اطلاعات و گزارش‌های مستندی در رسانه‌های جهان منتشر شده که حکایت از آن دارد که به شهادت رساندن دو نفر از دانشمندان فیزیک هسته‌ای ایران طی یک‌سال اخیر، پروژه‌ای برنامه ریزی شده از سوی دستگاه‌های جاسوسی غرب و رژیم صهیونیستی برای اختلال در برنامه‌های هسته‌ای ایران بوده است.


دکتر مسعود علی محمدی در 22 دی ماه 1388 بر اثر انفجار بمب در تهران به شهادت رسید و دکتر مجید شهریاری صبح روز دوشنبه 8 آذر ماه 89 در بلوار ارتش مورد سوء‌قصد قرار‌گرفت و به مقام شهادت نایل‌آمد. وی استاد فیزیک دانشگاه شهید بهشتی بود و پس از شهید علی‌محمدی دومین محقق جمهوری اسلامی ایران در سزامی است که به مقام رفیع شهادت نایل می‌شود. دکتر مجید شهریاری، عضو هیأت علمی دانشکده مهندسی هسته‌ای دانشگاه شهید بهشتی همراه با دکتر مسعود علی‌محمدی، دکترای فیزیک ذرات بنیادی و عضو هیأت علمی دانشگاه تهران، از مشاوران ایران در پروژه مهم سزامی بودند.

برگزاری دوره‌هایی چون کارگاه آموزشی آشنایی با کدهای محاسباتی رآکتورهای هسته‌ای از جمله سوابق دکتر شهریاری بوده است. طرح سزامی (مرکز تابش سینکروترون برای تحقیقات و علوم کاربردی در خاورمیانه) مربوط به بهره‌برداری از یک دستگاه سینکروترون در منطقه است. سینکروترون دستگاهی است که دارای کاربردهای مختلفی در تحقیقات علوم بنیادی، فناوری نانو، زیست‌فن‌آوری، باستان‌شناسی، علم ساختارشناسی، مهندسی مواد، محیط زیست، تهیه داروهای نوین و پزشکی است.

یکی از طرح‌های مهم دکتر شهریاری، طراحی‌های تئوریک مربوط به ساخت نسل جدید رآکتورهای هسته‌ای است که بازتاب زیادی نیز در مراکز علمی جهان داشت. نام دکتر فریدون عباسی نیز در قطعنامه 1737 شورای امنیت سازمان ملل به‌عنوان یکی از افراد مرتبط با فعالیت‌های هسته‌ای ایران ذکر شده و مشخص است که از مدت‌ها قبل، برای حذف فیزیکی وی برنامه‌ریزی شده است.
دکتر فریدون عباسی دوانی هم که روز دوشنبه 8 آذر ماه 89 طی یک عملیات تروریستی در میدان دانشجوی تهران مجروح شد، از ابتدای انقلاب عضو سپاه پاسداران بوده و 3بار در جبهه جنگ عراق علیه ایران حضور داشته است. وی بعد از جنگ، دکترای فیزیک هسته‌ای گرفته است. عباسی 52 ساله از متخصصان لیزری کشور است. هر دو استاد مذکور، عضو شورای مرکزی انجمن هسته‌ای ایران بوده‌اند که دکتر صالحی رئیس سازمان انرژی اتمی کشورمان نیز سابقه عضویت در این انجمن را دارد و مقر آن نیز پژوهشکده کاربرد پرتو سازمان انرژی اتمی است.

موساد، عامل به شهادت رساندن شهریاری

خبرنگار هفته‌نامه پرتغالی «اکسپرسو» در مقاله‌ای از دخالت «موساد»، سرویس مخفی رژیم صهیونیستی، در به شهادت رساندن مجید شهریاری دانشمند هسته‌ای ایران پرده برداشت.

به گزارش خبرگزاری فارس، هفته‌نامه اکسپرسو چاپ پرتغال در شماره اخیر خود با اشاره به مقاله‌ای به قلم «سیمرمن»، خبرنگار این هفته‌نامه در بیت‌المقدس فاش کرد که سرویس مخفی رژیم صهیونیستی دانشمند هسته‌ای کشورمان را به شهادت رسانده است. گوردون توماس، متخصص انگلیسی که اخیرا کتابی در مورد سرویس‌های اسرائیلی نوشته، طی گفت‌وگو با روزنامه انگلیسی ساندی تلگراف افشا کرده است که اسرائیل مسئول این عملیات جدید بوده و هدف آن به تعویق انداختن برنامه‌ هسته‌ای ایران است.

مجید شهریاری دانشمند ایرانی یک هفته قبل از عملیات به کره شمالی سفر کرده بود. وی در پرواز بازگشت به ایران توسط یک مأمور موساد که در یک مأموریت جعلی کار می‌کرد شناسایی شد و پس از آن قدم به قدم تحت تعقیب قرار گرفت. برنامه‌ریزی دو عملیات اخیر در دفتر فرمانده سازمان میر داگان انجام شد. وی اظهار داشت: ما دشمن کسانی هستیم که می‌خواهند ما را ویران کنند. در برنامه‌ریزی این حملات متخصصان و کارشناسان امور ایران و متخصصان تسلیحات و روانشناسان حضور دارند. در روز عملیات در تهران مردی موتورسوار در کنار خودروی دانشمند هسته‌ای توقف کرد و بمبی را به خودروی وی که در نزدیکی خانه‌اش بود متصل کرد.30‌ثانیه بعد اتومبیل منفجر و مجید شهریاری دانشمند ایرانی به شهادت رسید. تقریبا در همان زمان در محل دیگری از شهر مردی موتورسوار مشابه همان اقدام را با اتومبیل یک دانشمند ایرانی دیگر به نام فریدون عباسی انجام داد. بمب به اتومبیل نصب و منفجر شد ولی این فیزیکدان فقط مجروح شد.

سوابق علمی شهید شهریاری به قلم خودش

خلاصه‌ای از سوابق علمی و فعالیت‌های آموزشی و پژوهشی دکتر مجید شهریاری به دستخط این شهید والامقام منتشر شد که شهید شهریاری در این یادداشت عنوان کرده که در کنکور کارشناسی ارشد مهندسی هسته‌ای با کسب رتبه اول در دانشگاه شریف پذیرفته شده است.

شهید شهریاری در این متن آورده است: اینجانب در کنکور سراسری سال‌1363 با کسب رتبه دوم در سهمیه مربوطه در رشته الکترونیک دانشگاه صنعتی امیرکبیر پذیرفته شده و پس از فراغت تحصیل در کنکور کارشناسی ارشد مهندسی هسته‌ای شرکت کرده و با کسب رتبه اول تحصیلات خود را از سال‌1369 در دانشگاه صنعتی شریف آغاز کردم. در سال‌1371 نیز دوره کارشناسی ارشد خود را به پایان رساندم و با توجه به کسب رتبه اول در دوره مذکور با استفاده از آیین نامه دانشجویان رتبه اول، در دوره دکترای علوم و تکنولوژی هسته‌ای دانشگاه صنعتی امیرکبیر پذیرفته شدم. تحصیلات دوره دکترای خود را نیز در سال1377 به پایان رساندم و از آبان ماه‌1377 به‌عنوان عضو هیأت علمی در دانشکده فیزیک دانشگاه صنعتی امیرکبیر مشغول به کار شدم. در بخشی از سوابق علمی دکتر شهریاری آمده است که وی دروسی همچون فیزیک عمومی و پایه، فیزیک رآکتور و دینامیک رآکتورهای هسته‌ای را تدریس می‌کرده و 4کتاب مرتبط با حوزه کاری خود و چندین مقاله بین‌المللی در زمینه مهندسی هسته‌ای در مجلات معتبر به چاپ رسانده است.

خدمات دکتر علی‌محمدی برای ایران

امروز سالروز شهادت دکتر مسعود علی‌محمدی، دانشمند فیزیک ایران است. وی در ساعت 7 و 30 دقیقه بامداد 22 دی ماه 1388 مقابل منزل خود بر اثر انفجار یک موتورسیکلت بمب‌گذاری شده توسط عوامل تروریست به شهادت رسید. این بمب در موتور مجاور خودروی علی‌محمدی جایگذاری شده و از نوع کنترل از راه دور بود.

دکتر علی‌محمدی در مقطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترای فیزیک‌ دانشگاه تهران و تربیت معلم تدریس می‌کرد. وی از برگزیدگان جشنواره بین‌المللی خوارزمی در سال 86 و حائز رتبه دوم پژوهش‌های بنیادی بود. وی در مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد به تدریس فیزیک کوانتومی و ذرات بنیادی اشتغال داشت.از علی‌محمدی مقالات متعددی در زمینه نظریه میدان‌ها و ذرات بنیادی به‌جای مانده است. تخصص اصلی این استاد فیزیک دانشگاه تهران، ذرات بنیادی بود و با مؤسسه تحقیقات ذرات بنیادی نیز طی سال‌های 76 تا 80 همکاری داشت.

او مدرک کارشناسی را از دانشگاه شیراز (۱۳۶۴) و کارشناسی ارشد (۱۳۶۷) و دکترای فیزیک با گرایش ذرات بنیادی را از دانشگاه صنعتی شریف در سال ۱۳۷۱ کسب کرد. او از دانشجویان نخستین دوره دکترای فیزیک در داخل ایران بود و نخستین شخصی است که در ایران دکترای خود را در فیزیک دریافت کرده ‌است. او ده‌ها مقاله ISI منتشر کرد و جزو نخستین دانشجویان پسادکترا در پژوهشگاه دانش‌های بنیادی بود. دکتر علی محمدی از سال 1374 در گروه فیزیک دانشگاه تهران درس کوانتوم مکانیک و الکترومغناطیس می‌داد. تخصص اصلی وی ذرات بنیادی، انرژی‌های بالا و کیهان‌شناسی بود و طی سال‌های ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۰ با پژوهشگاه دانش‌های بنیادی (مرکز تحقیقات فیزیک نظری و ریاضیات) نیز همکاری داشت.از جمله درس‌های ارائه شده توسط وی می‌توان به مکانیک کوانتومی و الکترومغناطیس، مکانیک آماری، ذرات بنیادی و نظریه میدان‌های کوانتومی اشاره کرد.

وی عضو هیأت علمی دانشکده فیزیک دانشگاه تهران بود. وی همچنین در مقاطع مختلف تحصیلی شاخه فیزیک در تربیت معلم، به‌عنوان استاد راهنما و مشاور در پروژه‌های پایان‌نامه‌های مرتبط با علوم فیزیکی، به فعالیت مشغول بود.