به گزارش مهر، این حسگرها که در اطراف بدنه هواپیماها پیچیده می‌شوند به کنترل شرایط درونی هواپیما کمک خواهند کرد و به این شکل پوسته‌ای هوشمند برای هواپیما به‌وجود خواهد آمد تا از شکل‌گیری شکاف‌های میکروسکوپی و وقوع حوادث فاجعه‌آمیز جلوگیری شود. فراتر از استفاده در صنعت هوانوردی از چنین پوشش هوشمندی می‌توان در ساخت خودروهای هوشمند، بسته‌بندی‌ها و تجهیزات پزشکی هوشمند استفاده کرد.
فو-کو یکی از دانشمندان دانشگاه استنفورد که در ساخت این شبکه حسگرها نقش داشته است می‌گوید: ما می‌خواهیم هواپیماهایی بسازیم که مانند یک پرنده پرواز می‌کنند. هواپیماهایی که از آنچه در اطرافشان در حال وقوع است آگاهند درست مانند پرنده‌ها.
پرنده‌ها و هواپیماها شیوه‌های مختلفی را برای حس کردن محیط اطراف خود دارند، با این تفاوت که هواپیماها از شبکه عصبی برخوردار نیستند و بر خلاف پرنده‌ها نمی‌توانند تغییرات جزئی مانند درد را در بدن خود را احساس کنند.
برای مثال یک پرنده در حال شیرجه می‌تواند با کمک شبکه عصبی خود میزان فشار روی بدنش را قبل از اینکه آسیبی به استخوان‌هایش برسد، بسنجد. پوسته تار عنکبوتی جدید می‌تواند دو احساس را که پرنده‌ها میلیون‌ها سال است از آن برخوردارند را به هواپیماها هدیه دهد: احساس فشار و حرارت.
شبکه جدید از حسگرهای کوچک حرارتی برخوردار است که می‌تواند حرارت کل بدنه هواپیما را اندازه‌گیری کند و یا نقشه‌ای از میزان فشار هوایی که در اطراف بدنه و بال‌ها در جریان است را در اختیار خلبان قرار دهد.
این حسگرها در واقع پلیمرهای پلاستیکی هستند که حسگرهایی از طلا در بخش بالایی آنها قرار گرفته و تغییرات پوسته هواپیما را کنترل می‌کند.
دانشمندان دانشگاه استنفورد همچنین در حال ساخت تکنولوژی هستند که به خلبانان این امکان را می‌دهد که تصاویر بخش‌های داخلی هواپیمای خود را مشاهده کنند.