متن بیانیه این مرجع تقلید به شرح زیر است:
«بسم‌الله الرحمن الرحیم؛ فجایعى در کشور لیبى در حال رخ دادن است که در دنیا بى‌سابقه است. مرد جنایتکار و سبک‌مغز و بیدادگرى که 42 سال حکومت ظالمانه بر کشورى داشته با تمام وسائل نظامى در حال قتل عام ملت خود و تخریب کشورش است و عجیب این‌که دنیاى اسلام تماشاگر است و ساکت در برابر این جنایات هولناک نشسته است.
آیا قرآن مجید دستور نمى‌دهد هرگاه در کشورهاى اسلامى گروهى بر گروه دیگرى ظلم کند با گروه متجاوز پیکار کنید تا در برابر حکم خدا تسلیم شود؟
پیکار لازم نیست. چرا زعماى اسلام، دانشمندان و سیاستمداران ساکت نشسته‌اند؟ چرا سازمان کنفرانس اسلامى ساکت است؟ چرا اتحادیه عرب کارى نمى‌کند؟ چرا خاک مرده بر سر همه آنها پاشیده شده؟ آیا این اتحادیه‌ها جنبه تشریفاتى دارد؟
حداقل کارى که کشورهاى اسلامى مى‌توانند انجام دهند این است که همه آنها مانند بعضى از کشورهاى غربى انقلابیون را به رسمیت بشناسند و حاکم تبهکار لیبى و همدستانش را به عنوان مجرمان جنگى معرفى کرده و از دادگاه‌هاى بین‌المللى مجازات آنها را بخواهند.
این کار پشت انقلابیون را گرم مى‌کند و به حاکم جنایتکار لیبى خبر مى‌دهد که آینده‌اى در این کشور ندارد و همین امر تاثیر مهمى در جلوگیرى از جنایات خواهد داشت ولى به این هم بسنده نکنند.
بدیهى است حاکمى با این همه جنایت هولناک و بى‌سابقه به فرض که تمام شهرهاى لیبى بازپس ستاند و مردم را قتل عام کند، محال است در آینده بتواند در آنجا حکمرانى کند. پس منتظر چه هستند؟ آیا مى‌خواهند باز هم این حاکم را به رسمیت بشناسند؟
مسلمانان پیش از آن که در یمن یا بعضى دیگر از کشورهاى اسلامى این کار تکرار شود بپا خیزند و خروشى برآورند.
اگر غربى‌ها تماشاگرند و مشغول وقت‌گذرانى هستند دلیل آن روشن است. آنها از ویران شدن و نابود گشتن کشورهاى اسلامى و برطرف شدن موانع خودکامگى‌هایشان ضرر نمى‌کنند بلکه خشنودند. مسلمانان چرا؟
کشورهاى اسلامى بدانند این سکوت مرگبار در برابر این جنایات هولناک روزى دامن خودشان را نیز خواهد گرفت. امیدواریم پیش از آن که آن روز فرا رسد، بیدار شوند و به وظیفه انسانى و اسلامى خود اقدام کنند. والله من وراء القصد.»