و همچنان روی تصمیمی که مبنی بر خداحافظی از تیم ملی گرفته پافشاری می‌کند و می‌گوید:«با وجود گذشت بیش از3 ماه هنوز نتوانسته‌ام با شکست تحمیل شده از سوی داوران در مصاف با حریف سوری و بی‌تفاوتی مسئولان فدراسیون بوکس کنار بیایم و به همین دلیل هیچ انگیزه‌ای درحال حاضر برای تمرین کردن برای حضور در رویدادهای آینده ندارم». علی مظاهری که با طلای وزن 91 کیلوگرم بازی‌های آسیایی 2006 دوحه همه نگاه‌ها را بعد از چنددهه دوباره متوجه بوکس ایران در آسیا کرد و در4 سال گذشته مدال طلا و نقره قهرمانی آسیا را به‌دست آورد و به پشتوانه این افتخارات به عضویت تیم منتخب آسیا در مسابقات ستارگان جهان درآمد طی 3ماه گذشته تمرینات آماده‌سازی خود را در کرمانشاه رها کرده است. دارنده مدال برنز بازی‌های آسیایی گوانجو برخلاف مدیر تیم‌های ملی که اعتقاد دارد مظاهری در مبارزه با حریف سوری استحقاق پیروزی را نداشته عنوان می‌کند که فیلم این مبارزه که اخیرا ازسوی شبکه الجزیره برایش ارسال شده بیانگر این واقعیت است که چندین امتیازش از سوی داوران نادیده گرفته شده و او شایسته‌ترین فرد برای تکرار مدال طلای 4سال پیش بوده است. ماحصل گفت‌وگوی مظاهری را با همشهری در این زمینه می‌خوانید.
- با گذشت 3 ماه نظر مظاهری پیرامون بازگشت دوباره به تیم ملی همچنان تغییر نکرده است؟
نه متأسفانه گذشت زمان هم نتوانست باعث عوض شدن نظرم شود و دلیلش هم عوض شدن حرف‌های مسئولان فدراسیون بود که درگوانجو پذیرفتند که درمبارزه با حریف سوری درحقم اجحاف شده اما در بازگشت چنین نظری ندا شتند و هیچ اقدامی نیز در این زمینه صورت نداده‌اند. در گوانجو بسیاری از مربیان تیم‌های شرکت‌کننده به‌خصوص مربیان قزاقستان و ازبکستان که خود از کارشناسان بنام این رشته‌اند و خود برگزارکنندگان بازی‌ها اعتراف کردند که من شایسته باخت در آن مبارزه نبودم و از این تعجب می‌کنم که چرا مسئولان بوکس به‌رغم تأکید رئیس جمهوری در مراسم تجلیل از قهرمانان در پیگیری این ماجرا از خود واکنشی نشان نمی‌دهند.
- پیگیری که دیگر سودی ندارد و مسابقات هم که تمام شده است. از کجا اینقدر مطمئنی که تو برنده آن مبارزه بودی؟
من هم می‌دانم که بعد از اعلام نتیجه، اعتراض فایده‌ای ندارد ولی من 4سال تمام برای رسیدن دوباره به مدال طلا زحمت کشیده بودم. ما بوکسورها که شرایطی مثل قهرمانان دیگر رشته‌های ورزشی مثل فوتبال نداریم و من با حقوقی ناچیز با کمترین امکانات و لیگی که هیچ‌چیزش درست حسابی نیست همه ناملایمات اردویی را به امید مدال طلا به جان خریدم و از اینکه می‌بینم حقمم به این راحتی ضایع شده و مسئولان هم به این قضیه بی‌توجهند نمی‌توانم آرام بگیرم. مسئولان بوکس حتی از معرفی من به مراسم تجلیل از قهرمانان بازی‌های گوانجوخودداری کرده‌اند. اگر تا دیروز می‌گفتم که در پیکارم با حریف سوری حق‌کشی صورت گرفته حالا با رسیدن فیلم بازی‌ام از شبکه الجزیره به یقین رسیده‌ام که حداقل با فاصله 7 تا 8 امتیاز من برنده بودم و مصمم هستم که به هر شکلی شده این موضوع را ثابت کنم. الان فیلم بازی را هم چند نفر از داوران و مربیان دیده‌اند و همگی حکم به برنده بودن من داده‌اند و حاضرم این فیلم را در اختیار همه بگذارم.
- چه کاری فدراسیون می‌توانست برایت انجام دهد که نداد؟
حداقل می‌توانستند بگویند که توخوب مبارزه کردی. باختی ولی از نظر ما تو برنده هستی یا اینکه در مراسم تجلیل از قهرمانان خواسته می‌شد همانند فدراسیون‌های دیگر که در حق قهرمانانشان اجحاف شد تقاضای جایزه نفر دوم بازی‌ها را برای من می‌کردند.
- با این همه فکر نمی‌کنی که احساسی و از روی عجله تصمیم به خداحافظی از تیم ملی گرفتی؟
با موضع‌گیری مسئولان بوکس و عدم پیگیری آنان کار دیگری نمی‌توانستم بکنم. مدال طلای بازی‌های آسیایی دوحه را گرفتم و همین مدال را دوباره در مسابقات قهرمانی آسیا در مغولستان تکرار کردم. دو نقره آسیایی دیگر هم گرفتم و سهمیه المپیک پکن را به‌عنوان تنها سهمیه قاره به‌دست آوردم. در جام ستارگان آسیا به‌عنوان تنها نماینده ایران درتیم منتخب آسیا برنده مدال برنز شدم و از هیچ کدام از تورنمنت‌های بین‌المللی دست خالی بازنگشتم وهم‌اکنون هم در رنکینگ فدراسیون جهانی در مکان هفتم دنیا قراردارم و از همه مهمتر اینکه باعث شدم تا فدراسیون بوکس درمیان فدراسیون‌ها نمونه شود و حالا می‌شنوم که می‌گویند حق مظاهری خورده نشده است. از این کارشان سخت دلخورم.
- ولی شما هنوز با در پیش بودن رویدادهای مهمی چون قهرمانی آسیا و انتخابی المپیک و حتی بازی‌های آسیایی دوره بعد فرصت داری که جبران مافات کنی و همه این اتفاقات تلخ را به‌فراموشی بسپاری؟
اگر ورزش می‌کردم و قرار بر خداحافظی نبود، شک نکنید که دوباره در بازی‌های آسیایی مدال طلا می‌گرفتم و حتی توانایی گرفتن مدال المپیک را نیز دارم. برای این حرفم نیز حاضرم جلوی همه امضا دهم که توانایی چنین کاری را دارم.
- خیلی‌ها معتقدند که مظاهری با این فیزیک خدادادی اگر کمی پردل و جرات‌تر بود نه تنها مغلوب حریف سوری نمی‌شد بلکه همیشه مدال طلا آسیا از آن او بود و حتی می‌توانست در المپیک پکن هم به مراحل بالاتر صعود کند؟
آنانی که این حرف را می‌زنند خودشان برای دقیقه‌ای بوکس نکرده‌اند. در برخی از مسابقات و همین بازی‌های آسیایی سرنوشت بازی در پشت پرده تعیین می‌شد و از دست ورزشکار کاری ساخته نبود. درچنین مواقعی به بوکسور سفارشی گفته می‌شود که کمتر خودش را درگیر کند و داوران بلدند که چگونه او را برنده کنند. دلیل پیروزی ورزشکار سوری مقابل من به‌دلیل تکنیک و توانایی بالاتر او نبود بلکه او با کمک رئیس سابق کمیته داوران بوکس آسیا توانست به ناحق بر من پیروزشود. اما در مورد المپیک، حریف روسی من گردن می‌شکست و همه حریفانش را نیز با قدرت برد. من ترسو نبودم که تا پایان مبارزه با او در رینگ ماندم و دوام آوردم و در نهایت هم با امتیازی ناچیز مغلوب شدم. قبول دارم درصورت داشتن کمی شانس می‌توانستم برنده این پیکار نیز باشم که نشد.
- در هنگام توزیع مدال‌ها در گوانجو حاضر به انداختن عکس یادگاری با حریف سوری نشدی و بلافاصله از سکو پایین آمدی درحالی که این موضوع جزو عرف مسابقات قهرمانی در دنیاست؟
من بی‌احترامی به رقیبم نکردم و بعد از نواخته شدن سرود حاضر به قراردادن دست‌هایم در دستان او نشدم چرا که طلای این وزن را حق خودم می‌دانستم.
- نقش دور تستوف سرمربی اوکراینی در ناکامی به‌دست آمده برای مظاهری و بوکس ایران چقدر بود؟
دورتستوف اصلا در اندازه مربیگری تیم ایران نبود و فقط با برجای گذاشتن هزینه‌ای سنگین روی دوش فدراسیون راهی کشورش شد. واقعیتی را می‌خواهم بگویم که تاکنون هیچ جا عنوان نکرده‌ام و آن اینکه آنقدر من را بد آماده کرده بودند که در گوانجو هرگز شرایط خوبی مانند 4 سال پیش نداشتم و در دوره افت به‌سر می‌بردم.
- هدایت شما در دو پیکار انجام داده درگوانجو با دورتستوف بود؟
خیر او در میان تماشاگران حضورداشت و نقش کارشناس را ایفا می‌کرد تا سرمربی. در پیکار با حریف ازبکی‌ام اکبراحدی مرا کوچ کرد و درمبارزه با حریف سوری استکی و کریمی در کنارم بودند.
- به نظر مظاهری عملکرد بوکس ایران راضی‌کننده بود؟
با توجه به دوره قبل که یک طلا و 3 برنز گرفتیم عملکرد بوکس ایران در این دوره قابل‌قبول نبوده است. حداقل در مقایسه با 4 سال پیش یک مدال طلا کم داشتیم و دربازی‌های آسیایی، کسب یک طلا به چندین مدال نقره و برنز می‌ارزد.