فراوانى دسته لرزه پس از رسیدن به یک حد بیشینه کاهش مى‌یابد.
اگر نمودار گروه زلزله را در طول زمان رسم کنیم، یک لرزش شاخص و اصلی وجود دارد که بزرگترین لرزش است. در اینجاست که بیشترین انرژى ذخیره شده در محیط به یکباره آزاد مى‌شود.
پیش لرزه: گاهى پیش از بروز زلزله اصلى، لرزه‌هایى با بزرگى کمتر از زلزله اصلى به وقوع مى‌پیوندد که معمولا فراوانى آنها با نزدیک شدن به زمان وقوع لرزه اصلى افزایش مى‌یابد. زمین لرزه‌های قبل از لرزش اصلى را پیش لرزه می‌نامند.
پس لرزه: لرزه‌هاى خفیفى است که اغلب پس از لرزه اصلى در اطراف کانون زلزله روى می‌دهند.
معمولا تعداد پس لرزه ها فراوان تر است اما فراوانى آنها با گذشت زمان کاهش مى‌یابد.
پس‌لرزه‌ها گاه ممکن است ساعت‌ها، روزها و حتی ماه‌ها به‌درازا بکشند. پس‌لرزه‌ها می‌توانند بسیار خطرناک باشند زیرا قابل پیش‌بینی نیستند و می‌توانند باعث فروریختن ساختمان‌هایی بشوند که در جریان زمین‌لرزه اصلی هنوز فرونریخته‌اند.
همچنین گاهی به دلیل آنکه پس از وقوع زمین لرزه تعداد زیادی برای عملیات امداد و نجات در منطقه حضور دارند، وقوع پس لرزه شدید می‌تواند خطرات زیادی در پی داشته باشد.