رائول گونزالس بلانکو، شماره 7 دوست‌داشتنی رئال مادرید، رکورددار بیشترین حضور در لیگ قهرمانان و بیشترین گل زده (66 گل زده)، این فصل با لباس آبی شالکه در لیگ قهرمانان شرکت می‌کند؛ تیمی که شروعی فاجعه‌بار در بوندس‌لیگا داشته است (با تنها یک برد و 5امتیاز در رده شانزدهم قرار دارد).
برای رائول، عضویت در تیمی که چنین حال و روزی دارد عادی نیست. او به هر حال بازیکنی است که می‌تواند به یکی از شاخص‌ترین رزومه‌های فوتبالی در دنیا اتکا کند. موفقیت برای او با نخستین حضورش در لالیگا شروع شد؛ قهرمانی در لالیگا (95-1994). پس از آن زندگی همراه با افتخار رائول شروع شد: 6 قهرمانی دیگر در لالیگا، 3قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا، دو قهرمانی در جام بین قاره‌ای، یک قهرمانی سوپرکاپ اسپانیا و دو جایزه پیچیچی به‌عنوان بهترین گلزن لالیگا؛ همگی در رئال مادرید؛ تیمی که نام رائول با آن گره خورده است.
با این حال روزهای خوش در رئال مادرید به پایان رسید و مهاجم 33ساله تصمیم گرفت فوتبالش را با بستن قراردادی دو ساله با شالکه در بوندس لیگا ادامه دهد؛ جایی که گفته می‌شود یکی از رقابتی‌ترین لیگ‌های اروپایی است و همین عاملی بود که برخی بگویند رائول ریسک بزرگی در ادامه زندگی حرفه‌ای‌اش کرده است. مردی که هنوز به او «فرشته رئال» می‌گویند دلیلش را برای برای آمدن به گلزن‌کرشن که به «شهر هزار آتش» معروف است این‌گونه توضیح می‌دهد: «من به شالکه آمدم چون فلیکس ماگات، مربی شالکه مرا متقاعد کرد. او مربی خوبی است و من فلسفه او را دوست دارم. حین مذاکراتمان من این احساس را پیدا کردم که او واقعا مرا می‌خواهد و داشتن چنین حسی واقعا مهم است.»
اما با آمدن رائول به شالکه اوضاع کمی فرق کرده است. او که با 323 گل زده بهترین گلزن تاریخ رئال مادرید است در 10 بازی شالکه در بوندس‌لیگا تنها یک گل زده است. در رده ملی هم داوید ویا در رقابت‌های مقدماتی یورو 2012 ، چهل و چهارمین گل ملی خود را زد تا با رکورد رائول که پیش از آن بهترین گلزن ملی تاریخ اسپانیا بود مساوی کند.
با همه اینها رائول هنوز مطمئن است که بهترین تصمیم را گرفته است؛ «این یک تجربه کاملا نو برای من است؛ باشگاه جدید، کشور جدید، لیگ جدید. من تصمیم محتاطانه‌ای گرفتم چون می‌خواستم پس از رئال، خارج از کشور (اسپانیا) بازی کنم.»
او ادامه می‌دهد: «بوندس لیگا، لیگ بسیاری قوی‌ای است و بازی آسان در آن وجود ندارد. به ماینتس نگاه کنید؛ آنها تیم جوانی دارند که بازی‌های خوبی انجام می‌دهند. آنها حتی بایرن مونیخ را در خانه‌اش شکست دادند. به این خاطر است که این لیگ این قدر جذاب است. در کنار آن ورزشگاه‌های عالی و جو پرهیجان هم قرار دارد. ورزشگاه‌ها همیشه پر هستند و سرو صدای زیادی وجود دارد. تماشاگران شگفت‌انگیز هستند و بدون توجه به اینکه در خانه بازی می‌کنیم یا نه همیشه پشتیبان ما هستند.»
به‌نظر می‌رسد رائول از حضور در شالکه واقعا راضی است؛ بازیکنی که وقتی می‌خواست از رئال خداحافظی کند یک کنفرانس خبری برای او ترتیب داده شد. او با چشمان گریان در سانتیاگو برنابئو قدم زد و با باشگاهی که 16سال در آن بازی کرده بود خداحافظی کرد. رائول بازیکنی است که اگر از پانزده سالگی هم در رئال نبود، وقتی که فلورنتینو پرز می‌خواست کهکشانش را بنا نهد او را می‌خرید؛ «مردان زیادی هستند که بخشی از تاریخ رئال مادرید به شمار می‌روند. رائول جایگاه خود را در رئال مادرید با تلاش زیاد و عشق کسب کرده است. امیدوارم بازیکنان دیگری که در آینده به رئال می‌آیند میراثی که رائول در تیم جاگذاشته است را درک کنند. رائول نماینده تمام چیزهایی است که رئال دارد. او کاملا نماینده روح رئال مادرید است.»
رائول برای ترک این باشگاه واقعا باید تصمیم درستی می‌گرفت. او در حالی به شالکه پیوست که تیم‌های بزرگ از سراسر اروپا، دور او چرخ می‌زدند تا شکارش کنند. یکی از تیم‌ها تاتنهام بود اما بالاخره رائول، شالکه را انتخاب کرد؛ «فکر می‌کنم شناختن یک کشور جدید تجربه مهمی است، فرهنگ و ذهنیتی جدید. من و خانواده‌ام در این باره خیلی فکر کردیم و می‌خواهیم تمام چیزهایی را که زندگی جدید در آلمان به ما داده است تجربه کنیم.
من احساس راحتی زیادی در باشگاه دارم. مردم اینجا خیلی راحت هستند و من از آن خوشم می‌آید. ما به راحتی نقل مکان کردیم و مردم همه جا با ما مهربان هستند.»در واقع تنها حلقه مفقوده در آخرین بخش از زندگی حرفه‌ای رائول، پیروزی است.
وقتی که او در بازی‌های پیش از فصل تور دروازه بایرن مونیخ را لرزاند، به‌نظر می‌رسید فصلی رؤیایی در زندگی این مهاجم شروع شده اما تا اینجا داستان هنوز به بخش خوشش نرسیده است.
شالکه فصل پیش در بوندس‌لیگا نایب قهرمان شد، در رقابتی بسیار نزدیک با بایرن مونیخ. در تابستان فلیکس ماگات برای تقویت تیمش کارهای زیادی کرد. 15 بازیکن فروخته شدند؛ بازیکنانی مانند هایکو وسترمان (مدافع تیم) و کوین کورانی که یکی از بهترین گلزنان بوندس‌لیگا بود. در مقابل 14 بازیکن جدید به تیم آمدند. رائول یکی از آنهاست. از بازیکنان سرشناس دیگر می‌توان به کریستوف متسلدر (همبازی رائول در رئال)، خوزه مانوئل خورادو (هافبک اسپانیایی) و مهاجم هلندی کلاس یان هونته‌لار اشاره کرد و به خاطر همین تغییرات عمده است که حضور در قعر جدول واقعا باورنکردنی است.
تا به حال شاگردان ماگات نتوانسته‌اند چیزی از خود نشان بدهند اما ماگات مربی‌ای نیست که به این راحتی تسلیم شود. او 2بار با بایرن مونیخ به قهرمانی دوجانبه رسیده است و وولفسبورگ را به تنها قهرمانی‌اش در بوندس‌لیگا (فصل 2009) رسانده است. شاید رائول که طی 16 سال حضورش در رئال مادرید 17مربی متفاوت را دیده است چیزی در ماگات دیده که هنوز برای او شانس قائل است؛ «شالکه مدت‌ها برای قهرمانی صبر کرده است (از سال 1985) و اگر ما قهرمان شویم عالی می‌شود. اما ما باید برای هر مسابقه آماده باشیم. ما شروع بدی در لیگ داشته‌ایم و باید هر چه زودتر جبران کنیم و به بالای جدول برویم. اوضاع در زمین البته بهتر می‌شود و ما یک مربی خوب داریم. بنابراین هر روز بهتر می‌شویم.»
با وجود این شروع ناامیدکننده رائول همچنان به راهی که انتخاب کرده است افتخار می‌کند. در واقع تنها چیزی که او دوست ندارد درباره آن صحبت کند رئال مادرید است. او که نیمی از عمر خود را در باشگاه رئال مادرید گذرانده است اعتراف می‌کند که خود را در جریان اتفاقاتی که برای رئال مادرید می‌افتد نگه‌می‌دارد اما به مورینیو و کارهای او اصلا فکر نمی‌کند. او در پاسخ به این سؤال که آیا مورینیو مربی‌ای است که بتواند به دوران حکمرانی بارسلونا در لالیگا پایان دهد می‌گوید: «نمی‌توانم چیزی در این درباره بگویم. الان تنها بر بوندس‌لیگا متمرکز شده‌ام.»
و این نشانه دیگری است از اینکه رائول یکی از حرفه‌ای‌ترین بازیکنان نسل خودش است. اینکه آمدن او به شالکه برایش یک صعود است یا سقوط، اصلا مطرح نیست؛ مسئله این است که او تمام توان و تلاش خود را برای موفقیت تیم خود به کار خواهد بست؛ کاری که 16سال در رئال انجام داده است.
بازیکنانی مانند رائول کمتر در فوتبال تکرار می‌شوند. باید پیش از آنکه کفش‌هایش را آویزان کند از دیدن بازی‌اش لذت ببریم.