مانند کیوان و مشتری، اورانوس هم یک سیاره گازی است با اندکی تفاوت. سیاره اورانوس مثل بیشتر قمرهای منظومه شمسی، روی یک پهلوی خود یعنی مایل می‌چرخد در حالی که دیگر سیارات این منظومه اینطور نیستند. نظریه‌ای وجود دارد مبنی بر این که سال‌ها پیش یک جسم بسیار بزرگ به این سیاره برخورد کرده و این برخورد چنان قوی بوده که جهت چرخش اورانوس را به کلی تغییر داده است.
اما نظریه‌ای که اخیرا ارایه شده می‌گوید بیشتر انحراف محور اورانوس می‌تواند به علت قمر بزرگ این سیاره باشد که وقتی منظومه شمسی ما هنوز جوان بوده، این قمر به آرامی توسط سیارات بزرگ دیگر کشیده می‌شده است و گرانشی که سعی در دور کردن این قمر از اورانوس داشته باعث شده تا اورانوس به یک طرف متمایل شود.
مانند کیوان، اتمسفر ضخیم اورانوس از گازهای متان، هیدروژن و هلیم تشکیل شده است. اورانوس سیاره‌ای بسیار سرد است و آن را "غول یخی" می‌نامند. اورانوس از سنگ و یخ، با یک هسته بزرگ صخره‌ای درست شده است.
به علت فشارهای سیاره‌ای بسیار زیادی که بر روی سیاره اورانوس وجود دارد، احتمال آن می‌رود که مقادیر زیادی الماس داخل این سیاره یا بر روی سطح این سیاره وجود داشته باشد.
همچنین دانشمندان عقیده دارند بر روی سطح اورانوس اقیانوس عظیمی وجود دارد. و عجیب اینکه ظاهرا دمای این اقیانوس بسیار بالا، یعنی در حدود 2760 درجه سانتیگراد است.
سیاره اورانوس تقریبا هم اندازه سیاره نپتون است.
حلقه‌ها
سیاره اورانوس هم حلقه‌هایی دارد. گرچه حلقه‌های آن مانند حلقه‌های کیوان بیرون کشیده شده و کاملا عیان نیستند. حلقه‌های اورانوس از ذرات غبار سیاه و تخته سنگ‌های بزرگ تشکیل شده است.
وزن در سیاره اورانوس
از آنجا که جاذبه در سیاره اورانوس کمتر از جاذبه زمین است، وزن در این سیاره در مقایسه با زمین کاهش پیدا می‌کند. یعنی اگر وزنه‌ای روی زمین 32 کیلو گرم باشد، روی سیاره اورانوس وزن آن به 28 کیلو گرم کاهش پیدا می‌کند.
قمرهای اورانوس
سیاره اورانوس 27 قمر دارد. که 5 قمر آن بزرگ و مابقی کوچک‌تر هستند. بزرگ‌ترین قمر اورانوس تایتانیا نام دارد و چها تای دیگر به ترتیب عبارتند از: ابرون، آمبریل، آریل و میراندا.
برخی از قمرهای کوچک‌تر اورانوس عبارتند از: بلیندا، بیانکا، کلیبان، کوردلیا، کرسیدا، دسدمونا، ژولیت، اوفلیا، پورتیا، پوک و رزالیند.