همزمان حزب حاکم بعث عراق از جامعه بین‌المللی خواست با صدور قطعنامه جدید در سازمان ملل مخالفت کنند.
گذشتن ارتش ایران از بسفر و پیشروی به سوی دانوب
25 سپتامبر سال 514 پیش از میلاد چند واحد از یک سپاه ارتش ایران از منطقه‌ای در مجاورت تنگه بسفر که دو قاره آسیا و اروپا را از هم جدا می‌کند - در محلی که قرن‌ها بعد شهر قسطنطنیه (استانبول) ساخته و اواخر دهه 1960 پلی که رفت‌وآمد زمینی میان اروپا و آسیا را تأمین کند، زده شده است - گذشتند تا به همراه واحدهای دیگر سپاه که قرار بود از نقطه‌ای پایین‌تر، از دریای مرمره بگذرند به پیشروی خود به سوی منطقه دانوب ادامه دهند و «سیتی‌ها» را از اطراف این رود و جنوب سرزمینی که امروز اوکراین خوانده می‌شود دور سازند و به سمت اروپای شمال‌غربی (اسکاندیناوی) برانند. ژنرال بغابیش، فرماندهی کل این سپاه را بر عهده داشت که 3 ماه بعد از دریای مرمره گذشت.
شکست روم از ایران در آبخازیای قفقاز
25 سپتامبر سال 552 میلادی میان هیأت اعزامی ایران از تیسفون به قسطنطنیه و دولت روم بر سر ترک مخاصمه نیروهای دو کشور در ساحل دریای سیاه (منطقه ساحلی گرجستان امروز، منطقه آبخیز = آبخازیه) که ایران در آن نبرد پیروز شده بود توافق حاصل شد. دولت روم شرقی پیشنهاد متارکه جنگ را داده بود. طبق قراردادی که در همین روز امضا شد و متن آن موجود است قرار شد که دولت روم که آغازگر این جنگ بود بابت غرامت، 3400کیلوگرم طلا به ایران بدهد.
صدر اعظم عثمانی که به ایران امتیاز داده بود برکنار شد ولی...
25سپتامبر 1615 میلادی شاه‌عباس که از تفلیس عازم مازندران بود تا با پدرو دولاواله، فرستاده پادشاه اسپانیا ملاقات کند و پیام او را دریافت دارد، در گوکجه شنید که سلطان عثمانی صدر اعظم این کشور را که پس از شکست ارتش عثمانی از ایران، برای جلب موافقت به ترک مخاصمه، به ایران امتیازهای متعدد داده بود برکنار ساخته و گفته است که برای رفع این تحقیر به جنگ ایران خواهد شتافت. شاه عباس برای پیشگیری از این حمله، دو سپاه از ارتش ایران را روانه وان و ارزروم کرد و تصمیم گرفت که پس از ملاقات با نماینده اسپانیا، لشکر خراسان و لشکر همدان و قزوین را هم به کمک دو سپاه اعزامی بفرستد که چند روز بعد به او خبر دادند که سلطان عثمانی درگذشته و جانشین او برای اجتناب از درگیری تازه‌ای با ایران اعلام کرده است که تعهدات صدر اعظم سابق را می‌پذیرد و خود را به رعایت آنها مکلف می‌داند.
زادروز ویلیام فاکنر که تصور می‌کرد خوب نمی‌نویسد
امروز زادروز ویلیام فاکنر نویسنده و برنده جایزه نوبل ادبیات است که 25سپتامبر سال 1897 به دنیا آمد و 65 سال زندگی کرد. وی در نگارش، تکنیک خاصی به کار می‌برد که بی‌شباهت به داستانسرایی قدیم ایران نیست. او در نوشته‌هایش می‌کوشید که اهمیت ارزش‌ها، به‌ویژه ارزش خانواده، ارزش‌های فرهنگی و... را تبلیغ کند و می‌گفت که تمدن صنعتی ارزش‌های تمدن کشاورزی را که مردم معنویت بیشتری داشتند، از میان برده است. فاکنر که در کشورهای متعدد از جمله فرانسه، ایتالیا، اسپانیا و انگلستان زندگی کرده بود، همیشه فکر می‌کرد که خوب نمی‌نویسد. کتاب‌های معروف فاکنر عبارتند از: روشنایی در ماه اوت، یک گل سرخ برای امیلی، میراث زشت نژادی و... .