نتایج یک تحقیق جدید حکایت از آن دارد که حضور کودکان در برنامه‌هایی که مربیان مهدکودک ارائه می‌دهند، می‌تواند باعث بهبود مهارت‌های زبانی و ریاضی کودک شود. محققان آمریکایی با بررسی وضعیت 2هزار و 700کودک که در مهدکودک به سر می‌بردند به این نتیجه رسیدند که کودکانی که در کلاس در برنامه‌های آزاد شرکت می‌کنند، دیرتر از کودکانی که در برنامه‌هایی شرکت دارند که توسط مربیانشان اداره می‌شود، به مهارت‌های زبانی و ریاضی دست می‌یابند. بنا بر نتایج این تحقیق فعالیت‌های آزاد در کلاس‌های مهد لزوما بهترین گزینه برای بهبود مهارت‌های کودک و آمادگی وی برای راهیابی به مراحل بالاتر و سپس مدرسه تلقی نمی‌شود. در مهدکودک، خردسالان با فراگیری نقاشی، شعر، سرود، بازی و ... با رویدادها و محیط اطراف خود آشنا می شوند.
کودک رفتارهای مورد پذیرش در جامعه را می‌آموزد. کودکانی که دوران کودکی را در مهد می‌گذرانند، بهتر و راحت‌تر می‌توانند با محیط اطراف خود ارتباط برقرار کنند و در ارتباطات اجتماعی خود کمتر به مشکل برخورد می‌کنند و نسبت به دیگر کودکان به مراتب، جامعه‌پذیرتر هستند. برخی از مهدکودک‌ها برای آرام کردن یا سرگرم کردن کودکان شیوه‌های نادرستی را به کار می‌گیرند که نمی‌توان بر آنها نام مهدکودک را نهاد.
این موارد در مهدهای دولتی و جاهایی که زیر نظر سازمان‌های دولتی هستند، کمتر دیده می‌شود و ممکن است احیاناً در مهدهای خصوصی مشاهده شود. مهد برای کودکان به منزله یک محیط کاملاً صمیمی و دوستانه است لذا تأثیرپذیری کودکان در مهد به مراتب بیشتر از خانه و خانواده است.
اگر مربیان، افرادی آموزش دیده، کارآمد و متخصص در زمینه تربیت کودکان باشند، خواهند توانست به بهترین شکل ممکن کودکان را تربیت کنند. برخی مهدکودک‌ها، سالانه چند بار، دوره‌های آموزشی برای مربیان خود ترتیب می‌دهند و طی آن شیوه‌های نوین تربیت را به آنان آموزش می‌دهند. برعکس در برخی دیگر از مهدکودک‌ها، رفتار نادرست مربیان با کودکان، زمینه‌ساز بروز رفتارهای غیراخلاقی از سوی کودکان شده است.
برای اینکه مربیان با تمام وجود در جهت ارتقای سطح تربیتی و آموزشی کودکان گام بردارند، باید میزان مشغولیت‌های ذهنی آنها را کاهش داد و این وظیفه مدیران و مسئولان مهدکودک‌ها است که به مشکلات مربیان رسیدگی کنند. بعضی از مدارس ابتدایی از پذیرفتن کودکانی که قبل از مدرسه اوقات خود را در مهدکودک‌ها سپری کرده‌اند، خودداری می‌کنند؛ چرا که سیاست‌های آموزشی مهدکودک‌ها با آنها همسو نیست.
از سوی دیگر، مادران شاغل با وجود آگاهی نسبت به وظیفه خود از تربیت صحیح فرزند و گاه با وجود میل باطنی خویش ناچارند ساعت‌های طولانی از کودکشان دور باشند. ضمن اینکه احساس می‌کنند فرزندانشان در مهد در کنار تربیت اجتماعی، آموزش‌های مورد نیاز به ویژه آماده شدن برای ورود به اجتماع مدرسه را می‌بینند.
با وجود این در شرایط کنونی که نیاز به حضور فعال‌تر و مؤثرتر زنان در فعالیت‌های گوناگون اجتماعی به شدت محسوس است، نقش و کارکرد مهدهای‌کودک در تربیت فرزندان و آموزش اجتماع‌پذیری به آنان بیش از پیش اهمیت یافته است. از این رو باید استانداردهای لازم برای فعالیت این اماکن فرهنگی از سوی مسئولان مربوط تعیین و تبیین شود تا از سویی مهدکودک‌ها ملزم به رعایت این استانداردها برای ادامه فعالیت شوند و از سوی دیگر خانواده‌ها با آگاهی از ضوابط، مراکزی مناسب را برای سپردن فرزندانشان شناسایی کنند.