سیاه قلم الفبای نقاشی است

به گزارش خبرنگارهمشهری آنلاین، او تاکنون در2 نمایشگاه گروهی شرکت کرده و نمایشگاه تازه اش دومین نمایشگاه انفرادی او محسوب می شود.

این نقاش می گوید: اولین نمایشگاه انفرادی را 6 سال پیش برگزار کردم، اما وجود برخی مشکلات سبب شد تا دومین نمایشگاه انفرادی در این گالری تکرار شود.

دائمی ادامه می دهد: علاوه بر مشکلات ریز و درشتی که بر سر راه برگزاری نمایشگاه انفرادی داشتم سعی کردم کارهای جدید با تکنیک های نوین را نیز بیاموزم و نمایشگاه دوم را غنی تر و پربارتر از نمایشگاه اول برپا کنم.

دائمی در خصوص نمایش آثارش می گوید: 13 اثر در این نمایشگاه به معرض نمایش گذاشته شده که از یک مجموعه است، این آثار سیاه قلم هستند وکمی از پاستل برای زمینه سازی استفاده شده است.

وی در خصوص پدید آوردن آثار سیاه قلم و انگیزه این کارچنین می گوید: آثاری که هم اکنون دراین نمایشگاه به نمایش گذاشته شده اند،درطراحی آنها دقت بسیاری صورت گرفته وهمگی سیاه قلم هستند.

کار با سیاه قلم برای من شیرینی خاصی دارد، کارکردن با دورنگ و ایجاد اثری زیبا از سیاه و سفید و سایه روشن جذابیت و ذوق و سلیقه خاص خودش را دارد.

در آثاری که با رنگ های مختلف کار می شود ایجاد تصاویر بدیع و زیبا کاری نسبتا آسان است،اما کاربا دو رنگ سیاه وسفید که دامنه ای جز خاکستری ندارد، کاری بسیار سخت و درعین حال شیرین، بدیع و جذاب است.

دائمی با تاکید بر اینکه کار کردن با سیاه قلم، عشق است می گوید: سیاه قلم الفبای نقاشی است. با توجه به اینکه از همه تکنیک ها اعم از رنگ روغن، پاستل و آبرنگ استفاده کردم، اما کار با سیاه قلم برایم عشق است. من با آثارم شاد می شوم و غمگین، در حقیقت با آنها زندگی می کنم.

این هنرمند 31 ساله که دانش آموخته صنایع دستی است، درباره ارزیابی اش از وضعیت نقاشی به ویژه در میان هنرمندان جوان در کشور می گوید: در حال حاضر استادان هنرهای تجسمی به ویژه هنر نقاشی سبک های جدید را به هنرجویان آموزش می دهند و غالبا نیز سبک های پیکاسو را می آموزند.

البته نه به قدرت پیکاسو، چراکه این هنرمند بزرگ پیش از آنکه یک کوبیسم کار بزرگ باشد، یک رئالیسم بزرگ است.

اکثر هنرمندان جوان نیز وارد کارهای انتزاعی شدند البته نه آن آثار انتزاعی که از ذهنشان تراوش کند بلکه انتزاعی که توسط ابزار هنرمند و آنچه که هنرمند دلش می خواهد شکل می گیرد.

هنرمند دلش می خواهد با کفش های رنگی روی بوم کارش برود و اثری را پدید آورد. در حال حاضر کمتر هنرمندی است که رئال کار کند.من یک نقاش رئالیسم هستم اما انتزاعی کار نمی کنم.

به باور دائمی ، این روزها آثارانتزاعی آن چنان که باید از قوت و غنا برخوردار نیستند.

وی در پایان به وضعیت آموزش در دانشگاه ها اشاره می کند و می گوید : متاسفانه در دانشگاه ها آنچه را که به دانشجو آموزش می دهند، خط اشتباهی را طی می کند. آموزش رئال به یک جوان کار سختی است.

او طبیعت و مردم اطرافش را می بیند و در آنها تأمل و تعمق می کند و گاهی نیز دوست ندارد رئال کار کند.