جنبش اخوان المسلمین در سال 1928 توسط شیخ حسن بن احمد بن عبدالرحمن البنا معروف به حسن البنا در شهر اسماعیلیه مصر تشکیل شد.
این نهضت به تاثیر از اندیشه‌هاى سید جمال الدین و در پاسخ به انحطاط داخلى مسلمانان و سلطه بیگانگان بر کشورهاى اسلامى، به ویژه بر کشور مصر پدید آمد.
اخوان المسلمین جهت رسیدن به اهدافش در جبهه‌هاى مختلف فرهنگى، نظامى و سیاسى به مبارزه پرداخت و در این رهگذر چند بار به دست حکومت ملک فاروق منحل شد و طى آن شمار زیادى از اعضاى آن دستگیر و یا اعدام شدند.
پس از ترور حسن البنا، به تدریج تحولى در جنبش اخوان المسلمین صورت گرفت. این تحول عبارت بود از جایگزین کردن راه‌هاى مسالمت آمیز به جاى مبارزه مسلحانه علیه رژیم و سلطه بیگانگان.
این اقدام که در پى ناامیدى از مؤ ثر بودن راه حل نظامى برگزیده شد، از محبوبیت و کارآیى اخوان کاست و گروه‌هاى جدید اسلامى مانند جهاد اسلامى که اغلب متاثر از اخوان المسلمین بودند، امّا بر مبارزه نظامى پاى مى فشارند، پا به میدان گذاشتند.
آزادسازى دنیاى اسلام از سلطه بیگانگان، مبارزه با جهل، بیمارى و فقر، ترویج صلح جهانى، تجدید خلافت اسلامى، ایجاد یک دولت مذهبى وحدت کشورهاى عرب مسلمان از هدف‌ها و خواسته‌هاى اخوان المسلمین است.
از بین رهبران و بزرگان این نهضت حسن البنا، حسن الهضیبى، عمر تلمسانى و سید قطب بیش از دیگران بر روند و عملکرد اخوان المسلمین تاثیر داشته‌اند.