در اواخر جنگ جهانی اول و در یکی از روزهای سال ۱۲۹۶ شمسی اهالی تهران برای اولین بار هواپیمایی را مشاهده نمودند که در ارتفاع پایین بر فراز تهران پرواز می‌کرد و چون در آن موقع فرودگاهی در تهران وجود نداشت، خلبان در محل وزارت امور خارجه و شهربانی فعلی به زمین نشست.
این هواپیما ساخت روسیه بود که آن را به صورت صندوقی از قطعات از راه بندرانزلی با اتومبیل به تهران حمل و پس از سوار کردن قطعات توسط خلبان روسی به پرواز درآمد.
پیشرفت سریع کشورهای توسعه یافته در زمینه صنعت، تکنولوژی و بازرگانی، مسؤولین امر را متوجه صنعت نوپا و پرشتاب هواپیمایی کرد.
به دنبال تمایل کشورها نسبت به استفاده از این تکنولوژی، در بهمن ماه سال ۱۳۰۴ ایران به موجب قانونی، حق انحصاری هواپیمایی در ایران را به شرکت هواپیمایی آلمانی به نام یونکرس واگذار کرد.
شرکت مزبور در سال ۱۳۰۵ شعبه خود را در ایران افتتاح و با وارد کردن چند فروند هواپیمای یونکرس، خطوط هوایی به شهرهای مشهد، شیراز، بندرانزلی و بوشهر دایر و حمل و نقل پست و مسافر از راه هوا را به عهده گرفت.
در سال ۱۳۱۷ باشگاه خلبانی با ۲۰ فروند هواپیما تاسیس شد. در مرداد ماه ۱۳۲۵ دولت اقدام به تشکیل اداره‌ای تحت عنوان اداره کل هواپیمایی کشوری کرد.
اداره مذکور در آغاز کار خود را در یک اتاق واقع در طبقه پایین ساختمان شمس‌العماره با یک رییس و یک کارمند آغاز کرد و در یک سال بعد با بودجه‌ای بالغ بر ۳۰۰ هزار تومان محل آن به فرودگاه مهرآباد انتقال یافت. حدود ۳ سال بعد یعنی در تاریخ ۲۸ تیر ماه ۱۳۲۸ قانون هواپیمایی کشوری به تصویب مجلس وقت رسید و اداره کل هواپیمایی کشوری زیر نظر وزارت راه قرار گرفت.
در سال ۱۳۵۳ اداره مذکور تحت عنوان سازمان هواپیمایی کشوری زیر پوشش وزارت جنگ قرار گرفت، تا این که با به ثمر رسیدن انقلاب شکوهمند اسلامی در تاریخ ۶ اسفند سال ۱۳۵۷ با تصویب شورای انقلاب، سازمان از پیکره وزارت جنگ منتزع و به وزارت راه و ترابری ملحق گردید.
در راستای شناخت بیشتر سازمان هواپیمایی کشوری که امروزه به عنوان سازمانی متعالی و شکوفا، اعمال حاکمیت بر صنعت حمل و نقل هوایی را عهده دار است همین بس که پس از انقلاب شکوهمند اسلامی به رغم مشغله‌های ۸ سال دفاع مقدس و اخراج کارشناسان خارجی، کلیه امور به دست توانای متخصصین ایرانی انجام و فرودگاه‌های کشور از ۲۲ فرودگاه قبل از انقلاب که حمل بار و مسافر در آن انجام می‌گرفت به ۷۰ فرودگاه عملیاتی و آمار جابه جایی مسافر از قریب به ۳۰ میلیون نفر قبل از انقلاب به حدود ۲۰ میلیون نفر در سال افزایش یافته است.
منبع مورد استفاده برای این مدخل