همشهری آنلاین: چه عواملی موجب شدند تا شمار بازیکنان بین‌المللی ایران روز به روز کمتر شوند به طوری که امروز تنها نکونام و شجاعی ملی پوشان بین‌المللی ایران محسوب می‌شوند؟

به گزارش واحد مرکزی خبر وب سایت ورزشی گل بین‌المللی در گزارشی مجموعه عواملی را بررسی کرده که موجب کاهش چهره‌های بین المللی فوتبال ایران شده است.

ترجمه این گزارش:

زمانی نه چندان دور دوازده بازیکن ایرانی در باشگاه‌های معتبر اروپایی نظیر بایرن مونیخ، هامبورگ، اشتورم گراتز، آستریا وین و کایزرزلاترن توپ می زدند و علی رغم مشکلات ناشی از بازی در باشگاه‌های تراز اول دنیا و تفاوت‌های فرهنگی تعدادی از آنها با سعی و تلاش در باشگاه خود چهره شدند.

علی دایی نخستین بازیکن آسیایی محسوب می‌شود که در لیگ قهرمانان اروپا بازی کرد و برابر تیمهای مطرحی چون میلان و چلسی به زمین رفت.

اندکی پس از دایی مهدی مهدوی کیا و علی کریمی حضوری موفق در لیگ قهرمانان را در ترکیب تیمهای خود تجربه کردند. بازی به یادماندنی مهدوی کیا در لباس هامبورگ و ثبت یک گل، ارسال یک پاس گل و کسب یک پنالتی مقابل یوونتوس صاحب نام تنها گوشه‌ای از دوران بازیگری مهدوی کیا در هامبورگ (بیش از 200 بار حضور در زمین) محسوب می‌شود.

مهدوی کیا در حالی دو بار عنوان بهترین بازیکن سال هامبورگ را از آن خود کرد که وحید هاشمیان فصلی موفق را در ترکیب تیم بوخوم سپری کرد و عنوان چهارمین گلزن برتر بوندسلیگا را به دست آورد.

آندرانیک تیموریان دیگر بازیکن ایرانی در اروپا بود اما این بار در لیگ برتر انگلستان. در این زمان 6 ایرانی حاضر در لیگ‌های قطر و امارات نامهایی آشنا برای هوداران محسوب می شدند که از میان آنها جواد نکونام با درخشش در جام جهانی 2006 به اوساسونا پیوست. مسعود شجایی دیگر بازیکن ایرانی بود که پا جای پای نکونام گذاشت.

اینکه از مجموع این ستارگان تنها نکونام و شجاعی هنوز در اروپا هستند این سوال را به ذهن متبادر می کند که چه بر سر سایر نمایندگان فوتبال ایرانی که دل میلیون‌ها تماشاگر لیگ‌های اروپایی را ربوده بودند آمد؟

ستاره هایی که یکی پس از دیگری از آسمان فوتبال اروپا کوچ کردند تا بقیه دوران بازیگری خود را بدور از هیاهو به سر برند.

علی دایی

آرمینیا بیلفلد، بایرن مونیخ، هرتا برلین

- نخستین فوتبالیست از آسیا که در لیگ قهرمانان اروپا بازی کرد.

- بازیکنی که همه باشگاه‌هایی که لباس آنها را بر تن کرد احترام زیادی برای او قائل هستند.

علی کریمی

بایرن مونیخ

- در نخستین حضور خود در لیگ قهرمانان اروپا گل زد.

- پس از آنکه در فصل دوم حضورش در بایرن نتوانست جایی در ترکیب اصلی تیم بیابد به قطر رفت.

مهدی مهدوی کیا

بوخوم، هامبورگ، آینتراخت فرانکفورت

- بیش از 200 بار حضور در ترکیب تیم هامبورگ و درخشش در لیگ قهرمانان اروپا،

- دو بار به عنوان بهترین بازیکن سال هامبورگ انتخاب شد.

خداداد عزیزی

اف سی کلن

- سه فصل حضور در کلن آلمان

- پیش از حضور در لیگ امارات به تیم سان خوزه ارث کویک پیوست.

با وجود آنکه تعدادی از این بازیکنان نظیر خداد عزیزی،‌ کریم باقری، حسین کعبی و حامد کاویان پور تجربه کوتاه مدت نه چندان موفقی را در تیمهای اروپایی داشتند اما سایر چهره های بین المللی ایران هنوز چند سال تا پایان دوران بازیگری خود در اروپا فاصله داشتند. جدایی علی کریمی از بایرن مونیخ و حضور در قطر همچنین تصمیم ناگهانی مهدوی کیا مبنی بر ترک آینتراخت فرانکفورت و پیوستن به استیل آذین نمونه های از این دست محسوب می شوند.

وحید هاشمیان، آندرانیک تیموریان، مهدی مهدوی کیا و فریدون زندی تنها به این دلیل که دیگر در ترکیب اصلی تیم هاشان قرار نداشتند اروپا را ترک کردند.

رقابت فشرده با بازیکنان جوان نوظهور برای حفظ جایگاه ثابت در ترکیب اصلی تیم، مشکلات آمادگی جسمانی و بالارفتن سن از جمله عواملی بود که موجب کم رنگ شدن این بازیکنان در تیم‌هاشان شد. اگرچه همه نگاه‌ها امروز به نکونام و شجاعی معطوف است اما هیچ تضمینی نیست که آنها هم دیر یا زود راه اسلاف خود را پیش گرفته به ایران باز گردند.

سوال این است که کدامیک از فوتبالیست‌های حال حاضر ایران می‌تواند جای خالی ستاره‌های بین المللی را پر کند؟ پاسخ واقع بینانه هیچ کس است.

دلیل این پاسخ هم بسیار واضح است: اکثریت چهره‌های بین المللی فوتبال ایران از سوی کارگزاران باشگاه‌های معتبر اروپایی و در جریان رقابت‌های تیم ملی در جام جهانی و جام ملت‌های آسیا بین سال‌های 1996 تا 2006 انتخاب و رهسپار اروپا شدند. هر زمان تیم ملی نمایش ضعیفی در جام ملت‌های آسیا داشت یا نتوانست جواز حضور در جام جهانی را به دست آورد تا سال‌ها پس از آن هیچ بازیکن ایرانی به چشم اروپایی ها نیامد. عدم حضور بازیکنان ایرانی در اروپا تا چند سال پس از ناکامی ایران در کسب جواز حضور در جام‌های جهانی 2002 و 2010 گواه این مدعی است.

نا امیدی مشهود در فضای فوتبال ایران، ضعف در برنامه های تربیت بازیکنان جوان و به تبع آن تعلل در جوان گرایی و نتایج ضعیف فوتبال ایران در عرصه بین المللی امید حضور نمایندگان فوتبال ایران در اروپا را کم رنگ کرده است و شاید تا مدت‌ها نتوان شاهد حضور ستاره‌های ایرانی در کنار بازیکنان بایرن مونیخ یا هامبورگ بود

منبع: همشهری آنلاین

برچسب‌ها