منطقه هنگ کنگ یکی از دو منطقه تقسیماتی ویژه در جمهوری خلق چین است. منطقه دیگر ماکائو است. منطقه هنگ کنگ در شرق دلتای رودخانه مروارید قرار گرفته و از سوی شمال با استان گوآنگ‌دونگ و از سوی جنوب یا دریای چین جنوبی هم‌مرز است.
شهر هنگ کنگ که در سدهٔ نوزدهم همچون یک بندر بازرگانی عمل می‌کرد امروزه به صورت یک مرکز اصلی امور مالی در جهان درآمده است.
هنگ کنگ از سال ۱۸۴۲ تا ۱۹۹۷ جزو مستعمرات پادشاهی بریتانیا بود و در سال ۱۹۹۷ به خاطر انقضاء پیمان قبلی به جمهوری خلق چین پیوست. بر پایه قانون مقرر، قرار است هنگ کنگ تا سال ۲۰۴۷ از درجه بالایی از خودمختاری برخوردار باشد.
هنگ‌کنگ شهری با ۳۹ساختمان بلند که ارتفاع هر یک بیش از ۲۰۰متر است به شهر آسمانخراش‌ها معروف شده و اگرچه برای خود استقلال قائل است اما به دلیل جاذبه‌های وسوسه‌انگیزش، هنوز نتوانسته سایه چین را از خود دور کند.
اگرچه این شهر افسانه‌ای به هیأت زیباترین و مدرن‌ترین شهرهای جهان درآمده و تعداد ۴ برج بلند از مجموع ۱۵برج مرتفع دنیا را در خود جای داده است اما تمام شکوه و زیبایی‌اش را مرهون بناهای مدرنش نیست.
هنگ‌کنگ از دیرباز به دلیل موقعیت جغرافیایی خاصش همواره مورد توجه گردشگران و به ویژه سرمایه‌گذاران بوده است و شاید همین امر باعث شده که این منطقه جداافتاده از چین، خیلی زود به قامتی نو برآید و سیمایی افسانه‌ای به خود بگیرد.
خط افق هنگ‌کنگ انتخاب گسترده‌ای از برج‌های آسمان‌سای مجزا با روشنایی و انعکاس زیبای شبانه را به نمایش می‌گذارد. این شهر یک مثال روشن برای آسمانخراش‌ها و افق پست‌مدرن است.
جمعیت: نزدیک به ۸ میلیون نفر در هنگ کنگ زندگی می‌کنند که اغلب آنها چینی می‌باشند.
زبان: چینی (شاخه کانتونیز)، انگلیسی
پول رایج: دلار هنگ کنگ
قانون اساسی هنگ کنگ در سال ۱۹۹۰ به تصویب رسیده است. رییس جمهور چین رییس دولت در هنگ کنگ می‌باشد.
قوه مقننه هنگ‌کنگ متشکل از ۶۰ نفر که به مدت ۴ سال برخی انتخاب و برخی منتصب می‌شوند.
هنگ کنگ مرکز تجارت جهانی در منطقه شرق آسیا و حوزه اقیانوسیه است و بسیاری از کشورها و شرکتها مرکز فعالیتهای منطقه‌ای خود را در هنگ کنگ دایر کرده‌اند.