او یکی از 6 تکواندوکار برگزیده ایران برای بازی‌های آسیایی گوانجو است که تا 2ماه دیگر می‌باید روی «شیاپ‌چانگ» از مدال طلای دوره پیش خود در مصاف با حریفان دفاع کند. کرمی برخلاف بازی‌های آسیایی سال 2002 بوسان کره‌جنوبی که در همان دور اول در برخورد با نماینده کره‌جنوبی قهرمان المپیک سیدنی از جدول مسابقات حذف شد، در دوحه پس از 4سال انتظار کابوس‌وار توانست با شکست‌دادن همه رقبایش تنها طلایی تکواندوی ایران لقب گیرد. کارنامه کاپیتان 27ساله تیم ملی پر است از مدال‌های رنگارنگ جهانی،جام‌جهانی، ارتش‌های جهان و قهرمانی آسیا، اما برای او مدال برنز بازی‌های المپیک 2004 آتن طعم و بوی دیگری دارد.نماینده وزن هفتم ایران در بازی‌های آسیایی گوانجو هنوز هم با وجود گذشت 2سال نتوانسته با نرفتنش به بازی‌های المپیک 2008 آتن کنار آید و می‌گوید: «یک‌سری اتفاقات باعث شد نتوانم در ترکیب تیم اعزامی قرار گیرم و یک طلا از المپیک طلبکارم».
یوسف کرمی در گفت‌وگو با همشهری از تفاوت‌های نسل قبلی و فعلی تکواندو گفت و اینکه معلوم نیست چرا برخی‌ها سعی در مسن جلوه دادن او در سن 27سالگی به بهانه مصدومیت و بازنشستگی زودهنگام دارند. درددل‌های او تمام‌شدنی نبود و در پایان گفت می‌خواهد به تلافی المپیک پکن با کسب مدال طلای بازی‌های المپیک لندن جای خود را به جانشین شایسته‌تری دهد. ماحصل این گفت‌وگو را در آستانه حضور تیم ملی تکواندو در تورنمنت بین‌المللی انگلیس و بازی‌های آسیایی گوانجو می‌خوانید.
-
از انتخاب نهایی تیم ملی تکواندو آغاز کنیم، خیلی‌ها معتقد بودند که با توجه به مصدومیت کرمی ای‌کاش رجلی به‌جای مبارزه انتخابی با تاجیک در وزن هشتم با کرمی در وزن هفتم پیکار می‌کرد.
اول اینکه من مصدوم نیستم. مصدومیت من برمی‌گردد به مسابقات چند ماه پیش در جام‌جهانی که به‌دلیل خونریزی از ناحیه چهار سرران در فینال با اسپانیا نتوانستم در ترکیب تیم ملی قرار گیرم. دوم اینکه من قبلا در مسابقات انتخابی مرحله اول با شایستگی و شکست‌دادن رجلی و مهدی بی‌باک جزو انتخاب‌شدگان بودم، چرا می‌بایست برای بار دوم آزمایش می‌شدم؟
- شاید به‌خاطر سن و سال شما چنین پیشنهادی شده بود.
این درست است که تنها بازمانده از نسل قبلی تکواندو هستم ولی سنی ندارم. من تازه 27 سال دارم و خیلی زود پس از کسب نخستین مدال طلای ایران در رده سنی نوجوانان در سال2000 به عضویت تیم ملی درآمدم. من تازه با کسب تجربه راه خوب مبارزه‌کردن را آموخته‌ام و می‌خواهم تا زمانی که رقیب ندارم هوگوی تیم ملی را بر تن کنم. حالاحالاها می‌خواهم بمانم و رکورد کسب 37 مدال جهانی، آسیایی و بین‌المللی خود را افزایش دهم.
- شما با این نظر موافقید که نسل فعلی تکواندو بهترین تیم ملی تاریخ تکواندوی ایران محسوب می‌شوند؟
ببینید، نسل قبلی هم مردان بزرگی را به تکواندوی آسیا و جهان معرفی کردند، اما تیم فعلی به‌عنوان جوان‌ترین تیم و باتجربه کافی همه جزو برترین‌های آسیا و جهان هستند. کسب عنوان قهرمانی آسیا و جام‌جهانی تکواندو بیانگر شایستگی‌های
نسل کنونی است و نمی‌توان این واقعیت را قبول نداشت.
- با این حساب باید در انتظار یک سبد مدال طلا از این تیم در بازی‌های آسیایی گوانجو بود.
باور کنید که اگر هوگوهای الکترونیکی به‌جای هوگوهای معمولی در بازی‌های آسیایی به‌کار گرفته شود، هر 6 نفر ما بخت کسب مدال طلا را داریم اما با هوگوهای معمولی دست داوران و عوامل پشت پرده برای حق‌کشی و اجحاف بازخواهد بود.
- با این وضعیت پیش‌بینی شما از موقعیت تیم ایران چه خواهد بود؟
مطمئنا برخلاف همیشه که یک طلا می‌گرفتیم، به‌طور قطع تعداد مدال طلای ایران بیشتر از گذشته خواهد بود.
- نگفتید به‌طور دقیق شانس کسب چند مدال طلا را داریم؟
بین 2 تا 3 طلا حدس می‌زنم و اگر قضاوت‌ها مطلوب باشد، شاید هم بیشتر.
- به نظر شما بهترین تکواندوکار فعلی جهان کیست؟
به‌نظرم ایران در حال حاضر بهترین‌های تکواندوی جهان را در اختیار دارد. وقتی که از جمع 8نفر برتر رنکینگ اوزان مختلف، 5 نفر ایرانی هستند آیا فردی جدا از این مجموعه را باید به‌عنوان بهترین معرفی کرد؟
- با توجه به حذف اوزان اول و دوم فکر می‌کنی کادر فنی بهترین تصمیم را در بردن نفرات برای اوزان سوم تا هشتم به بازی‌های آسیایی گوانجو گرفته است.
بله این تصمیم درست و کارشناسی بوده است، چراکه قهرمانان کره، تایپه، تایلند، فیلیپین و مالزی در این اوزان شرایط ایده‌آل‌تری نسبت به قهرمانان ما دارند. بیشترین موفقیت تکواندوی ایران در سال‌های اخیر در اوزان سوم به بعد بوده است و من فکر می‌کنم این بهترین تصمیم بود.
- در همین حال ورزشکاری مثل بهزداد خداداد با آن همه سابقه و مدال، شانس حضور در چنین رویدادی را به راحتی از دست داد.
بهزاد یک‌سالی است که از مسابقات دور است. او هم می‌توانست مثل برخی دیگر بخت دوباره ملی‌پوش شدنش را در وزن سوم آزمایش کند و خودش صلاح دید که نباشد.
- شما هم سابقه شاگردی ذوالقدر را داری و هم در حال حاضر مهماندوست را، تفاوت این دو را چگونه ارزیابی می‌کنی؟
در اینکه نوع و شیوه کار این دو مربی فرق می‌کند جای هیچ شک و شبهه‌ای نیست و هرکدام شیوه خاص خود را دارند. به نظر من مهم‌ترین تفاوت این دو در نظم و انضباط سفت و سخت‌تر مهماندوست است که بسیار به این مقوله اهمیت می‌دهد و با هیچ‌کس شوخی ندارد. وجه اشتراک این دو نیز در مدیریت قوی است که هر دو به خوبی از این هنر بهره‌مندند.
- نقش مربی در تکواندو و به‌خصوص در هنگام مبارزه در راندهای مختلف تا چه حد تأثیرگذار است؟
تأثیرگذاری‌اش خیلی زیاد است. هنگامی که مسابقه گره می‌خورد، این مربیان هستند که در آن شرایط سخت با گوشزدکردن تغییر تاکتیکی و به‌کارگیری تکنیک‌ها به کمک و ایجاد آرامش به کمک شاگردانشان می‌شتابند.
ملی پوشان تکواندو از نگاه کرمی
در وزن سوم رضا نادریان با سن و سال کم بسیار با هوش است و می‌تواند سال‌ها یکه‌تاز در آسیا و جهان باشد. در وزن چهارم باقری معتمد بدون تردید در وزن خود بهترین در آسیا و جهان است. فعلا خوشرنگ‌ترین مدال‌ها قسمت او است و معتمد هنوز جای بسیاری برای کسب مدال‌های بیشتر دارد.
وزن پنجم علیرضا نصرآزادانی حضور دارد که اگر قرار باشد یک طلا نصیب کاروان اعزامی تکواندو به گوانجو شود مطمئن باشید او بخت‌دار اول کسب این مدال خواهد بود.در وزن ششم فرزاد عبداللهی پسردایی من است که در سن 18سالگی توانسته قهرمان آسیا شود. او هم همانند سایر نفرات جوان تیم ملی در ابتدای راه قهرمانی است و در این بازی‌ها هم می‌تواند یکی از امیدهای مسلم مدال طلا باشد.در وزن هفتم که خودم هستم دیگران باید نظر بدهند. در وزن هشتم حسین تاجیک نفر اول رنکینگ جهانی با خصوصیت ویژه جنگندگی، یکی دیگر از بخت‌داران مدال طلا محسوب می‌شود.