در جست و جوی روح مشترک

1 - دوباره به‌شان نگاه می‌کنم. به ترکیب‌بندی‌شان، رنگ‌هایشان، حالت پرنده‌ها و... همه‌چیز این عکس‌ها مرا یاد نقاشی‌های ژاپنی می‌اندازد.

 2 - نام عکاس زیر عکس‌ها نوشته شده: «کی‌می‌ماسا مایاما»، یک عکاس ژاپنی که این عکس‌ها را از مرغ‌های ماهی‌خوار (و عقاب‌های) جزیره‌ «هوکایدو» در شمال ژاپن انداخته.مایاما یک عکاس خبری است، همیشه از اتفاق‌های روز و تأثیر آنها روی زندگی آدم‌ها عکس می‌گیرد. برای همین هم هیچ‌وقت عکس‌هایش هیچ شباهتی به نقاشی ندارند.اما حالا که از طبیعت و این پرنده‌ها عکس گرفته... کنجکاو می‌شوم. می‌خواهم بفهمم چه چیزی باعث این شباهت شده و به سراغ نقاشی‌های ژاپنی می‌روم.

3 - یکی از چیزهایی که مرا یاد نقاشی‌های ژاپنی انداخت، مشترک‌بودن موضوعشان با عکس‌هاست. هنرمندان ژاپنی، نقاشی‌هایی از مرغ‌های ماهی‌خوار کشیده‌اند، حتی از مرغ‌های ماهی‌خوار جزیرۀ «هوکایدو» ، آن هم در برف. اما ویژگی‌های مشترک دیگری هم وجود دارد؛ مثلاً این که در نقاشی‌های ژاپنی (البته در سبک بخصوصی از نقاشی ژاپنی) از رنگ‌های متنوع و زیاد استفاده نمی‌شود. شکار و ثبت لحظه‌های خاص از حرکت پرنده‌ها و به وجود آوردن ترکیب‌بندی بصری خاص از شکلی که در کنار هم قرار گرفته‌اند و...

4 - اینها همه ویژگی‌های مشترک نقاشی‌ها و عکس‌هاست، اما من فکر می‌کنم چیزی که باعث می‌شود این عکس‌ها مرا یاد نقاشی‌های ژاپنی بیندازند، از اینها فراتر است. مایاما در ژاپن بزرگ شده، با فرهنگ و هنر ژاپنی.

 5 - نگاه ژاپنی در وجود مایاما رسوخ کرده است؛ نگاهی که از ظاهر موضوع‌ها فراتر می‌رود و روح آنها را می‌بیند و می‌تواند آن را در اثرش منعکس کند... چیزی که باعث می‌شود این عکس‌ها مرا یاد نقاشی‌های ژاپنی بیندازد، روح نگاه ژاپنی است که در هر دو وجود دارد.