گذشت آن دوران که فقط پیچک را می‌شناختی که از دیوارهای گچی و سیمانی بالا می‌رفت و منظره زیبایی به آنها می‌داد. حالا به کمک ساختارهای جدید آبیاری، می‌توان انواع گل و گیاه را روی دیوار کاشت و از تماشای آنها لذت برد.
حدود 15 سال پیش «پاتریک بلانک» فرانسوی برای اولین‌بار مفهوم فضای‌سبز عمودی را مطرح کرد و طرح‌هایی برای چگونگی انجام آن ارائه داد. در سال 1997 میلادی، در موزه هنرهای معاصر پاریس یکی از طرح‌هایش را به نمایش گذاشت که با استقبال زیادی مواجه شد. از آن به بعد در نقاط دیگر دنیا از این ساختار بسیار استفاده شده است. دیوارهایی که پاتریک روی آنها کار می‌کند سه لایه از جنس پی وی سی، نمد و قاب فلزی دارند که گیاهان در آب بدون نیاز به خاک، به صورت ایستاده یا معلق می‌توانند رشد کنند. به سیستم رشد گیاهان بدون نیاز به خاک، «هیدروپونیک» می‌گویند. شبکه‌ای از لوله‌ها به کمک شیرهای فراوان، وظیفه آ‌ب‌رسانی به گیاهان را به عهده دارند که غالباً مواد معدنی نیز به آن اضافه می‌شود.
اهمیت استفاده از فضای سبز عمودی از این جهت است که در دنیای امروز، فضای کافی برای پرورش گل و گیاه وجود ندارد و هر اقدامی برای این کار صورت بگیرد ارزشمند است؛ البته فضای سبز عمودی فایده‌های دیگری به جز تلطیف فضا و ایجاد زیبایی هم دارد و آن خنک کردن محیط است. اگر در نمای خارجی ساختمان استفاده شود، تبادل حرارتی داخل و خارج را کاهش می‌دهد و با جذب آفتاب، گرمای هوا را تعدیل می‌کند.
در کشور ما هم چند وقتی است استفاده از فضای سبز عمودی در اتوبان‌ها یا دیوارهای مراکز دولتی رواج پیدا کرده است و حتی در بعضی شهرها پیشنهاد شده آپارتمان‌ها و برج‌هایی پایان کار بگیرند که بخشی از فضایشان را به این کار اختصاص دهند. در نمونه انجام‌شده در بزرگراه شهید آیت الله صدر تهران، از روشی به نام دلتالوک (Deltalok)استفاده شده که در آن پس از تثبیت خاک و زیرسازی، کیسه‌های دلتالوک بر روی دیوار قرار گرفته‌اند. این کیسه‌ها علاوه بر قابلیت جذب بالای رطوبت، به کندی رطوبت خود را از دست می‌دهند و مصرف آب بسیار کمی دارند.