بدین‌ترتیب، ورزشکاران ایران که در این بازی‌ها موفق بودند، 20 مدال طلا به دست آوردند تا سازمان تربیت بدنی 20 واحد مسکونی را برای آنها درنظر بگیرد. با گذشت 9 ماه از وعده سازمان تربیت بدنی، نارضایتی اغلب قهرمانان آسیایی از جوایز خود بیشتر از هر موضوعی به چشم می‌آید. به گزارش مهر، زمانی که خبر از خانه‌دار شدن مدال آوران گوانجو داده شد، در مورد اینکه این خانه‌ها کجا، به چه صورت و با چه شرایطی اهدا می‌شود، اطلاع رسانی زیادی نشد. اما بیشتر ورزشکاران با خیال صاحبخانه شدن اقدام به دریافت حوالههای خانه‌های مسکونی وعده داده شده کردند ولی محل خانه‌ها دورتر و شرایط بدتر از آنی بود که آنها را صاحب خانه‌ای برای زندگی کند.
خدیجه آزادپور، بانوی قهرمان تیم ملی ووشو که بعد از این بازی‌ها گفته می‌شد به‌دلیل اینکه مجرد است، سازمان تربیت بدنی حاضر نیست خانه‌ای به او اهدا کند، این روزها از خانه‌دارشدن خود خبر می‌دهد. آزادپور اما نارضایتی خود را از خانه اهدایی چنین اعلام می‌کند: «وقتی برای ارائه مدارک و گرفتن خانه اقدام کردم متوجه شدم که خانه‌های ما همان مسکن مهر است. اما واقعا نمیدانستم محل مسکنهای مهر و شرایط آن اینگونه است. به هر حال اقدام کردیم اما هنوز خانه‌ای تحویل نگرفته‌ایم. این کار باعث شده فقط اسم ما و اینکه خانه دار شده‌ایم، سرزبان‌ها بیفتد.»
صندوق حمایت از قهرمانان و پیشکسوتان ورزشی به دستور سازمان تربیت بدنی به‌دنبال اهدای واحدهای مسکونی به ورزشکاران قهرمان در گوانجو است. به همین دلیل یوسف کرمی، کاپیتان تیم ملی تکواندو که برای دریافت حواله واحد مسکونی خود از طریق صندوق حمایت از قهرمانان و پیشکسوتان ورزشی اقدام کرده است، در این رابطه می‌گوید: «فکر می‌کردم در یک محل درست و حسابی به ما خانه می‌دهند. خانه‌هایی که به ما تعلق می‌گیرد 37 کیلومتر دورتر از تهران است. فکر هر جا را میکردیم جز اینکه در این منطقه خانه بگیریم.»
محمدباقری معتمد هم که مثل کرمی در گوانجو به مدال طلای تکواندو دست یافت، یکی دیگر از ورزشکاران ناراضی است: «کارهای لازم را برای گرفتن خانه انجام دادهام و تا دو سه ماه دیگر تحویل میگیرم. اما واقعا جای آن برای زندگی خوب نیست. کاش یک جای بهتر درنظر گرفته می‌شد تا حداقل برای آنهایی که مشکل مسکن دارند، فایدهای داشته باشد.»امید نوروزی، کشتی‌گیر وزن 60 کلیوگرم هم به این موضوع اعتراض می‌کند: «قرار بود خانه‌های اهدایی 120 متر باشد و در شهر خود ورزشکاران. بهتر بود حداقل محلی را برای زندگی انتخاب می‌کردند که مناسب زندگی باشد. اینجا که به‌عنوان محل خانه ورزشکاران حرفه‌ای انتخاب شده، روستا است.این چه صاحب خانه شدنی است؛ یعنی من نمیتوانستم خودم برای خرید این خانه‌ها اقدام کنم. واقعا که به مرگ میگیرند تا به تب راضی شویم.»
«مسکن مهر» طرح دولت برای ساماندهی بازار مسکن است که هر شهروندی می‌تواند از طریق آن خانه‌دار شود. این طرح ظاهرا شامل قهرمانان گوانجو هم می‌شود اما مهم‌ترین مسئلهای که اعتراض ورزشکاران مدالآور در بازی‌های آسیایی را موجب شده این است که به غیراز 5 میلیون تومانی که به‌عنوان پیش‌پرداخت و از طرف صندوق حمایت از قهرمانان و پیشکسوتان هزینه شد، پرداخت اقساط مربوط به این خانه بر عهده خود ورزشکاران است.
البته سعید رضا عاصمی، مدیر صندوق حمایت از قهرمانان و پیشکسوتان ورزشی تاکید می‌کند: «مبلغ قسط این خانه‌ها خیلی زیاد نیست. حداقل از پول اجاره خانه کمتر است.» جالب اینکه صندوق حمایت از قهرمانان و پیشکسوتان بعد از گذشت 5 ماه از پایان بازی‌های آسیایی هفته گذشته اعلام کرد که به مدال آوران نقره و برنز این بازی‌ها هم واحد مسکونی اهدا خواهد شد. اما این خبر خیلی مورد توجه این دسته از ورزشکاران قرار نگرفته و خیلی‌ها از این موضوع بی‌اطلاع هستند. سعید درخشنده، دبیر فدراسیون والیبال در این رابطه به مهر می‌گوید: «اصول آن است که نامه‌ای به فدراسیون ارسال شود تا ما اسامی بازیکنان خود در گوانجو را اعلام کنیم اما هیچ نامه‌ای در این زمینه دریافت نکردیم.»
سجاد انوشیروانی، مدالآور برنز ایران در مسابقات وزنه برداری گوانجو هم می‌گوید: «محل واحدهای مسکونی اهدایی به قدری دور است که ارزش گرفتن ندارد. برای من که اردبیلی هستم و ورزشم را در خود تهران پیگیری میکنم، داشتن خانه‌ای دورتر از هشتگرد و پرند نیازی نیست. این خانه‌ها به درد فروش هم که نمیخورد چون در طرح مسکن مهر قرار دارد. خانه‌ای که قابل زندگی نیست و اختیاری هم برای فروشش نداریم به چه درد میخورد؟»