌دادن. او به ما اعتماد کرد و توپ را به من پاس داد. او هرگز این کار را نمی‌کرد.برایانت مسلما اگر این کار را نمی‌کرد شاید کمی از رویاهایش دور می‌شد. او می‌گوید: من خیلی خوشحالم که هم‌تیمی‌هایم ما را به بازی بازگرداندند.
در کوارتر چهارم شوتی که او از روی دست ری آلن زد، هم لیکرز را 2امتیاز پیش انداخت و هم واقعا تیم را به بازی برگرداند. و بالاخره قهرمانی لیکرز با چهره جدیدی که از کوبی برایانت دیده شد به دست آمد؛ برایانت به هم‌تیمی‌هایش اعتماد کرد و یک حلقه دیگر به دست آورد. او خودش وقتی که پدرش را دید گفت: برای انگشت شستم هم یکی گیر آوردم.این اما تمام چیزی نبود که او به دست آورد. او در رقابت با شکیل اونیل- هم‌بازی سال‌های پیش- که خصومت شدیدی میان آنها وجود دارد یک حلقه پیش افتاد؛ «یکی بیشتر از شک. من هیچ‌چیز را فراموش نمی‌کنم.»و حالا کوب -آن‌گونه که طرفداران لیکرز صدایش می‌کنند - برای رسیدن به مایکل جردن به یک حلقه دیگر احتیاج دارد.