و صد البته غرورانگیزترین صحنه، زمانی است که تیم‌های شرکت‌کننده با لباس رسمی و پرچم کشور خود در میان شادی و احترام تماشاگران و سایر ورزشکاران رژه می‌روند. در حال حاضر، این کار حتی بخشی از فلسفه حضور برخی از کشورهای کوچک در رقابت‌های این‌چنینی است. معمولاً افتخار حمل پرچم کشورها هم برای بازیکنان پرافتخار و بزرگی است که سال‌ها برای آن کشور افتخار آفریده‌اند.
کاروان ورزشی ایران نیز در رقابت‌های مختلف از ورزشکاران نام‌آور خود برای حمل پرچم و پیشاهنگی استفاده کرده است.
محمود نامجو اولین پرچم‌دار کاروان ورزش ایران در اولین دوره بازی‌های آسیایی بود که از میان اعضای تیم ملی وزنه‌برداری عهده‌دار این مسئولیت شد.
از سال 1966 که ایران برای سومینبار در بازی‌های آسیایی شرکت کرد تا سال 1994 و بازی‌های آسیایی ژاپن، همه پرچم‌داران ایران از میان کشتی‌گیران انتخاب شدند. در این میان رضا سوخته‌سرایی طی سه دوره متوالی، عهده‌دار این مسئولیت بوده است.
برای نخستینبار در بازی‌های آسیایی 1998 تایلند بود که از رشتهای غیر از وزنه‌برداری و کشتی ورزشکاری به عنوان پرچم‌دار کاروان ایران انتخاب شد. آرش میراسماعیلی، جودوکار، پرچم‌دار ایران در این بازیها بود.
علی دایی هم اولین پرچم‌دار ایران در اولین بازی‌های آسیایی هزاره سوم بود. بعد از آن دوباره نوبت به وزنه‌برداری رسید تا نماینده این رشته پرچم کاروان ورزش ایران را در روز افتتاحیه بازیها به دست بگیرد. حسین رضازاده پرچم‌دار ایران در پانزدهمین دوره بازی‌های آسیایی بود.