در سال ۱۹۳۰ ریچارد فیری، مهندس هوافضا و سازنده هواپیما ۱۵ هزار پوند برای ساخت فرودگاهی خصوصی پرداخت تا بتواند در این محل هواپیماها را سرهم و آزمایش کند. با کامل کردن یک باند فرود چمن‌کاری و یک مشت ساختمان، "آئوردروم بزرگ غربی" فیری منشا شکل‌گیری فرودگاه شلوغ هیثرو در آینده شد.
دولت طی جنگ دوم جهانی از این محل و نیز از روستای هیثرو برای ساخت یک پایگاه استفاده کرد. از این پایگاه برای پرواز و نگهداری هواپیماهای حامل سربازان، با برد پروازی بالا و به خاور دور استفاده می‌شد.
از بین رفتن روستای هیثرو و پاکسازی زمین برای ساخت باند از سال ۱۹۴۴ آغاز شد. با پایان جنگ این محل به عنوان اولین فرودگاه غیرنظامی لندن رسما در تاریخ اول ژانویه ۱۹۴۶ به وزارت امور هوایی تحویل داده شد.
گفته می‌شود این فرودگاه شلوغ ترین فرودگاه دنیاست. فرودگاه هیثرو هزارو ۲۲۷ هکتار است و دو باند دارد.
باند شمالی ۳هزارو ۹۰۲ متر در ۴۵ متر و باند جنوبی ۳هزارو ۶۵۸ متر در ۴۵ متر است.
متوسط پروازهای این فرودگاه در طی یک روز حدود هزارو ۲۶۰ پرواز است.
۸۸ آژانس هواپیمایی در این فرودگاه فعالیت می‌کنند. از هیثرو برای ۱۸۵ مقصد مختلف، پرواز هست. بیشترین پروازها به نیویورکف دوبی، دوبلین، آمستردام و هنگ کنگ انجام می‌شود و ۷۷ هزار نفر در این فرودگاه مشغول به کارند.
تعداد مسافرهایی که هر روز به این فرودگاه وارد یا از ان خارج می شوند به طور متوسط ۱۸۰هزار و ۶۰۰ نفر است که می‌شود گفت میزان مسافرهای ورودی و خروجی تقریبا ۵۰/۵۰ است.
فرودگاه هیثرو ۵ ترمینال دارد که اندازه هرکدام و سال ساخت آنها به قرار زیر است:
ترمینال یک: ۷۴ هزار و ۶۰۱ مترمربع - ۱۹۶۸
ترمینال۲ : ۴۹ هزار و ۶۵۴ مترمربع - ۱۹۵۵
ترمینال۳: ۹۸هزار و ۹۶۲ مترمربع -۱۹۶۱
ترمینال۴ : ۱۰۵ هزار و ۴۸۱ مترمربع - ۱۹۸۶
ترمینال۵: ۳۵۳هزارو ۲۰متر مربع-۲۰۰۸