نوشیروان کیهانی زاده: 14مرداد 1285 هجری خورشیدی (پنجم آگوست 1906)، مظفرالدین‌شاه قاجار سرانجام فرمان مشروطیت را امضا کرد و نخستین جلسه مجلس شورای ملی در کاخ گلستان و با حضور وی تشکیل شد.


 ظرف 5ماه متمم قانون اساسی تدوین شد و به امضای مظفرالدین‌شاه رسید. در آذرماه 1304 چهار اصل از اصول متمم قانون اساسی اصلاح شد و سلطنت به خاندان پهلوی انتقال یافت. پهلوی دوم از ماجرای تیراندازی به‌خود در بهمن 1327 استفاده کرد و با تشکیل مجلس مؤسسان و الحاق و اصلاح اصولی ازجمله اصل48 اختیارات خود را افزایش داد و بر آنها اختیار انحلال مجلس، معرفی نخست‌وزیر (که پیش از آن، انحصارا در دست مجلس بود) و... را اضافه و استقلال قوه قضاییه را محدود کرد. با این تغییرات، نظام حکومتی ایران از صورت صددرصد پارلمانی و تفکیک قوا خارج شد. این تغییرات از همان زمان مورد انتقاد و ایراد بود.

روزی که هویدا از نخست‌وزیری رفت

14مرداد 1356 روزنامه‌ها باردیگر از احتمال تغییر دولت خبردادند. این روزنامه‌ها دوم‌مرداد آن سال نیز اشاره به قریب‌الوقوع‌بودن تغییر دولت کرده و ابتدا به ساکن، سوابق چند مقام را ذکر کرده بودند (اشاره غیرمستقیم که یکی از آنان نخست‌وزیر خواهد شد). روز بعد در محافل تهران گفته شده بود که هوشنگ انصاری (یکی از آن چند مقام و مسئول وقت یک شاخه حزب رستاخیز) دیگر، شانس رئیس دولت شدن ندارد زیرا در یک نطق حزبی از حق مردم برای دانستن و داشتن مطبوعات عاری از سانسور سخن گفته، به سابقه خبرنگاری (قبلا خبرنگار روزنامه اطلاعات در توکیو) و وزیر اطلاعات و جهانگردی بودن خود اشاره کرده و گفته بود که نمی‌شود به سیاست سانسور و کنترل قلم ادامه داد. 15مرداد امیرعباس هویدا پس از 12سال و 197روز نخست‌وزیری کناره‌گیری کرد و جمشید آموزگار، رئیس حزب رستاخیز و وزیر مشاور، نخست‌وزیر شد و هوشنگ انصاری را وزیر اقتصاد و دارایی کابینه خود کرد. 16مرداد هویدا وزیر دربار شد و محمد باهری معاون وزارت دربار به حزب رستاخیز رفت و رئیس این حزب شد. تفسیرنگاران اروپایی اشاره کرده بودند که در تغییرات کابینه ایران، نظرات جیمی کارتر که تحت‌تأثیر حرف‌های سران اتحادیه‌های دانشجویان ایرانی مقیم آمریکاست (که منظما با او و مشاورانش ملاقات دارند) تا حدی رعایت شده است. این مفسران افزوده بودند که مصدق نه‌تنها نفت را ملی کرد بلکه کوشید به نفوذ خارجی در ایران پایان دهد و دمکراسی برقرار کند.

بمباران اتمی ژاپن

پنجم آگوست 1945 به وقت آمریکا (ششم آگوست به وقت ژاپن) یک بمب‌افکن «بی - 29» نیروی هوایی آمریکا نخستین بمب اتمی را بر شهر هیروشیما در ژاپن فرو افکند که در همان لحظه بیش از 60هزار تن کشته و افزون بر 120هزار تن دیگر مجروح شدند که بسیاری از مجروحین نیز به‌تدریج جان سپردند. آمریکا از سال 1939 کار تولید سلاح اتمی را آغاز و نخستین بمب را 16جولای (20روز پیش از بمباران اتمی هیروشیما) در ایالت نیومکزیکو آزمایش کرده بود. بمبی که بر هیروشیما فروافکنده شد معادل 20 هزار تن «تی.ان.تی» قدرت انفجاری داشت. چند روز بعد دومین بمب اتمی آمریکا بر ناکازاکی - شهر دیگر ژاپن- فرود آمد و دولت ژاپن تسلیم شد. دیری نپایید که انحصار سلاح اتمی از دست آمریکا خارج شد. این سلاح که از آن به‌عنوان نماد قدرت و بازدارنده از تعرّض استفاده می‌شد تاکنون مانع از وقوع جنگ جهانی دیگری شده است.

حمله هوایی به ویتنام شمالی در پی به‌دست‌آوردن بهانه

پنجم آگوست 1964 دولت آمریکا که با ساختن ماجرای حمله به ناوشکن «مادوکس» در خلیج تونکن (در آب‌های شمالی ویتنام) بهانه لازم را به دست آورده بود بمباران هوایی ویتنام شمالی از جمله شهر هانوی را آغاز کرد. دوم آگوست آن سال به فرمانده ناوشکن مادوکس که در خلیج تونکن بود دستور داده شده بود که سواحل ویتنام شمالی را تجسس کند که چون عملی تحریک‌آمیز بود مورد حمله 3ناوچه گشت ساحلی این کشور قرار گرفت و چند گلوله به بدنه آن اصابت کرد و دولت واشنگتن بهانه لازم برای حمله هوایی به دست آورد.