در ادامه تحرکاتی چون سخنان چند ماه پیش سفیر امارات در ایالات متحده، اقدام به احداث جزایر مصنوعی و نیز اخبار موجود در مورد تحرکات این شیخ نشین برای ممانعت از برقراری رابطه ایران و مصر، در چند روز اخیر اخباری منتشر شده است که نشان می‌دهد امارات می‌کوشد تا در صف اول اقدامات ضد‌ایرانی گروهی از کشورهای عربی که از تحولات منطقه دچار سردرگمی هستند، قرار گیرد. نیویورک‌تایمز چند روز پیش در گزارشی از تشکیل یک ارتش متشکل از مزدوران غربی در داخل امارت به ابتکارعمل شیخ محمد بن زاید آل‌نهیان، ولیعهد ابوظبی خبر داده که یکی از اهداف آن «مقابله با تهدیدات ایران» است.
امارات همچنین در ادامه خریدهای هنگفت نظامی خود در یک دهه گذشته، تلاش‌هایی نیز برای ایجاد یک کرسی در سازمان آتلانتیک شمالی (ناتو) دنبال می‌کند. هدف از این کرسی دائم نیز «مبادلات اطلاعات و همکاری‌های دوجانبه» عنوان شده است. معنای این نوع اقدامات وقتی مشخص می‌شود که این خبر را در کنار تحرکات سازمان‌های جاسوسی غربی برای استفاده از کشورهایی چون جمهوری آذربایجان و امارات برای اقدامات اطلاعاتی و امنیتی علیه جمهوری اسلامی ایران قرار دهیم. در این میان همواره این سؤال مطرح بوده است که این میزان تلاش برای تنش زایی و تهدید آفرینی از سوی چند شیخ‌نشین با چه هدفی صورت گرفته و بر آن اصرار می‌شود؟
در این خصوص چند نکته قابل ذکر است :
1- امارات می‌کوشد تا با مطرح کردن خود به‌عنوان «صف اول تهدید ایران» از فضای موجود به نفع خود در مناسبات استفاده کند.
2- امارات و گروهی دیگر از کشورهای راستگرای عربی که با اسرائیل رابطه دارند، می‌کوشند تا برای برون رفت از بحران مشروعیت نزد افکار عمومی، تضاد اسلامی - صهیونیستی را به تضاد عربی - ایرانی و به تعبیری دیگر سنی - شیعه بدل سازند.
3- در پس این نوع اقدامات می‌توان نوعی فقدان اعتماد به نفس در ساختار سیاسی دولتی را دید که از تسری شورش‌های بهار عربی به امارات در هراس است.
امارات سال‌هاست از مواهب همسایگی با ایران بزرگ و پرجمعیت استفاده می‌کند و در عین حال دائما از موضع طلبکارانه و تهدیدآمیز سخن می‌گوید. به‌نظر می‌رسد برنامه‌ریزی در راستای کاهش بهره‌برداری این کشور از فرصت نزدیکی به ایران، می‌تواند نقش خوبی در تنبیه این دولت داشته باشد. اندیشیدن به گزینه‌هایی چون سوق دادن سرمایه‌های ایرانی به داخل یا حتی سایر کشورهای همسایه و نیز انتقال کریدورهای انتقال کالا به کشور از جنوب به مناطق غرب و شمال غرب در کنار افزایش اقدامات مورد نیاز نظامی و امنیتی با این سنخ ادبیات و تهدیدها می‌تواند بسیار مهم و تاثیر‌گذار باشد.