دشت لوت محدوده‌ای است بین استان‌های خراسان جنوبی، سیستان و بلوچستان و کرمان و بین دو گسل نهبندان در شرق و نای بند در غرب قرار دارد.
وسعت حوضه آبگیر دشت لوت، حدود 175 هزار کیلومتر مربع و طول آن از شمال به جنوب حدود 900 کیلومتر و غرب به شرق حدود 300 کیلومتر است.
پست‌ترین نقطه دشت لوت 190 متر از سطح دریا است و این منطقه جایگاه رخداد زمین لرزه‌های بزرگ و مهمی بوده است.
در پای کوه‌های مشرف به کویر بزرگ لوت آثاری از سکونت انسان از هزاره چهارم پیش از میلاد مسیح مشاهده شده است.
دشت لوت نمایشگاهی طبیعی از شگفت‌انگیزترین عوارض بیابانی دنیا است. متل کلوت؛ بزرگترین شهر کلوخی جهان.
دشت لوت به 3 واحد جغرافیایی تقسیم می‌شود:
- لوت شمالی: از عناصر ریگ، شن و ماسه تشکیل شده و حد جنوبی آن را بریدگی‌های نامنظم مشرف به چاله «رود شور بیرجند» تشکیل می‌دهد.
- لوت مرکزی: شگفت انگیز ترین قسمت دشت لوت است. در قسمت‌های شرقی لوت مرکزی تپه‌ها و توده‌های عظیم و بهم پیوسته ماسه‌ای قرار گرفته و سطح قابل توجهی از لوت را به عرض متوسط 52 کیلومتر و طول متوسط 162 کیلومتر در لوت پوشانده است. بخشی از ناهمواری‌های لوت مرکزی دارای پوشش گیاهی بوده و بخش غربی آن فاقد پوشش گیاهی است.
- لوت جنوبی (لوت زنگی): این قسمت غنی‌ترین قسمت چاله لوت از نظر پوشش گیاهی است.
برگرفته از: http://www.irandeserts.com/loot.htm
عکس‌ها: خبرگزاری فارس